آئین مستان

به علی دستامو ول نکن ، رو نگیر از گدا

میزنم از تهِ وجودم تو رو یک دم صدا

تو نگاهت همیشه لطف و کرم و بخششه

یه نگاه کن به اشک چشمام که مثل خواهشه

باز اومدم تا که نگاهم بکنی

تو روبراهم بکنی

باز اومدم خسته و درمونده منم

همیشه شرمنده منم

لا تُعَدِبنی علی شده پناه من

لا تُعَذِبنی ‌ببین تو اشک و آه من

الهی العفو بحق علی...

منم اون بنده ی فراری،منم اون بی وفا

منم اونی که تو معاصی میزنه دست وپا

منم اون که شکسته صدبار همیشه توبشو

تو یه بار از کرم نگاه کن دل آشوبشو

رحمت تو شامل حالم شده باز

ای کریم بنده نواز

من اومدم باتو کنم رازو نیاز

بامنِ بیچاره بساز

باز اومدم تا که نگاهم بکنی

تو روبراهم بکنی

باز اومدم خسته و درمونده منم

همیشه شرمنده منم

قابِل التوبات دلیل توبه های من

سامع الاصوات خدا شِنو صدای من

لا تُعَدِبنی علی شده پناه من

لا تُعَذِبنی ‌ببین تو اشک و آه من

الهی العفو بحق علی...

نمیشه تشنه باشی اما دیگه بی جون نشی

یاد لب های تشنه باشی ولی گریون نشی

مگه میشه که آب ببینی نشه قلبت کباب

نری تاخیمه های بی آب پیش طفل رباب

واعطشا گریه ی اصغر یه طرف

گریه ی مادر یه طرف

واعطشا ذکر لب اهل حرم

تاب و تب اهل حرم

بالب تشنه بریده شد سر حسین

خنجر و دشنه بریده حنجر حسین

الهی العفو بحق الحسین...