آئین مستان

ماه ماه ماتمه، اومد محرمت

مونده به جون عاشق شیرینی غمت

سرخ میشه پرچما، جای پرچم سیاه

از زنده بودن سرخ که میشه پرچمت

عرش رو به کربلا

عشق میزنه صدا

لبیک یا حسین

شور سینه زنا

شور مدافعا

لبیک یا حسین....

هر کی دلواپسه، اشکش مقدسه

واسه بهشتی بودن، یک قطرشم بسه

درمون عاشقاست، این وعده ی خداست

آخر یه روز به دادم این اشکا میرسه

دست خدا نوشت

رو سر در بهشت

 لبیک یا حسین

پیچیده هر طرف

از مکه و نجف

لبیک یا حسین.....

تو باغ اهل بیت، عشاق اهل بیت

میخونن از خزون و از داغ اهل بیت

میگیره دین حیات از کشتی نجات

لبیک یا حسینِ میثاق اهل بیت

بالا ترین سلام

خونین ترین پیام

لبیک یا حسین

میثاق هر امام

محکم ترین کلام

لبیک یا حسین....

سر زده ماه گریه ها وای من

فاطمه میزنه صدای وای من

دلم شده مسافر کربلا

چه پر بلاست کربلا وای من

صدای مسلم رسد از کوچه ها

کوفه نیا کوفه نیا وای من

کوفه شده دشمن تو یا حسین

دروغ بوده نامه ها وای من

گر شدم آواره در کوی تو

جان هزاران مسلم و روی تو

فکر رباب و اصغرت وای من

قد رشید اکبرت وای من

ماه بنی هاشم و روی زمین

قامت میر لشکرت وای من

سیلی و غارت شدن خیمه ها

روی کبود دخترت وای من

شمر نهد خنجر و بر حنجرت

پیش نگاه خواهرت وای من

راس حسین به نیزه ها وای من

آتیش زدن به خیمه ها وای من

بی سرو سامان تو ام یا حسین

دست به دامان تو ام یا حسین

کشته ی افتاده به صحرا حسین

زهره منظومه زهرا حسین

سر حسین به نیزه ها وای من

آتیش زدن به خیمه ها وای من

میرسه ازراه،کاروانی از لاله ها

خاک این صحرا

پرشده از بوی خدا

پشت این قافله ناله ی مادر

پیش رو پرچم ساقی لشکر

الامان از دل بی كس ِخواهر

این همه جا،چرا اینجا

کاشکی خیمه میزدی کنار دریا

واویلا زینب رسید به کربلا

اشك و بی تابی،همنشین دختر شده

پای عباس ،که رکاب خواهر شده

میکشه از دلش آه بی حاصل

زیر لب روضه می خونه وای از دل

خواهری كه شده غربتش كامل

توی دنیا، شده غوغا

واویلا

کاشکی خیمه میزدن کنار دریا

این همه جا،چرا اینجا

کاشکی خیمه میزدی کنار دریا

واویلا زینب رسید به کربلا

تیرونیزه است که،اومد استقبال حرم

حضرت زهرا،سینه زن دنبال حرم

چشمه ی غیرت چشمای سقا

به دل کاروان داغ عاشورا

نیزه ها چشم براه سرآقا

این همه جا ،چرا اینجا

کاشکی خیمه میزدی کنار دریا

واویلا حسین رسید به کربلا

رسید آخر قافله ی غربت من به کربلا

خبر دارم که هاهُنا موضعُ کربٍ و بلا

ای، خاک غریبت، آینه ی غم

چه ماجراها، که با تو دارم

این قافله قافله ی آلاله های زهراست

حرمت نگه دار ای زمین خیمه زینب اینجاست

آه در دل صحرا، زینب و غم ها

حسین تنها

شده برپا خیام ما بر لب ساحل فرات

چه طوفانی به پا شده یک شبه در دل فرات

آه، بدین تب و تاب، موج مزن آب

شش ماهه ی من، می پرد از خواب

رقیه ام گریه مکن، بده به من جوابی

ببین که هرچه دیده ای، نبوده غیر خوابی

آه در دل صحرا، زینب و غم ها

حسین تنها

دل عالم خون شده باز از ستم یزیدیان

دوباره چشم غزه و منامه گشته خون فشان

شد دنیا پر از ظلم، دلها پر از آه

 گوشه ی چشمی، بقیهُ الله

رسیده تا به آسمان دوباره آه و یارب

ببین که زیر آتش است مزار عمه زینب

آه در دل صحرا، زینب و غم ها

حسین تنها

سلام محرم، ماه مکرم

سلام به بیرق، سلام به پرچم

وا شده جنت، بریم زیارت

بفرما روضه، بفرما هیئت

نمونی پشت در زهرا صدات زد

دعوتت کرده و نامه برات زد

اگه اشکت روونه خوش به حالت

تربت حسینو روی چشات زد

حی علی العزا، شد برپا روضه ها

زهرا دوخته برات، یک پیرهن سیاه

بازاین چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

فصل عزا شد، دل مبتلا شد

هیئتای شهر، کرببلا شد

غم بی امونه، بزم شبونه

ده شب اول، دهه ی جنونه

سر در کوچه ها پرچم بکارید

زنجیر و بیرق و علم بیارید

حضرت زهرا بین سینه زنهاست

برا ارباب سنگ تموم بزارید

مجلس فراهمه، دلها هم قسمه

هر کس قدم گذاشت اجرش با فاطمه

دل در بدر کنید، عشقو خبر کنید

تا بین الحرمین، هر شب سفر کنید

مگه تو اقیانوس غم رفتی

تا رسیدی اینجا تو هم رفتی

چی شده کوفی راهمون بسته

خیمه زدی تو جایی که پسته

گریه میکنی أما آهسته

این زمین میگه دیگه

سایه ی سر ندارم

دل من میگه که چشم

از چشات بر ندارم

بمون از پیشم نرو

که برادر ندارم

از غریبی دارم میرم

 هر لحظه از حال

کاش حرز ماد رو

می آوردی به دنبال، برای گودال

آه و واویلا