ای خالق زمان و مکان ای خدای من / وی خلق کرده هستی خود را برای من
گفتی که من برای تو باشم هزار حیف / شیطان گرفت از تو مرا با خطای من
پروردگار و خالق و مولای من تویی / من عبدِ دیگران شدم افسوس، وای من
بیگانه کرد با تو مرا کثرتِ گناه / ای پیشتر ز بودن من آشنای من
من دردمند غفلت و بیمار معصیت / تو هم طبیب درد منی، هم دوای من
ناز مرا کشی که بری جانب بهشت / با آن که هست آتش دوزخ سزای من
از بس که توبه کرده و بشکستهام دگر / در محضر تو رنگ ندارد حنای من
باشد گواه عفو تو با این همه گناه / اشک خجالت من و حال دعای من
یک لحظه بندۀ تو نبودم به راستی / با آن که بودهای تو همیشه خدای من
منبع:کتاب صیام تا قیام