آئین مستان

توی شهری که یه روز پُر می شه از عطر خدا

نفسای کسی که رد می شه از کوچه ی ما

حالا امروز میان و خونه مو آتیش می زنن

تو رو توی کوچه ها، روی زمین می کشونن

داره بارون می باره

دستات دیگه جوون نداره

کوچه پر از نامحرمه

برگرد که از حاشیه ی

چادر تو خون می باره، وااای

خدایا خدایا این شهر بی دلاوره

خدایا خدایا این جنگ نا برابره

چرا داری از خدا مرگتو خواهش می کنی

وقتی زیر دست و پا، منو نوازش می کنی

اگه یک باره دیگه پا شدی از روی زمین

اشک بی تابی رو تو غیرت این چشما ببین

چه شبِ تاری شده

زخمات، همه کاری شده

کارم تموم شد تا دیدم

جای رد خون تو که

روی زمین جاری شده، وااای

خدایا خدایا، جونم پُر شراره شد

خدایا خدایا، قلبم پاره پاره شد

خدایا خدایا این شهر بی دلاوره

خدایا خدایا این جنگ نا برابره

توی کوچه میارن، جونمونو رو لبمون

پاشو تا آروم بشه گریه های زینبمون

این نامردا که نموندن زیر دِین من و تو

چه بلایی میارن سرِ حسین من و تو

بذار آتیش بگیرم

کاشکی همین جا بمیرم

زهرا حلالم کن اگه

رفتم که دیگه بی تو ام

 این خونه بیرون نمی رم، وااای