آئین مستان

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب کنار یکدگر، بنشسته آل مصطفی
فردا پریشان جمعشان، چون قلب زهرا می شود

امشب بود بر پا اگر، این خیمه ی خون خدا
فردا به دست دشمنان، بر کنده از جا میشود

امشب صدای خواندن قرآن به گوش آید ولی
فردا صدای الامان، زین دشت بر پا می شود

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب کنار مادرش، لب تشنه اصغر خفته است
فردا خدایا بسترش، آغوش صحرا می شود

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب که جمع کودکان، در خواب ناز آسوده اند
فردا به زیر خار ها، گم گشته پیدا می شود

امشب رقیه حلقه ی زرین اگر دارد به گوش
فردا دریغ این گوشوار از گوش او وا می شود

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب به خیل تشنگان، عباس باشد پاسبان
فردا کنار علقمه، بی دست، سقا می شود

امشب که قاسم زینت گلزار آل مصطفی ست
فردا ز مرکب سرنگون، این سرو رعنا می شود

امشب بود جای علی، آغوش گرم مادرش
فردا چو گل ها پیکرش، پا مال اعدا می شود

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب گرفته در میان، اصحاب، ثارالله را
فردا عزیز فاطمه، بی یار و تنها می شود

امشب به دست شاه دین، باشد سلیمانی نگین
فردا به دست ساربان، این حلقه یغما می شود

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون فتاده میدان کربلا

گر چشم روزگار بر او فاش می گریست

خون می گذشت از سر ایوان کربلا

از آب هم مضایقه کردند کوفیان

خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

بودند دیو و دد همه سیراب ومی مکید

خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا

این کشته فتاده به هامون حسین توست

اینصید دست و پا زده در خون حسین توست

نه ذولجناح دگر تاب استقامت داشت

نه سید الشهدا بر جدال طاقت داشت

هوا ز باد مخالف چو قیر گون گردید

عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید

بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد

اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

توکه رفتی همۀ خیمه به هم ریخت حسین

دیدم از دور پرت ریخت پرم ریخت حسین

تو نگاهت به حرم بود و سنان خیره به تو

از نگاهش به تو بد جور دلم ریخت حسین

شمر هم آمد و دیدم به دوچشم تر خود

کار گشت تمام و اثرم ریخت حسین

نفسم حبس شد و بین حرم سرگردان

دشمن ازراه رسید و به سرم ریخت حسین

کوه غمت به شانه آورده ام

قامت خم نشانه آورده ام

ناز مرا مکش که از بهر تو

قصه ی نازدانه آورده ام

کبوتران بال و پربسته را

باز به آشیانه آورده ام

خیز و ببین شبیه زهرا شدم

نشان تازیانه آورده ام

قسم به خون دل و زخم سرم

قسم به کام خشک و چشم ترم

قسم به جان خاتم الانبیا

قسم به جانِ پدر و مادرم

قسم به دست‌های عباس تو

قسم به آن دو کودک بی‌سرم

هزار بار اگر، به شامم برند

باز تو را، باز تو را، یاورم

سایه ی من فرش بیابان توست

لاله ی من، خار مغیلان توست

سرگشته و بیمارم، من میل حرم دارم

دلداده ی سلطان و سقای علمدارم

داغم رو میون دل نگفتم

حتی یه دفعه بهت نگفتم

که خسته شدم از این جدایی

چند وقتی میشه حرم نرفتم

روی لبم تا دم مرگ این نوا

کرب و بلا، کرب و بلا

وطنم وطنم کربلا

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

ای پادشه خوبان از تو حرم از من جان

رو سوی شما کردم، ردم نکن آقا جان

گفتم به همه هوامو داری

میمیرم اگه محل نذاری

دوس دارم بیام حرم بگیرم

آقا با تو عکس یادگاری

حال و هوایی داره ایوون طلا

کرب و بلا، کرب و بلا

وطنم وطنم کربلا

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

مجنونم تو خواهم شد، هوشیار نخواهم شد

از خواب خوش مستی، بیدار نخواهم شد

واسم شده مثل خواب و رؤیا

که یک شب جمعه صحن سقا

با ذکر حسین غریب مادر

صحن تو بیام عزیز زهرا

نوکر تو کِی میشه حاجت روا

کرب و بلا، کرب و بلا

وطنم وطنم کربلا

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

یه اربعینِ که از تو دورم

پاشو داداش که اومدم پیشت بمونم

یه اربعینِ دلم گرفته

حدیث غربتت رو من دارم میخونم

خواهرت اومده پاشو عزیز برادر

اومده خسته از سفر چه زار مضطر

چهل روزه ندیدمت سخته به والله

خودت پاشو دستی بکش رو قلب خواهر

دارم میسوزم از این فراغ و درد هجران

پاشو بهت بگم از کوفه و شام ویران

حسین من یا مظلوم

یه اربعینِ زخمیِ قلبم

از بس که داد زدم داداش، صدام گرفته

یه اربعینِ اسیر دردم

از بس که راه رفتم داداش، پاهام گرفته

به روی نیزه ها دیدی چیا کشیدم

دنبال رأس تو همش من میدویدم

پاشو برات بگم داداش از این جماعت

زخم و زبون هایی رو که اونجا شنیدم

هلهله بود غوغا، میرقصیدن جلو ما

وقتی سرت می افتاد می خندیدن به ماها

حسین من یا مظلوم

پاشو برادر اومده خواهر

از بس غصه خوردم از غمت شدم پیر

پاشو برادر اومده خواهر

عصای دست من بشو شدم زمین گیر

گفته بودی صبوری کن صبوری کردم

هرچی بهم سپردی رو برات آوردم

اما یکی جاموند داداش توی خرابه

شرمندتم رقیتو من نیاوردم

جاموند توی خرابه غنچه نازنینت

نشد بیارمش من کربلا اربعینت

حسین من برادر

گمانم ای برادر جان

نمی شناسی دیگه من رو

به دست من ببین جای

غل و زنجیر دشمن رو

منم یاسی برادر جان

که پژمرده ام برادر جان

ز نامحرم کتک خوردم برادر جان

حسین من حسین من حسین

ببین ای باغبون

گلای یاس و لاله

که صحرا شد، پر از ناله

پاشو بنگر رباب تو

تو صحرا با دل مضطر

با گریه داره میگرده

پی قبر علی اصغر

روی سینه ات،حسین من

علی اصغر،حسین من

پایین پات،حسین من

علی اکبر،حسین من

حسین من، حسین من، حسین من..

من و سکینه رفتیم

کنار نهر علقم

دلامون شد، پر از ماتم

معما شد برای من

اگه بوده سپهدارت

چرا اینقدر کوچیک پس

قد قبر علمدارت

سکینه گفت عمو عباس

به صد ماتم، عمو عباس

شده جسمت، عمو عباس

جدا ازهم عمو عباس

عمو عباس،عمو عباس،عمو عباس