آئین مستان

دلِ ما معتکف کوی خدا شد الحمد

درِ این ماه به روی همه وا شد الحمد

رحمت و مغرفت از لطف خدا می‌بارد

دعوت عام ز هر شاه و گدا شد الحمد

به گنهکار بگو ماه دعا شد برگرد

حاجت عبد خطاکار روا شد الحمد

آری یک عمر اگر توبه شکستی بازآی

توبه این‌جاست که پُر قدر و بها شد الحمد

دست بردار ،تهی دستیِ ما عیبی نیست

که شفیع همه کَنزُالفقراء شد الحمد

جوشش عفو کریم و نظر لطف رحیم

آنقدر هست که بر ما هم عطا شد الحمد

خُفتَم و خواب مرا فیض عبادت دادند

لب فرو بستم و تسبیح خدا شد الحمد

از سحر تا دم افطار لبم آب نخورد

پس نصیب عطشم آب بقا شد الحمد

جگرم سوخت کمی یاد حسین افتادم

نفسم هم نفسِ کرببلا شد الحمد

ساقی‌ام حضرت سقای حرم عباس است

مشک او، اشک شد و گریه‌ی ما شدالحمد

این گنهکار کجا و سحر کوی حسین

مستجاب عاقبت انگار دعا شدالحمد

از شب قدرِ همان سال گذشته تا حال

بارها قسمت من صحن رضا شد الحمد

عن‌قریب است که گویند فلانی جا ماند

باز هم قافله رفت و دلمان این‌جا ماند

امشب روضه ی امام رضا بخونیم،نکنه بمیریم،بریم زیر خاک،روضه ی اون آقایی که مثل مار گزیده به خودش می پیچید،هیچکی نمی تونست کمکش کنه،از هیچ جا نمی اومدن کمکش، دلم میخواد یه بار دیگه بیام دَمِ باب الجوادش،بگم:قربون جوادت،قربون جوادت...قربون جیگر دوتایی تون،که پاره پاره شد،آخه توی امام ها دو نفر دست و پا زدن از اثر زهر،یکی هم تو قتگاه دست و پا می زد...الهی به امام رضا:الهی العفو