آئین مستان

هنوزم روی نیزه هایی حسین

یا رو خاک این کربلایی حسین

رسیدم برادر کجایی حسین

کجایی حسین کجایی حسین

چهل روز حال من بی حسین

عزا و غم بودن بی حسین

چهل مرتبه مردن بی حسین

کجایی حسین کجایی حسین

هنوزم روی نیزه هایی حسین

یا رو خاک این کربلایی حسین

رسیدم برادر کجایی حسین

کجایی حسین کجایی حسین

چهل روز با قاتلت همسفر

از این شهر به اون شهر شدم دربه در

چهل روز هستی ازم بی خبر

کجایی حسین کجایی حسین

حسین یا حسین یا حسین یا حسین

خودم توی راه و چشام پیش تو

یه پام توی جاده یه پام پیش تو

میدونستم آخر میام پیش تو

کجایی حسین کجایی حسین

کجایی ببینی چقدر پیر شدم

ببینی که از زندگی سیر شدم

زمین خورده بودم زمینگیر شدم

کجایی حسین کجایی حسین

نپرس از من از لاله ی پرپرت

از آیینه ی فاطمه مادرت

نیومد به همراه من دخترت

کجایی حسین کجایی حسین

چهل آسمون بی پر و بال گذشت

چهل روز که انگار چهل سال گذشت

همه لحظه هام پیش گودال گذشت

کجایی حسین کجایی حسین

الهی بمیرم برای سرت

بمیره برا تشنگیت خواهرت

بمیرم برا اکبر و اصغرت

کجایی حسین کجایی حسین

الهی بمیرم برا پیرهنت

توی غربت و بی کسی کشتنت

غریب گیر آوردنت

به خنجرا سپردنت

به پیش چشم مادرت

بریدن از قفا سرت

کجایی حسین کجایی حسین

الهی بمیرم برا پیرهنت

توی غربت و بی کسی کشتنت

روی قلبمه داغ بوسیدنت

کجایی حسین کجایی حسین

دلم فقط به این خوشه، پیاده کربلا برم
به‌ خاطرِ خوبات آقا، بزار منم حرم برم
دلِ خراب من، همیشه تنگِ کربلاست
منو ببر حرم، اونجا که جایِ عاشقاست
اگه ردم کنی، نمیرم از در خونت
یکم محل بده، به این غلامِ دیوونت
بگی برو میرم، حرفی ندارم ای آقا
ولی اینم بدون، کیُ دارم به‌ جز خدا
حسین‌ آقام آقام، حسین‌ آقام‌ آقام‌ آقام
من از نجف تا کربلا، فقط میگم حسین حسین
به سینه میزنم آقا، فقط میگم حسین حسین
تو موکبایِ تو، تازه دلم آروم میشه
وقتی که زائرم، آتیش بهم حروم میشه
دلم میخواد آقا، پیاده تا حرم برم
به یاد بچه‌هات، تا که پاهام کنه ورم
چایی موکبات، شفایِ قلبِ مُردَمه
یه طعمی داره که، هرچی بگم بازم کمه
حسین‌ آقام آقام، حسین‌ آقام‌ آقام‌ آقام
تا نزدیکِ حرم میشم، سلام میدم به کربلا
دلم میخواد که دق کنم، که من کجا اینجا کجا
سلام به کربلات، به زائر و مجاورات
سلام به گنبد و، به اون همه کبوترات
سلام به نوکرات، چایی‌ ریزایِ موکبات
سلام من آقا، به اون شبایِ کربلات
حرم رسیدمُ، همین برایِ من بسه
به‌ جز مسیرِ تو، تموم راها بن‌ بسه
بگی برو میرم، حرفی ندارم ای آقا
ولی اینم بدون، کیُ دارم به‌ جز خدا
حسین‌ آقام آقام، حسین‌ آقام‌ آقام‌ آقام

وقتی دلتنگم ، نمیشه برم
من آروم میشم ، با عکسِ حرم ..
قلبم محتاجِ ، یه جرعه نفس
من باشم با تو ، همین منو بس ..
دلتنگی یعنی حال من ...
دلتنگی شد وَبال من ...
دلتنگی سخته واسه اون که هوایی میشه
بی تابی یعنی گریه ها ...
بی تابی بغضِ تو صدا ...
بی تابی یعنی نوکرت کربلایی میشه
حرم حرم حرم  من و اشک و آه
حرم حرم حرم  من و خیمه گاه
حرم حرم حرم  من و قتلگاه ...