آئین مستان

خیمه شد بر پا

دلشوره افتاده تو دل دختر زهرا

حسین خیمه زده به کربلا

غمش خیمه زده به قلب ما

علمدار سایبون فرزند ربابه

دلها پر امیده مشک ها پره آبه

چشم ها گریونه

 علی اکبر داره زیر لب اشهد میخونه

همه روی لبا شهادتین

 همه مُحرم کعبه حسین

اباالفضل مثه کوهه پشت سر ارباب

میتابه به خیمه نورش مثه مهتاب

علمدار سایبون فرزند ربابه

دلها پر امیده مشک ها پره آبه

زینب بی تابه

بی تاب حرفای بین ارباب و اصحابه

میگه این جا مسیر آخره

 اگه هر کی میخواد بره بره

ابالفضل نمیشه دور از محمل زینب

 از هُرم نگاهش قرص دل زینب

بیا ای خواهر

شاید فرصت نشد گریه کنیم دم آخر

ببین سرخیه وعده گاهم و

ببین گودی قتلگاهم و

ابالفضل میشه پرپر رو دامن مادر

مردا همه میرن حتی علی اصغر

علمدار سایبون فرزند ربابه

دلها پر امیده مشک ها پره آبه

اشکای آسمون می ده گواه

رسیده کاروون با سوز و آه  

لحظه ی غروب و آسمون گرفته

زینبت تو خیمه باز زبون گرفته

کم نشه سایت از سر من

حسین، حسین

بیا بخاطر من

حسین، حسین

واااای وااااای

یه دنیا دلهوره تو قلبمه

زمین کربلا پر از غمه

مردی که تو دستاش داره تیر و نیزه

خیره میشه سمتت،قلب من می لرزه

معلومه از نگاه دشمن

حسین، حسین

تو رو می خوان بگیرن از من

حسین، حسین

وااااای وااااای

ترسم ِ كه یه روز برادرم

نامحرما بیان دور و برم

وای اگه یه روزی،باشه بین گودال

رأس تو جدا و پیكر تو پامال

نذار ببینم اون روزا رو

حسین، حسین

سر تو روی نیزه های

حسین، حسین

وااااای وااااای

با شور وعشق و دعا

اومد به دشت بلا

لشکر خون خدا

داره تماشا، موجای دریا

شُکر خدا مشکا پر از ابه

تو گهوارش اصغر من خوابه

هر غُنچه ای تازه و شادابه

فعلا غم اینجا، نداره معنا

ای مهربونم، دلنگرونم

میترسم اینجا، بی تو بمونم

آه و واویلا

دلش پر از خواهشه

محتاج ارامشه

آه از دلش میکشه

توی دل شب، حضرت زینب

میگه داداش دل چه قدر خونه

ازدیدن حال توحیرونه

اینجا واسم مثله یه زندونه

دلم دوباره، داره شراره

ای مهربونم، دلنگرونم

میترسم اینجا، بی تو بمونم

آه و واویلا

ای مهربون خواهرم

خواهر غم پرورم

ای همه ی باورم

اینجا مِنایم، سعی و صفایم

سر بده با حرفای من ناله

مقتله من تو دل گوداله

این سرزمین کعبه ی آماله

تادنیا دنیاست، قبله ی دلهاست

رسیده دیگر منزل اخر

غریب و تشنه، اینجا میدیم سر

آه و واویلا

وقت غروبه، اشکای آسمون می باره

وقت غروبه، دلا دوباره بی قراره

وقت غروبه، یه خواهری دلهوره داره

در دل غوغا، که خیمه ها گشته بر پا

قافله ی آل زهرا امشب رسیده کربلا

وای، شده خیمه ی آل عبا به پا

وای، امون از غم و غربت کربلا

حسین وااای

وقت غروبه، که دل آسمون گرفته

وقت غروبه، باغ گل و خزون گرفته

وقت غروبه، یه خواهری زبون گرفته

اومد از راه، یه کاروون با اشک و آه

خواهری روضه میخونه آروم میون خیمه گاه

وای، شده خیمه ی آل عبا به پا

وای، امون از غم و غربت کربلا

حسین وااای

میون صحرا، نسیم عطر و بوی سیبه

میون صحرا، یه خواهری دل بی شکیبه

میون صحرا، رسیده شاهی که غریبه

در تاب و تاب، میخونه آروم زیر لب

میگه الهی نیاد روزی که بشه تنها زینب

وای، شده خیمه ی آل عبا به پا

وای، امون از غم و غربت کربلا 

حسین وااای

رسیده از دل کویر

شمیم کاروانی از گل محمدی

نسیم گرم نینوا شده پر از

طنین وحی ایزدی

حسین جان

به وعده گاه عشق ما

خوش آمدی

به کربلا خوش آمدی

خوش آمدی 

 خدای تو نشسته در برابر نگاه تو

 و چشم قدسیان همه به راه تو

قرارمان میان قتلگاه تو

حسین جان خوش آمدی

خود منم انیس کاروان اشک و آه تو

 خود منم پناه دختران بی پناه تو

خود منم بهای خون طفل بی گناه تو

قرارمان

میان خیمه ای که در میان عرش ما زدی 

حسین جان

به وعده گاه عشق ما

خوش آمدی

به کربلا خوش آمدی

ردنا الی حرم جدنا، حسین

امون از این کربلا

گریه ها کردیم حسین

دل من شور میزنه

بیا برگردیم حسین

 ردنا الی حرم جدنا، حسین

بارون غم بی امون

میباره از آسمون

رو دوش عباس میگه

علی اکبر اذون

 ردنا الی حرم جدنا، حسین

روبرومون یک سپاه

ما غریب و بی پناه

صدای زهرا میاد

از میون قتله گاه

 ردنا الی حرم جدنا، حسین

میشی اینجا نا امید

جوونت میشه شهید

بیچاره شیر خوارمون

حرمله از راه رسید

 ردنا الی حرم جدنا، حسین

میدونم غوغا میشه

گریه سهم ما میشه

سر غارت کردن

گوشواره دعوا میشه

 ردنا الی حرم جدنا، حسین

ای غریب کربلا

لابه لای نیزه ها

میشی تو شیب الخضیب

ای ذبیح بالقفا

 ردنا الی حرم جدنا، حسین

نبینم از حال بری

زبون من لال، بری

نبینم بی زینبت

وسط گودال بری

 ردنا الی حرم جدنا، حسین