آئین مستان

بیا دوباره مدینه دلا تماشا کن / تجلیات خدا را بیا تماشا کن

فضا پُراست ز نور وجود شمس شموس / به جلوه جلوه ی او در فضا تماشا کن

فروغ چهره ی شمس الضحا تماشائی است / به روی دامن بدراالدجی تماشا کن

شکوفه بارترین گلُبن فضیلت را / میان گلشن سبز ولا تماشا کن

ملائکی که به پابوس آن امام همُام / رسیده اند ز اوج سما تماشا کن

برای کام وی، آب فرات آوردند / به یاد صحنه ای از کربلا تماشا کن

بخوان« یُطهرُ »و آندم شکوه قدرش را / میان آینه ی انما تماشا کن

بیا به مکتب پُر شور علم و دانش او / به نور عالم آل عبا تماشا کن

حریم زاده ی موساست این حرم، این جا / هزار جلوه به طور وفا تماشا کن

اگرکه شوق تماشا به تو عطا کردند / به گوشه گوشه ی صحن و سرا تماشا کن

قدم به ساحت این کعبه ی وفا بردار / مقام و زمزم و سعی و صفا تماشا کن

نظر به کعبه نمودن عبادتی دارد / بیا به کعبه ی اهل ولا تماشا کن

صفای شبنم و لطف بهار اگر خواهی / به چشم زائر پاک رضا تماشا کن

حضور تشنه لبان حقیقت دین را / کنار چشمه ی آب بقا تماشا کن

کبوتران دعاگوی زائرانش را / به روی گنبد زرد طلا تماشا کن

به پشت پنجره ی او هزار معجزه را / به روشنائی آئینه ها تماشا کن

اگر که دست تهی آمدی، مرامش را / در این محیط سخا و عطا تماشا کن

اگر چو آینه های حرم شکسته شدی / درستی دل خود را بیا تماشا کن

حریم اوست «وفائی»چو روضة الجنه / بیا و ساحت این باغ را تماشا کن

شاعر : استاد سید هاشم وفایی