آئین مستان

مهلاً مهلاً، یا عزیز الزهرا

زینب می مونه تنها

بین این دشت غم ها

مهلاً مهلا

وای…

تکیه گاهم، غرق اشک و آهم

میری ای قرص ماهم

بی تو بی سر پناهم

مهلاً مهلا

وای…

الهی نیاد حسین روز جدایی

نبینمترو نیزه هایی

تمومه غصهٔ زینبت همینه

سرت رو، رو نیزه ببینه

ای سردار بی لشکر خداحافظ

ای مظلوم بی یاور خداحافظ

بی تو موندن، یک لحظه ش هم محاله

انگاری خواب و خیاله

پر پر می شه باغ لاله

مهلاً مهلا

وای...

من می میرم، از تو یک دم جداشم

باید دست به دعاشم

قبل از تو مرده باشم

مهلاً مهلا

وای...

می دونم چقدر بلا میاد سر من

آتیش می گیره معجر من

تمومِ غصهٔ زینب همینه

نامحرمی روشو ببینه

ای سردار بی لشکر خداحافظ

ای مظلوم بی یاور خداحافظ

می شنوی تو، ناله ی مادرت رو

می کُشی خواهرت رو

می بوسم حنجرت رو

مهلاً مهلا

وای...

بوسیدمت، اما با ناامیدی

از من تو دل بریدی

آه سردی کشیدی

مهلاً مهلا

وای...

حسین جان راه گلومو گریه بسته

زینب تو دلش شکسته

تموم  غصه زینبت همینه

چطور برم بی تو مدینه

ای سردار بی لشکر خداحافظ

ای مظلوم بی یاور خداحافظ

خیمه ها آه، بعد تو می شه غارت

طعنه هست و جسارت

زینب می ره اسارت

مهلاً مهلا

وای...

پیکرتو، می ره زیرِ سم مرکب

جسمت می شه نامرتب

از رو تل می بینه زینب، مهلاً مهلا

وای...

ببین توو نگاهِ زینب اضطراب و

 خواهش چشمای رباب و

تمومه غصهٔ زینبت همینه

میشینه دشمنت رو سینه

ای سردار بی لشکر خداحافظ

ای مظلوم بی یاور خداحافظ

بعد تو بی پناه و حیرونم

بی تو حتی یه شب نیمتونم

قبلهٔ من بدون تو دیگه

با چه حالی نماز میخونم

بی تو برگردم مرگ من اینه

زندگی داداش بی تو غمگینه

به کی قسمت بدم که نری

به کی قسمت بدم که بمونی

چه غروب گرفته و سردی

چه خداحافظی پر دردی

آخرین باره اومدی خیمه

که بگی دیگه بر نمیگردی

میری و میشم بی تو سرگردون

آخرین باره من و برگردون

به کی قسمت بدم که نری

به کی قسمت بدم که بمونی

قبله گاه حرم خداحافظ

حامی معجرم خداحافظ

آخرین یادگاری حیدر

پسر مادرم خداحافظ

میری و دشمن میزنه پرسه

حق داره این دل اگه میترسه

به کی قسمت بدم که نری

به کی قسمت بدم که بمونی 

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

با بیرق سیاه راه افتادم

با گریه و آه راه افتادم

از هیئتمون با این نوحه

تا خونهٔ شاه راه افتادم

ارباب، ادخلوها به سلامٍ آمنین

ارباب، بطلب جانِ یل ام البنین

ارباب، برسم پای پیاده اربعین

سید الغریب، سید المظلوم

سید العطشان ابی عبدالله

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

بی تو بخدا آشوبم من

تنها به شما منسوبم من

در سینه زنی،میخِ عشق و

تو این سینه می کوبم من

ارباب، دل نوکر به سلام تو خوشه

ارباب، بوی سیب تو دل ها را می کِشه

ارباب، یه روزی عشقِ تو ما را می کُشه

سید الغریب، سید المظلوم

سید العطشان ابی عبدالله

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

حتی اگه هست مرگم نزدیک

ای روشنیِ قبر تاریک

ترسی ندارم وقتی دارم

بغض لعدوک حب لابیک

ارباب، مادر تو مادر سینه زناست

ارباب، مادر تو پشت سر سینه زناست

ارباب، صدای لشکر سینه زناست

سید الغریب، سید المظلوم

سید العطشان ابی عبدالله

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

دل بی تاب اومده
چشم پر از آب اومده
اومده ماه عزا
لشكر ارباب اومده
لشكر مشكی پوشان، سینه زن های ارباب
شب همه شب می خونند نوحه برای ارباب
جان آقا سنه قربان آقا
سید العطشان آقا
دل من در به دره
درمون دردش سفره
یك نفر نیست كه یه شب
ما رو زیارت ببره
دست ادب رو سینه، سینه زن های ارباب
با یه سلامت میرن پایین پای ارباب
جان آقا سنه قربان آقا
سید العطشان آقا
آه حسرت می كشم
بار مصیبت می كشم
وقتی كه گریه ام نمیاد
خیلی خجالت می كشم
پای علم می مونم، پای علم می میرم
خواب دیدم آخر توی راه حرم می میرم
جان آقا سنه قربان آقا
سید العطشان آقا

کشتی به گل نشسته اومده

با حال خسته اومده

توبه شکسته، ولی با

دل شکسته اومده

ای جانم، تویی راحت و روح و روانم

تویی کشتی امن و امانم

تویی علت هر ضربانم

زائر! ز خود برون آ، وقتِ سفر رسیده

پا در ره ولا بگذار

جابر! به سوگ مولا ماه صفر دمیده

خود را به جاده ها بسپار

به قلب سالک نیست، اثر ز بیم بلا

ز خود سفر باید، به سوی کرب و بلا

چه بیم اگر این ره، سوی بلا افتد

خوشا سری کزتن، به کربلا افتد

اگرچه ناقابلم سر من فدای راه حسین

به غیر سر مرکبی ندارم برای راه حسین

حسین مظلوم....

جابر! به جای زینب، جای رباب و لیلا

باید سفر کنی امروز

زائر! به جای شیعه، سوی مزار مولا

باید خطر کنی امروز

به نوحه و افغان،به جاده باید رفت

به یاد طفل حسین، پیاده باید رفت

ببند احرامی، که عید قربان است

مسیر کرب و بلا، بدون پایان است

صبا! تو خود را، به صحن مولا، به آن سرا برسان

صدای ما را، سلام ما را، به کربلا برسان

حسین مظلوم....

داغ تو مرهمی تا صبح ابد ندارد

ای قبله ی دل عالم

الله اکبر از این ماتم که حد ندارد

الله اکبر از این غم

حبیب آمده بر، حبیب می گرید

به غربتِ مردِ، غریب می گرید

اگر که بی پاسخ، سلامِ جابر بود

بدان بدونِ سر، امامِ جابر بود

بمیرم آخر، بمیرم آخر، به غربت مولا

غریبِ مادر، فتاده بی سر، به دشت کرب و بلا

حسین مظلوم....

سلام علی ساکن کربلا

بود اربعین روز اشک عزا

به یاد اسیران کرب و بلاء

به سر زینب دل شکسته ز شام

کنار مزار شه سر جدا

سلام علی ساکن کربلا

دلم غرق ماتم شده یا حسین

به ما ظلم اعظم شده یا حسین

اگرچه شده سرنگون کاخ ظلم

ولی قامتم خم شده یا حسین

سلام علی ساکن کربلا

تو گفتی که خوبان امیری کنند

دلاور شوند و دلیری کنند

مبادا جوانان به میدان رزم

ذلیلانه اظهار پیری کنند

امیری حسین و نعم الامیر

تو گفتی خدا پا در آن می­نهد

اگر خانه را گرد گیری کند

تو گفتی صبوری کند خواهرت

چو مجبورشان بر اسیری کنند

تو گفتی که هیهات و مردان ما

بمانند و ذلت پذیری کنند

امیری حسین و نعم الامیر

به هر کوی و بزم و هر انجمن

سرم خاک پای حسین و حسن

پدر در دو گوشم سرود این سخن

که ای نازنین طفل دلبند من

حسینی بمان و حسینی بمیر

امیری حسین و نعم الامیر

ز خون جگر پاک پاکم کنی

سپس عاشق سینه چاکم کنی

به تیغ محبت هلاکم کنی

به صحن ابوالفضل خاکم کنی

که خاکم دهد بوی مشک و عبیر

امیری حسین و نعم الامیر