آئین مستان

اَللّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلایَ صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللهِ عَلَیْهِ عَنْ جَمیعِ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ فی مَشارِقِ الاَرْضِ وَمَغارِبِها، وَبَرِّها وَبَحْرِها وَسَهْلِها وَجَبَلِها، حَیِّهِمْ وَمَیِّتِهِمْ، وَعَنْ والِدِیَّ وَوَُلَدی وَعَنّی مِنَ الصَّلَواتِ وَالتَّحِیّاتِ زِنَةَ عَرْشِ اللهِ وَمِدادَ كَلِماتِهِ، وَمُنْتَهى رِضاهُ وَعَدَدَ ما اَحْصاهُ كِتابُهُ وَاَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ، اَللّـهُمَّ اِنّی اُجَدِّدُ لَهُ فی هذَا الْیَوْمِ وَفی كُلِّ یَوْم عَهْداً وَعَقْداً وَبَیْعَةً فی رَقَبَتی اَللّـهُمَّ كَما شَرَّفْتَنی بِهذَا التَّشْریفِ وَفَضَّلْتَنى بِهذِهِ الْفَضیلَةِ وَخَصَصْتَنى بِهذِهِ النِّعْمَةِ، فَصَلِّ عَلى مَوْلایَ وَسَیِّدی صاحِبِ الزَّمانِ، وَاجْعَلْنی مِنْ اَنْصارِهِ وَاَشْیاعِهِ وَالذّابّینَ عَنْهُ، وَاجْعَلْنی مِنَ الْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْهِ طائِعاً غَیْرَ مُكْرَه فِی الصَّفِّ الَّذی نَعَتَّ اَهْلَهُ فی كِتابِكَ فَقُلْتَ: (صَفّاً كَاَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصوُصٌ) عَلى طاعَتِكَ وَطاعَةِ رَسُولِكَ وَآلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ، اَللّـهُمَّ هذِهِ بَیْعَةٌ لَهُ فی عُنُقی اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ.

اشک سحر دارم ، غمی سرشار دارم

راهم بده که درد دل ، بسیار دارم

بیچاره ام ، بی سر پناهم ، بینوایم

تنهایِ تنهایم ، ولی غمخوار دارم

اظهار کردم عاشقم ، اما نبودم

آلوده ام ، آلوده ام ، اقرار دارم

از توبه ام ، از ندبه ام خیری ندیدی

تو قلب زار و من فقط آزار دارم

حق داری آقاجان ، اگر من را نبخشی

وقتی که بامن کار داری ، کار دارم

خیلی محبت داشتی ، داری هنوزم

خیلی به دوری از شما اصرار دارم

جان عزیزت ، آبرو داری کن آقا

اصلاً بگو یک نوکر سربار دارم

امروز و فرداهایِ تو کی سر می آید؟

دلواپسم ، چون حالت مُردار دارم

 از سفره ای که فاطمه انداخت اینجا

یک لقمه نان دستم بده ... بیمار دارم

محسن فدای مادرش شد ، پشت در گفت:

در راه تو یک جان بی مقدار دارم