آئین مستان

بشکند دستی که ویران کرد این گلخانه را

درعزا بنشاند او ، شمع و گل و پروانه را

بشکند دستی که هتک حرمت این خانه کرد

شیعه را سوزاند و خون در قلب صاحبخانه کرد

درون قلب جهان ، انقلاب گشته بیا

نفس ، بدون تو همچون عذاب گشته بیا

نظاره کن به فرا سوي مدینه و ببین

حرم به دست حرامی خراب گشته بیا

این گلستان نبی بار دگر ویران شده

چشمهاي منتقم ، بار دگر گریان شده

بعد تخریب بقیع و این ستم در آن دیار

گشت روشن ، از چه قبر فاطمه پنهان شده

محمد حسین بهجتی « شفق »

کاش یک شب شمع بودم در شب تار بقیع / تا سحر میسوختم چون قلب زوار بقیع

کاش میشد مخفی از وهابیان سنگدل / می نهادم نیمه شب صورت به دیوار بقیع

قبه و قبر و رواق و خانه و گلدسته داشت / اي مدینه از چه ویران گشت آثار بقیع

نیست حق گریه اش بر چار قبر بیچراغ / زائري کز راه دور آید به دیدار بقیع

ماه، زائر، اختران، اشکند و گنبد، آسمان / صورت مهدي شده شمع شب تار بقیع

آب، خون و دانه اشک و ناله اش سوز جگر / هر که شد مرغ دل زارش گرفتار بقیع

گر زنان را نیست ره در این گلستان، غم مخور / شب که خلوت میشود زهراست، زوار بقیع

اینکه آثارش بود باقی میان دشمنان / دست حق بوده است از اول نگهدار بقیع

گر به دقت بنگري بر این امامان غریب / میچکد پیوسته اشک از چشم خونبار بقیع

بس که آغوشش پر است از لاله هاي فاطمه / بوي جنت خیزد از دامان گلزار بقیع

استاد حاج غلامرضا سازگار

خوش آن نسیم که می آید از کنار بقیع / خوشا هواي روان بخش و مُشکبار بقیع

فرشتگان ز زمین می برند سوي بهشت / براي غالیه ي حوریان غبار بقیع

اگر که طور تجلّی ز صدق می طلبی / بیا به گلشن روحانی دیار بقیع

دریغ و درد که از ظلم دشمنان خدا / خراب شد همه آثار بی شمار بقیع

ایا که غیرت دین داري و ولایت آل / ببار خون، عوض اشک در کنار بقیع

خراب کرد ستم، مشهد چهار امام / کز آن شرف به سما یافت خاکسار بقیع

نخست مرقد سبط نبی امام حسن / بزرگ محور اعزاز و افتخار بقیع

مزار حضرت سجاد، اسوه عبّاد / امین اعظم حق، رکن استوار بقیع

مزار حضرت باقر، عزیز پیغمبر / که بر فزوده به اجلال و اشتهار بقیع

مزار حضرت صادق رییس مذهب و دین / جهان علم و عمل، نور کردگار بقیع

قبور منهدم دیگر از تبار رسول / فزوده است بر اوضاع رنج بار بقیع

زظلم فرقه وهّابیان ناکس دون / بیا ببین که خزان گشته نوبهار بقیع

سعودیان عمیل یهود و صهیونیسم / ز ظلم، هتک نمودند اعتبار بقیع

قبور آل پیمبر، خراب و ویران است / فرشتگان همگان اند سوگوار بقیع

در این مصائب عظمی ولیّ عصر بوَد / شکسته خاطر و محزون و داغدار بقیع

کند ظهور و جهان پر کند ز دانش و داد / زند به ریشه خصم ستم شعار بقیع

قیام باید و مردانگیّ و همّت و عزم / که بر طرف کند این وضع ناگوار بقیع

وگرنه تا نشود قطع دست استعمار / جهان شیعه بود زار و دل فکار بقیع

حرامیان به حرم تا که حاکم اند روا ست / که مسلمین همه باشند شرمسار بقیع

سلام بی حد و بسیار بر پیمبر و آل / درود وافر و بی انتها نثار بقیع

ز یاد مرقد ویران اولیاي خدا / است بی قرار بقیع « لطفی صافی » همیشه

آیت الله صافی گلپایگانی

نه قبله در تو که قبله نماست در تو بقیع / نه کعبه کعبه اهل ولاست در تو بقیع

هزار مرتبه برتر از عرش حق هستی / نیاز خانه اهل سماء است در تو بقیع

سکوت محض تو در اوج غربت تاریخ / نماد ناله قلب خداست در تو بقیع

همین که بی حرم و گنبدي و گلدسته / نشان از واقعه اي غم فزاست در تو بقیع

به هر دو عالم اگر فخر می کنی چه عجب / هزار مادر شاه وفاست در تو بقیع

به اشک نم نم خود زائرت سحر می گفت / شمیم علقمه و کربلاست در تو بقیع

اگرچه مهد ولایی به کربلا نرسی / کجاست سري ز تن خود جدا در تو بقیع

کنار تربت مادر به یاد کرب و بلا / صداي ناله مهدي رساست در تو بقیع

سید محمد میرهاشمی

کاش همچون لاله سوزم در بیابان بقیع / تا شبانگاهی شوم شمع فروزان بقیع

کاش سوي مکه تازد کاروان عمر من / تا کنم بیتوته یک شب در شبستان بقیع

کاش همچون پرتو خورشید در هر بامداد / اوفتم بر خاك قبرستان ویران بقیع

آرزو دارم بمانم زنده و با سوز حال / در بغل گیرم چو جان، قبر امامان بقیع

آرزو دارم ببینم با دو چشم اشکبار / جاي فرزندان زهرا را به دامان بقیع

آرزو دارم بیفتم بر قبور پاکشان / تا که گردم حایل خورشید سوزان بقیع

آرزو دارم که اندر خدمت صاحب زمان / قبر زهرا را ببوسم در بیابان بقیع

آرزو دارم که همچون گوهر غلطان اشک / از ارادت رخ نهم بر خاك ایوان بقیع

اندر آنجا خفته چون قربانیان راه حق / اي موید جان عالم باد قربان بقیع

سید رضا موید