آئین مستان

امشب چراغ محفل ما اشك ديده است / دردى كه دل به خون جگر پرورديده است

از چشمه سار سينه سوزان جدا شده / اشكى كه در حريم ولايت چكيده است

امشب كه ذره ذره عالم به غم نشست / خورشيد علم در دل خاك آرميده است

دردا كه در حجاب لحد ناپديد شد / ماهى كه جلوه‏هاى خدا را بديده است

تاريخ در حمايت قرآن پس از على / مظلوم‏تر ز حضرت صادق نديده است

منصور دل نداشت كه بر حال او نسوخت / سوزان بر او چو خاطر هر آفريده است

او جان عالم است كه از جور دشمنان / جانش ز غم فسرده و بر لب رسيده است

روح نماز گرم نماز و ز زير پاش / سجاده‏ ى نماز عدويش كشيده است

شاعر: سيد رضا مويد