آئین مستان

برا خداحافظی اومدی

وای عمه وای عمه

از بنی هاشم تو شهید اولی

وای عمه وای عمه

بابات غریبه تو هم برو علی

وای عمه وای عمه

برو علی ای سایه‌ی وفا

گل لیلا گل لیلا

برو ولی میمیرن عمه ها

 گل لیلا گل لیلا

برو علی آروم و بی صدا

گل لیلا گل لیلا

برو ولی ارحم غربتنا

گل لیلا گل لیلا

خیمه همه مضطر، حیف از علی اکبر

وای از گل پرپر، ای وای علی اکبر

دوری ازت قلبمو پر غم میکنه

وای عمه وای عمه

قد برادر منو خم میکنه

وای عمه وای عمه

بابا چجور زره‌ ات رو محکم میکنه

وای عمه وای عمه

فقط یکم پیشش قدم بزن

گل لیلا گل لیلا

یکم قدم دور حرم بزن

گل لیلا گل لیلا

خودت ببین بارون گریه رو

گل لیلا گل لیلا

بسه علی کشتی رقیه رو

گل لیلا گل لیلا

حرفم دم آخر، حیف از علی اکبر

ذکر لب لشکر، حیف از علی اکبر

خیمه همه مضطر، حیف از علی اکبر

وای از گل پرپر ، وای از علی اکبر

ببین بهارم رو خزون کرده عدو

وای عمه وای عمه

فرق سرتو پر خون کرده عدو

وای عمه وای عمه

سرت‌شکست گل ناز ‌حرم

وای عمه وای عمه

پرت شکست مثل مادرم

وای عمه وای عمه

سرت‌شکست گلدسته‌ ی‌ حرم

گل‌لیلا گل‌لیلا

پرت شکست آخ مثل مادرم

گل لیلا گل لیلا

نميشه ‌زد اصلا‌ تنت ‌رو‌ دست

گل‌لیلا گل‌لیلا

اگر عبا بس نیست چادر هست

گل لیلا گل لیلا

تیغ و نی و خنجر٬ درهم شده پیکر

خیمه شده مضطر، حیف از علی اکبر

افتادی از پا ای جانم، ای شمس تابانم

بنگر که از داغ تو روان، خون ز دیدگان

ای قرار من، قاری قرآنم

آید صدای مادرت، غرق به خون پا تا سرت

شد ارباً اربا پیکرت

پرپر گل لیلا، واویلا واویلا

غرق به خون رویت، مویت، بشکسته پهلویت

بنشسته بر پیکرت صد تیر، جای یک شمشیر

ای خدا دیدم، مانده به ابرویت

آورده ام با خود عبا، در آن نَهَم جسم تو را

با خود برم تا خیمه ها

پرپر گل لیلا، واویلا واویلا

ای برق شمشیرم، پیرم، از زندگی سیرم

بنگر کنارت زمین گیرم، بی تو میمیرم

جان من برخیز، من بی تو می میرم

شد سینه ام غرق محن، بابا بگو با من سخن

می خندد این لشگر به من

پرپر گل لیلا، واویلا واویلا

عطر تنت حالا، بابا، پیچیده در صحرا

گوشه به گوشه ز دشت غم، پیکرت بینم

من شدم پیرو، شد خون جگر لیلا

از غم مرا می کشی ام، بودی همه دلخوشی ام

باشی عصای پیری ام

پرپر گل لیلا، واویلا واویلا

زینب بیا بنگر، اکبر، در خاک خون پرپر

آخر ندارم دگر توان، داغ این جوان

زد به دل آتش آه، مُردم ز غم خواهر

من ماندم و این غم علی، این غصه و ماتم علی

ای حاصل عمرم علی

پرپر گل لیلا، واویلا واویلا

ای که دلدار و دل آرا ودل آرایی علی

ماقتیل عشق و تو مارا مسیحایی علی

زاده ی لیلایی و عالم بود مجنون تو

ره زن داغ حسین و جان لیلایی علی

دیده ی یعقوب گر می دید رخسار تو را

دل زیوسف می برید از بس که زیبایی علی

آیینه در آیینه تکثیر نقش پنج تن

چون حسینی و حسن،زهرا و طاهایی علی

درحضورت قامت،سرو از خجالت آب شد

ثانی عباس و پیغمبر سرا پایی علی

گرچه از جام لبت،سیراب گشته خضرها

کشته ی لب تشنه مابین دو دریایی علی

گرچه هر جا پا به پای عشق می آیی چرا

با حسین و زینب از میدان نمی آیی علی

چرا غرق در خون شدی نقش صحرا

چرا پاره پاره ،چرا اِرباً اربا

بنی بنی ، بنی بنی

مزن دست و پا پیش چشمان بابا

مکن عزم رفتن ،رشید تهمتن

نگاهی به اشک ِ منو بغض سقا

بنی بنی،بنی بنی

مزن دست و پا پیش ِ چشمان بابا

تو با خستگی و جهاد و شهادت

تو و تشنگی نه حاشا بک الله

برایم به جز پاره پاره ،تن تو نمانده، نمانده

برایم از آن قد و بالا نمانده

وجود تو جمع علی بود وزهرا

تنت مثل مادر سرت مثل مولا

بنی بنی ،بنی بنی

مزن دست و پا پیش چشمان بابا

میون خاک خونی تو ای ماه جوونم

مثل موهات پریشونم

آروم آروم میزارم من

صورت رو صورت ماهت

دعا کن جون بدم اینجا

میاد بابا به همراهت

بی تو دنیا، علی اکبر

چه دلگیره، علی اکبر

دلم آروم، علی اکبر

نمیگیره، علی اکبر

صدای گریه هامو همه لشکر شنیدن

به اشک من می خندیدن

ببین ای گل قد بابا

زیر بار غمت تا شد

مثل جسم پر از خونت

دل من ارباً اربا شد

جون من، علی اکبر

گل لیلا، علی اکبر

ببین خونه، علی اکبر

دل بابا، علی اکبر

به لب هات آب میریزه، دو دست آسمونی

دیگه تشنه نمیمونی

تو آب خواستی ولی بابا

به جز اشکش نداشت آبی

بمیرم من با کتم تشنه میخوابی

دیگه بابا، علی اکبر

نداره غم، علی اکبر

به بالینت، علی اکبر

میاد جدم، علی اکبر

ترسم پر کشد زتن

از غمت جوان من

مرغ جانم

بر خیز از آن گلو

پیش من اذان بگو

ای جوانم

چنان ز آتش داغ تو شعله ور شده ام

که شعله می وزد از آه مختصر شده ام

شبیه آتش خوابیده زیر خاکستر

هزار شعله بگیرم که بی پسر شده ام

شکستم از غم پهلو شکسته در طفلی

ولی کنار تن تو شکسته تر شده ام

نفس بکش نفسم بند آمده پسرم

گناه من فقط این است که پدر شده ام

ببین که ضربه داغت به استخوان خورده

ببین ز دست غمت دست بر کمر شده ام

مگر که عمه بیاید به یاری پدرت

وگر نه من که کنار تو محتضر شده ام

چنان شدی که ز ترس جدا جدا شدنت

از اینکه دست زنم بر تو بر حضر شده ام

ناگهان قلب حرم وا شد و یک مرد جوان

مثل تیری که رها می‌شود از دست کمان

خسته از ماندن و آماده‌ی رفتن شده بود

بعد یک عمر رها از قفس تن شده بود

مست از کام پدر بود و لبش سوخته بود

مست می‌آمد و رخساره برافروخته بود

روح او از همه دل کنده، به او دل بسته

بر تنش دست یدالله حمایل بسته

بی‌خود از خود، به خدا با دل و جان می‌آمد

زیر شمشیر غمش رقص ‌کنان می‌آمد

یا علی گفت که بر پا بکند محشر را

آمده باز هم از جا بکند خیبر را

آمد، آمد به تماشا بکشد دیدن را

معنی جمله ‌ی در پوست نگنجیدن را

بی امان دور خدا مرد جوان می‌ چرخید

زیر پایش همه‌ ی کون و مکان می ‌چرخید

بارها از دل شب یک تنه بیرون آمد

رفت از میسره از میمنه بیرون آمد

آن طرف محو تماشای علی حضرت ماه

گفت: لا حول و لا قوة إلّا بالله