آئین مستان

وقتی تو از سفر برسی عید می‌شود

دنیا دوباره صاحب خورشید می‌شود

با جلوه های چشمان قدسی روشنت

دلها پر از تجلی توحید می‌شود

با اهتزاز پرچم سرخت در آسمان

پیمان عشق و عاطفه تجدید می‌شود

یک عمر نوکریِ در خانه ی حسین

با یک نگاه لطف تو تایید می‌شود

این روضه ها(جمعه ها) عزای مرا جار می‌زنند

برگرد با رسیدن تو عید می‌شود

دیشب کسی برای تو سجاده وا نکرد

بغضی ترک ندید و گلویی صدا نکرد

انگار ما بدون حضور تو راحتیم

وقتی کسی برای ظهورت دعا نکرد

ما را همین صدا نزدن بی خیال کرد

ما را همین صدا نزدن با خدا نکرد

وقتی که دامن تو رها شد ز دست ما

دست گناه دامن ما را رها نکرد

در روزگار ما تو بیابان نشین شدی

خاکم به سر که دل ما حیا نکرد

توبه از اینکه دل بی بند و بار ما

جایی برای آمدن یار وا نکرد

یابن الحسن کجایی

من آمدم گدایی

ای روشنایی سحر فاطمیه ام

صاحب عزای خونجگر فاطمیه ام

ایام میروند به امید دیدنت

یك بار رد شو از گذر فاطمیه ام

آقا دست مرا بگیر و به دنبال خود ببر

تا با تو طی شود سفر فاطمیه ام

آقا گناه روزی چشم مرا گرفت

رزقی بده به چشم تر فاطمیه ام

وقتی شنیده ام كه میایی به روضه ها

هرشب اسیر و در به در فاطمیه ام

آقا در میزنم كه اذن عیادت دهی به من

با این امید پشت در فاطمیه ام

مگه میشه شما رو راه ندن، این خانم حتی قاتلینشم به خونه راه داد، مگه میشه منو تو رو پشت در نگه داره، راهمون نده

پایان راه سینه زنیها شهادت است

آنجا که گل كند هنر فاطمیه ام

خیلی از شهدا تو همین ایام فاطمیه مهمون بی بی شدن، بعضی هاشون زبانن نه با اعماق دلشون آرزو می کردن اگه قرار ما تو این مسیر شهید بشیم یه طوری بشه بدن ما هم معلوم نباشه، حالا که مادر پهلو شکسته قبرش نامعلومه ما هم نمی خوایم قبری داشته باشیم....

ای نگاهت پر از سپیده بیا

دل ز هجرت به خون تپیده بیا

خم شد از دوری تو قامت من

دلبر ناز و قد کشیده بیا

شب غم را سحر، سحر بر گرد

ای صفای سحر، سپیده بیا

هجر روی تو سخت جانفرساست

دل مجنون من بریده، بیا

من که از دیدنت شدم نومید

ای امید دل رمیده، بیا

کی شود پیک تو خبر آرد

شب دیدار ما رسیده، بیا

پرچم سرخ کربلا گوید

نوحه خوان سربریده بیا

اشف صدر الحسین معنی توست

مرحم سینه ی دریده بیا

ندبه دارد برای آمدنت

مادری با قد خمیده، بیا

جان یاسی که بین آتش سوخت

روی از غنچه اش ندیده، بیا

حق آن مادری که غرق به خون

در پی مرتضی دویده، بیا

قسمت می دهم به اشکی که

بر رخ فاطمه چکیده، بیا

بانوی خسته این چنین خواند

محرم مادر شهیده، بیا

ای آشنای در سفر ما ز سفر بیا

آمد ز داغ هجر تو جانم به سر بیا

در آرزوی یک قدم عاشقانه ات

در خون نشسته چشم منه خون جگر بیا

آواره ی دیار پریشانیم ببین

هستی اگر زحال دلم با خبر بیا

در بستر فراق تو از پا فتاده ام

 آقا شبی به دیدن این محتضر بیا

در سوگ مادر تو به ماتم نشسته ایم

 هر شب زغصه نوحه گرم تا سحر بیا

شب غمم را سحر نیامد

ز آفتابم خبر نیامد

امید دل از سفر نیامد

به دیده ام اشک به سینه ام آه

بقیه الله بقیه الله

فراق برده زدل شکیبم

تویی حبیبم تویی طبیبم

به تنگ آمد دل غریبم

زطول غیبت زعمر کوتاه

بقیه الله بقیه الله

به لب دعایم به سینه آمین

منم ضعیف و غم تو سنگین

به دیده دارم سرشک خونین

به سینه دارم شرار جانکاه

بقیه الله بقیه الله

به زخم دلها دواست مهدی

به درد جانها شفاست مهدی

کجاست مهدی کجاست مهدی

که گشته روزم غروب بی ماه

بقیه الله بقیه الله

شراره ریزد زبیت داور

بیا که تنهاست هنوز حیدر

بیا که سوز سینه حیدر

کند دعایت به هر سحرگاه

بقیه الله بقیه الله

شب مدینه سحر ندارد

دگر مدینه قمر ندارد

مگر که زهرا پسر ندارد

زحال مادر تو هستی آگاه

بقیه الله بقیه الله

به مادر بی قرینه بنگر

به زخم مسمار و سینه بنگر

به کوچه های مدینه بنگر

که چشم زهراست هنوز در راه

بقیه الله بقیه الله

به کوچه های مدینه بنگر

که چشم زهراست هنوز در راه