آئین مستان

تو دلمه مادر، راز نهفته

همش میترسم سرت از نیزه بیافته

وای امون امون ای دل امون امون دل

حتی اگه من بمیرم

گهواره تو پس میگیرم

وای جواب خدا رو چی میدن

سر شیرخوارمو بریدن

امون امون ای دل

ناله میزنم تا، روضه خونت شم

نشد تو آفتاب پسرم ، سایه بونت شم

میدونی از چی میسوزم

تشنه لبی تو هنوزم

وای روی چادر مادر تو

میریزه خون از حنجر تو

امون امون ای دل

سر عمو تو کاش، دیگه نبینم

آخه خجالت زده ام البنینم

رفت برا تو آب بیاره

شد بدنش پاره پاره

وای سرتو به نی پشت سر

سر عموی آب آوره

امون امون ای دل

نبر بچمو

بیرون خیمه آفتابه

نبر بچمو

بزار تو آغوشم بخوابه

هرمله در کمینه هی میزنم به سینه

برو ولی یه جور ببرش که بچمو نبینه

وای وای اگه رو نیزه جابگیره

وای وای الهی مادرش بمیره

نبر بچمو

بیرون خیمه آفتابه

نبر بچمو

بزار تو آغوشم بخوابه

نبر بچمو

میخوام که شادیشو ببینم

نبر بچمو

میخوام دومادیشو ببینم

وای وای اگه رو نیزه جابگیره

وای وای الهی مادرش بمیره

نبر بچمو

خون زیر گلوشو پاک کن

نبر بچمو

به جای اون ربابو خاک کن

ببین به اشک چشمام هرمله هی میخنده

یه جوری زد سرش رو به یه مویی بنده

نبر بچمو

برس به داد من خدایا

نبر بچمو

نیزه نزن میون خاکا

دله منو شکستن

دیگه پی چی هستن

سرعلی اصغرمو

به روی نیزه بستن

ای یاس من

بخواب نداری رنگ و بو

ز غصه هات نفس نمونده درگلو

چشات میگرده هر طرف چرا علی

گمون کنم میگردی دنبال عمو

خزون غم، گل امید شده

تو علقمه عموت شهید شده

ببین موی سه ساله خواهرت

از غمت سفید شده

لالایی علی اصغرم

می فهمم از نوای خس خس صدات

که میسوزه عزیز من ز سر تا پات

ز تشنگی تموم قلبته کباب

الهی که بمیره مادرت برات

میون غم تا سر نهادی تو

به هم زدن بهار شادیتو

دلم میخواست ببینم عاقبت

لحظه ی دومادیتو

چشماشو بسته پسرم بیقرار عموشه

مادر نشسته کنارش توی خیمه به گوشه

قلب شکسته لالایی های بغض گلوشه

لالایی عموش بیاد مشک و علم به دوش بیاد

گلم با بوسه ی عمو خدا کنه به هوش بیاد

لالایی باباش بیاد سوار ذوالجناش بیاد

صدای خنده ی گلم برای عمه هاش بیاد

لالایی عموش بیاد مشک و علم به دوش بیاد

گلم با بوسه عمو خدا کنه به هوش بیاد

لب های خشکش جون ما رو به لب آورده

حتی یه قطره گل پرپرم آبی نخورده

بارون بیاد تا گل من توی خیمه نمرده

لالایی بارون بیاد خوشی به خیمه مون بیاد

عمو نره سمت فرات ابرا تو آسمون بیاد

لالایی خزون نیاد حرمله با کمون نیاد

آتیش به جونمون بسه آتیش به خیمه مون نیاد

اشکا سرابه رمقی تو چشاش نمیمونه

حالش خرابه مثل برگای خشک خزونه

کاشکی بخوابه مادرش تا لالایی میخونه

لالایی خدا کنه تو خیمه سر صدا نشه

هرچی میخواد بشه بشه سر از تنت جدا نشه

لالایی خدا کنه نمونی زیر دست و پا

می ترسم از اینکه سرت بره به روی نیزه ها

لالایی زخم پرت قاتل جون مادرت

خدا کنه سنگ نخوری نیفته از نیزه سرت

لالایی عموش بیاد مشک و علم به دوش بیاد

گلم با بوسه عمو خدا کنه به هوش بیاد

دیگه باید چکار کنم / که بخوابی که بخوابی

این قطره های اشکم هست / ولی نیست قطره ی آبی

به روی ما آبو بستند / قصه مون دلگیره مادر

ندارم شیری و این نیست / به خدا تقصیر مادر

اینقدر بی تابی کردی / که سرم نیست، سامونم نیست

آسمونو دیدم اما / خبری از بارونم نیست

علی علی علی علی / علی لای لای علی لای لای

تو رو به ما علی من / داده بودش خدا تازه

نفس نمی کشی ولی / دوتا چشمای تو بازه

چیزی که دیگه نمونده / برا مادر راه چارست

شبیه بند دل من / گلوی تو پاره پارست

تا سه شعبه سمتت اومد / تاروپود مادرت سوخت

گلوتو از هم دریدش / ولی لب هاتو به هم دوخت

علی علی علی علی / علی لای لای علی لای لای

دلم می خواست کبوترم / که بگیری پرو بالی

تو رفتی و دلم خوشه / به یه گهواره ی خالی

خاک قبر کوچیکت رو / من به روی سر می ریزم

تو رو سیرابت نکردند / پرپرت کردند عزیزم

حالا که بابات می زاره / زیر خاکا پیکرت رو

یادم اومد آرزوم بود / ببینم راه رفتنت رو

علی علی علی علی / علی لای لای علی لای لای