آئین مستان

تمام هستی خودرا ، کفن کردم برای تو

تمام هستی زینب ، فدای کربلای تو

بمیرد خواهرت دیگر ، نگو ازبی کسی و غم

که خون این دو قربانی ، بریزم زیر پای تو

اگرمثل علی اکبر ، هزاران تکه هم باشند

نیایم از حرم بیرون ، عزیزانم فدای تو

حسین جانم حسین جانم حسین جانم

شمیم صبر زینب را ، تمام کربلا حس کرد

نوای ناله‌ام ‌مانده ، به خاک نینوای تو

حساب صبر و ایثارم ، بمانَد تا صف محشر

دوای دردهای من ، ظهور دلربای تو

گیر یه عده نانجیب افتادی خواهرت بمیره

هدیه هامو قبول کنی داداشی جای دور نمیره

دوتا دلاور رشید جنگاور و رزم آورن

از نسل پاک جعفر و شاگرد رزم حیدرن

عون و محمدم فدات داداشم

دسته گلام نذر چشات داداشم

بذار که جون بدم برات داداشم

نکن امیدم نااُمید، میخوام که باشم روسپید

 بذار بشم مادر شهید

داداش حسین داداش حسین........

دستمو رد نکن داداش نذار قسم بدم به مادر

بزرگشون کردم بشن فدای کربلات برادر

برید کنار داییتون یاریش کنید تنها شده

برید به جای باباتون که نوبت بابا شده

برید نشون بدید دایی غریب نیست

برید نشون بدید که بی حبیب نیست

دایی خجالت بکشه عجیب نیست

عون و محمدم فدات داداشم

دسته گلام نذر چشات داداشم

بذار که جون بدم برات داداشم

منتظرم تو خیمه ها، دسته گلای کربلا

خدانگهدار شما

داداش حسین داداش حسین........

دو یار سپاه تو

به قربان راه تو

دو آلاله ی زینب

فدای نگاه تو

پیچیده تو صحرا، نوای حزینت

سوزوندی دلم رو، با هل من معینت

چه غربتی خیمه زده توی نگات

گم میشه تو هلهله ها سوز صدات

شنیدم نواتو، بمیرم برا تو، نبینم عزاتو

واویلا واویلا

دیدم با دو چشم تر

 تو غوغای این لشکر

نشستی شکستی تو

 کنار علی اکبر

علی اکبرامو میارم به میدون

که تنها نمونی، تو این دشت پر خون

قبول کن این دو هدیه ی خواهرتو

که رو سفید بشم پیش مادر تو

ندارم شکیبی، به جز غم نصیبی، تو خیلی غریبی

واویلا واویلا

منت به من نهادی

دست مرا گرفتی

 بایک اشاره از من

 هست مرا گرفتی

بار گنه به دوشم

می گویم و خموشم

آید صدای اصغر

از خیمه ها بگوشم

خجلت کشم هماره

از بلبل مدینه

 گر تو کنی نگاهم

 می بخشدم سکینه

من قلب زینبت را

در این سفر شکستم

 رو در رویت ستادم

ره بر روی تو بستم

من حر بی پناهم

محتاج یک نگاهم

ای مظهر الهی

بر حر خود نگاهی

 اشک دودیده ام را

 آورده ام گواهی

ریزد سرشت خجلت

 پیوسته از دو عینم

عالم همه بدانند

 من کشته ی حسینم

بچه های من آماده ولی تو اذن ندی انصاف کجاست

بچه هام میگن مثل اکبرش ما کشته نشیم انصاف کجاست

اگه مثل لیلا داغ جوون نبینم، انصاف کجاست

اگه تو بری و تو خیمه ها بشینم، انصاف کجاست

اگه اینه رسم خواهری برادرم

 باشه اما فردا چی بگم به مادرم

مردا برن و این گلا توی خیمه بشینن انصاف کجاست

میمیرن اگه دستای منو بسته ببینن انصاف کجاست

ازشون بگیری سعادت، شهادت انصاف کجاست

میمیرن اگر که با من بیان اسارت انصاف کجاست

من فدای خشکی لبت برادرم

 نگو اینه سهم زینبت برادرم

پیش بچه ها آتیش به دل خواهر بزنی انصاف کجاست

زنده باشن و پیش چشمشون پرپر بزنی انصاف کجاست

اگه با تو امشب پیش خدا نباشن انصاف کجاست

اگه روز محشر با شهدا نباشن انصاف کجاست

اگه اینه رسم خواهری برادرم

 باشه اما فردا چی بگم به مادرم

راهیشون کن تا یکم ادا شه دین من

 التماس خواهرو ببین حسین من

رضای دلم رضای حسین / ز کودکیم مبتلای حسین

به سینه زنم برای حسین / برا غم کربلای حسین

از این همه غربت خدا چه کنم

غم است عزا عزای حسین / حرم شده ماتم سرای حسین

چه هدیه کنم به پای حسین / دو دست گل من فدای حسین

از این همه غربت خدا چه کنم

بنگر طفلانم را، چشم گریانم را

خود رنجانم را می گیرم

بنگر حال زارم، اشک از خون می بارم

از این غربت دارم می میرم

ثارالله سالار زینب

نه این دو فقط خودم به فدات / اجازه بده زینب که برات

بمیره حسین بمیره به پات / چه میشه که باشم من از شهدات

بیا برادر اجازه بده

نفس بده تا که دم بزنم / به جانب میدان قدم بزنم

یه لشکری و به هم بزنم / کنار اباالفظل علم بزنم

بیا و به خواهر اجازه بده

ابر بارانیم چون باد توفانیم

این دو قربانیم نذر تو

آمد جانم برلب هستم در تاب تب

اصلاً جان زینب نذر توست

ثارالله سالار زینب

کبوتری از حریم تو ام / ز سینه زنان قدیم تو ام

همیشه خوش از شمیم تو ام / نمک گیر دست کریم تو ام

ز عشق تو مستم بگو چه کنم

دلم همه دم ز عشق تو سیر / بمیرم از این عشق، بگو که بمیر

چه طور نشوم ز داغ تو پیر / امیری حسین و نعم الامیر

گدای تو هستم بگو چه کنم

اشکام مثل بارون، چشمام دریای خون

امشب زیر ایوون می میرم

عشق قلب زهرا، با تو قلبم شیدا

بی تو کم کم آقا می میرم

ثارالله حسین غریب کربلا