آئین مستان

بذار که یه کم نگات کنم عزیز دلم
غم تو چشاتو میبینم می ریزه دلم
یکم برات قرآن می خونی
بگو داداش پیشم می مونی
بزار یکم دستاتو روی قلبم
کنار من می موندی ای کاش
تو که بری میمیرم داداش
ببین داره می لرزه دلم از غم
جدایی انگار شده تقدیرم
از این دلشوره دارم میمیرم
حسین ای جانم.......
یه چیزی بگو دلم آروم بگیره یکم
همه اومدن فقط تورو بگیرن ازم
داداش نگیر چشماتو از من
فدای این کهنه پیراهن
چه خاکی بعد از تو به سرم میشه
می ترسم از اون گودال تنگ
از این همه نیزه تیر و سنگ
چشام بارون صدام می لرزه
امان از خنجر امان از نیزه
حسین واویلا.........

لشکر جمعِ دور گودال یال ذوالجناح خونینه

دل ارض و سما میلرزه که داره خواهرش میبینه

خواهر داره میبینه نوک تموم نیزه ها خونینه

میبینه سینه ناموس خدا سنگینه

میبینه نشسته بی حیا به روی سینه

تو مشت قاتلا پیچیده موی تو

دیدم نمیبُره خنجر گلوی تو

ای وای حسین من..........

تنها بی دفاع افتاده که لب تشنه و بی جونش

کنار پیکرش تو گودال مادرش فاطمه مهمونه

مادر داره میبینه سر همه ملائکه پایینه

میبینه خنجر دارهپیش گلو میشینه

میبینه چه ضربه هایی میزنه با کینه

روح از بدن چه با تاخیر جدا میشه

چون کُندِ خنجر و سر دیر جدا میشه

ای وای حسین من..........

از مقتل تا عرش اعلا پیچیده صدای مولا

علی مرتضی گریونه میخونه از نجف واویلا

حیدر داره میبینه زمین تو فواره خون رنگینه

میبینه زلف حسین تو دست اون بی دینِ

میبینه زهرا خودش کنار اون بالینه

سرخه محاسنش غارت شده تنش

آخه مگه چقدر می ارزه پیرهنش

ای وای حسین من..........

دست تقدیر گریه می کنه ای وای
داره شمشیر گریه میکنه ای وای
خاک گودال ضجه میزنه ای وای
آخرین تیر گریه می کنه ای وای
نور خورشید گریه می کنه ای وای
بس که تابید گریه می کنه ای وای
گفته مقتل جالس علی صدره
هر کی فهمید گریه میکنه ای وای
و علیک بالبکاء
بین اون شلوغیا تنها موند
وعلیک بالبکاء
نگران خیمه ی زنها بود
و علیک بالبکاء
چه غمی تو صورتش پیدا بود
و علیک بالبکاء
که سرش به دامن زهرا بود
یوماه، یوماه.......
سم مرکب گریه میکنه ای وای
مادر هر شب گریه می کنه ای وای
آسمون از داغ تو پریشون شد
بس که زینب گریه میکنه ای وای
موج دریا گریه میکنه ای وای
خاک صحرا گریه میکنه ای وای
همه رفتند مادرت کنارت هست
خود زهرا گریه می کنه ای وای
و علیک بالبکاء
تشنه لب بود و لب دریا بود
و علیک بالبکاء
بدنش زیر سماسبا بود
و علیک بالبکاء
سر پیرهنش هم دعوا بود
و علیک بالبکاء
که سرش به دامن زهرا بود
یوماه، یوماه .......
کوه و هامون گریه میکنه ای وای
آسمون خون گریه میکنه ای وای
لب خشکت چشم به راهه بارون بود
داره بارون داره گریه میکنه ای وای
اون همه سنگ گریه میکنه ای وای
وسط جنگ گریه میکنه ای وای
دختر تو خیمه مونده بی تابش
شده دلتنگ گریه میکنه ای وای
و علیک بالبکاء
که زمین و آسمون گریونن
و علیک بالبکاء
خواهرش رسیده سرگردونه
و علیک بالبکاء
تو تنش نیزه رو می چرخونه

و علیک بالبکاء
مادرش براش روضه میخونه

یوماه، یوماه .......

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

یه عمریه با نوحه ها سینه میزنم

همه ش به یاد کربلا سینه میزنم

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

میدون مشکو یادمه جلوی حرم

سینه برا تو می زدم پیش مادرم

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

پناه من از بچگی به خدا تویی

امید من تو زندگیم همه جا تویی

الحمدلله الذی خلق الحسین

از سر سفره ت میرسه آب و دون من

هوامو داری همیشه آقا جون من

الهی جون بدم توی روضه های تو

بگم حسین و بمیرم زیر پای تو

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

تو گودی افتادی غریب شه عالمین

والشمر جالسٌ علی صدرالحسین

والشر جالسٌ علی نفست گرفت

زیر فشار چکمه ها نفست گرفت

صدای مادرت میاد توی قتلگاه

آخ داره خواهرت میاد توی قتلگاه

باز شده انگار چشم تو روی نیزه ها

گرفته پیراهن تو بوی نیزه ها

جلو چشای بچه ها ؛ بی حیا نزن

عزیز برادر منو ؛ بی هوا نزن

نمی بینی که تشنه شه میزنی گریز

آب فراتو بی حیا روی خاک نریز

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

من که دلم نمیاد تو رو بزارم برم

قرارمون یادمه ولی کی میمونه برا حرم

منتظرمه علی اکبرم، خواهرشو سپردم به تو

رو نی با منه علی اصغرم، مادرشو سپردم به تو

بهونمو میگیره دخترم، معجرشو سپردم به تو

چادرت از روی سرت نیفته عزیزم، عزیزم

دست کسی به معجرت نیفته عزیزم، عزیزم

میون گریه ها حال منو هم ببین

خونه دلم خراب میشه اگه بخوری رو زمین

میرم پیش علمدارمون، این علمو سپردم به تو

شهیدا رو میبرم آسمون، اهل حرم رو سپردم به تو

یادگاریای مدینه رو مادرمو سپردم به تو

آب به اولاد علی حرومه واویلا، واویلا

کار حسین ابن علی تمومه واویلا، واویلا

چادرت از روی سرت نیفته عزیزم، عزیزم

دست کسی به معجرت نیفته عزیزم، عزیزم

دوباره تقسیم میکنیم کارا رو

میبینی فاطمه رسم این دنیا رو

تو قتلگاه صدات میزنه یا اُمّا

تو خیمه‌ها صدا میزنن بابارو

برو گودال صداش بی‌جونه

برو گودال حسینم تنهاس

برو گودال، من اینجا هستم

پیش زینب به جای عباس

جنجاله، چه قیامتی توی گوداله

تو خیمه، حرف غارت شدن خلخاله

بی‌حاله، با هزار و نهصد و پنجاه زخم

روی تل، الفِ قامت زینب داله

جنجاله ، جنجاله

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))

میگیره شعله‌ی کینه‌ها از خیبر

میون خیمه‌ها دامن اطفال ‌و

برای غارت پیکرش میخونن

میون قتلگاه سوره‌ی اِنفال‌ و

نگرانم برای خیمه

پُرِ خاره تموم صحرا

برو گودال حسینم تشنه‌ست

برو گودال برو یازهرا

با کینه، نانجیب میشینه روی سینه

با ضجّه، زینب این واقعه رو میبینه

واویلا، ذبح با خنجر کند لب‌تشنه

میدونه، به خدا خلاف شرع و دینه

واویلا از کینه، واویلا از کینه

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))

دوباره نوبت ماتم زینب شد

میون قتلگاه و حرم حیرونه

یه کاروان بی‌سرپناه، یک لشکر

حق بده که حسین مثل من گریونه

پیش چشمام یه‌بار ناموسم

روی خاکا زمین خورد ای ‌وای

حالا این ‌بار جلو چشمام شمر

دخترامو اسیر برد ای وای

وای از غم، چرا شد جسم حسینم درهم

میبندن، با طناب دست گلامو محکم

جون میدن، بچه‌هام به زیر دست و پاها

گیر افتاد، زینبم بین یه مشت نامحرم

وای از غم، وای از غم

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))