آئین مستان

میترسم این چهل روزِ دَووم نیارم

سیصد و شصت و پنج روزِ لحظه شمارم

خدا نکنه غلام سیات زنده نمونه

نتونه امسال برا تو ، روضه بخونه

دیشب خواب سیاهی دیدم ، سیاهیِ رویِ کتیبه

یه کمی بو بکش دقیقاً ، این بویِ خوبِ عطر سیبه

صدایی که میرسه گوشم ، صدا نالۀ امن یجیبه

تو که تا اینجا گذاشتی من ، زیرِ علم روزی بگیرم

یه‌کم دیگه مهلتم بده ، محرم تو رو ببینم

کاش بشه که توی اربعین ، وسط صحن تو بمیرم

بمیرم ، بمیرم ، بمیرم

امیرم  بگو دستتو میگیرم ....

رسمه که از صاحب عزا رخصت بگیرن

تا که بیان به مجلسِ عزاش بشینن

یه عده دست به دامنِ حضرت زهرا

یه عده دست به دامن اُم البنینن

پیرهن سیاهمُ بیارید ، که از الان پیشم باشه

خدا نیاره روزی گدات ، وسط میوندارات نباشه

هنو چهل روز مونده ولی ، نوکرت نگرانِ آقاشه

بزار فقط برسه محرم ، سنگِ تموم میزارم آقا

صدقه سر بی‌بی رقیه‌ ست ، همه دار و ندارم آقا

به جون پدر مادرم قسم ، خیلی دوسِت دارم آقا

آقا ، آقا ، آقا

امیرم  بگو دستتو میگیرم ....

چه حالی داره واسه تو چله ‌نشینی

میدونم که بین گریه‌هام منو میبینی

نه که بی‌بی فاطمه فقط تو مجلساته

خودت حتما یک سری میای روضه میشینی

دست میکشی روی این سرم ، ولی نمی‌بینمت افسوس

تو بی‌کرونی و من فقط ، قطره‌ای‌ام از اقیانوس

چه ارتباط قشنگیه ، تو با من و من با تو مأنوس

حاجت من از شما اینه ، که بمیرم تو راهت آقا

جنازه‌مُ دست به دست یه روز ، برسونن هیأتت  آقا

سر و جون و کل پیکرم ، فدا سر رقیه‌ ت آقا

آقا ، آقا ، آقا

امیرم بگو دستتو میگیرم

رسیده با قد خم، هلال ماه ماتم

یه بارِ دیگه آقا، شد عزادارت عالم

دوباره خیمه ی عزا به پا شد

دوباره نذر خادما ادا شد

دوباره درد عاشقا دوا شد

ای دسته ی سینه زنا کجایید

بر تن کنید پیرهن سیاه بیایید

یارای امروز حسین شمایید، شمایید

بر تو سلام ای ماه غم محرم

زیر این خیمه موندم، گریه کردم گریوندم

تو شبای تنهایی، روضه ی مسلم خوندم

یاد تو آبرو به من داده

دلمو کربلا فرستاده

عشق تو از سرم نیفتاده

از خشکی لبای تو حسین جان

با یاد بچه های تو حسین جان

جون می دن عاشقای تو حسین جان، حسین جان

بر تو سلام ای ماه غم محرم

ماییم و کربلامون، تو سپاه مولامون

کابوس دشمن ها شد، رجز یا زهرامون

ما همه مسلم و زهیر با تو

ما همه عابس و بریر با تو

ما همه عاقبت به خیر با تو 

دشمن دلش می لرزه از صدامون

می‌ترسه از حماسه و عزامون

از صوت قرآن توو خیمه‌هامون، دمادم

بر تو سلام ای ماه غم محرم

شب اول عزا، خود صاحب عزا

دم در با قد خمِ

شب اول عزا، پیرهنت ای آقا

زینت عرش اعظمِ

یه پیرهن زخمی، یه پیرهن پاره

یه پیرهن خونی که جای سالمی نداره

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای، حسین وای

شب اول عزا، همه سینه زن ها

دعوتن واسه نوکری

شب اول عزا، به همه ی نوکر ها

کربلا میده مادری

همه دلها با هم، همه زیر پرچم

همه سر سفره اش می شینند شب های محرم

فرقی نداره خوبه یا بده

هرکسی که توی روضه آمده

دست رد به سینه اش نمی زنی

حتی آنکه سینه نزده

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای،حسین وای

شب اول عزا، از غم کربلا

دل زینب پر غمه

دیگه شد روضه خوون، خود صاحب زمون

شده خون دل فاطمه

ای بی کفن آقا، عریان تن آقا

غریبه و یاری نداری، دور از وطن آقا

زینب و غم دوری حسین

زینب و غم بی برادری

زینب و روز هایی که بی حسین

توی اسارت می شه سپری

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای، حسین وای 

ماه ماه ماتمه، اومد محرمت

مونده به جون عاشق شیرینی غمت

سرخ میشه پرچما، جای پرچم سیاه

از زنده بودن سرخ که میشه پرچمت

عرش رو به کربلا

عشق میزنه صدا

لبیک یا حسین

شور سینه زنا

شور مدافعا

لبیک یا حسین....

هر کی دلواپسه، اشکش مقدسه

واسه بهشتی بودن، یک قطرشم بسه

درمون عاشقاست، این وعده ی خداست

آخر یه روز به دادم این اشکا میرسه

دست خدا نوشت

رو سر در بهشت

 لبیک یا حسین

پیچیده هر طرف

از مکه و نجف

لبیک یا حسین.....

تو باغ اهل بیت، عشاق اهل بیت

میخونن از خزون و از داغ اهل بیت

میگیره دین حیات از کشتی نجات

لبیک یا حسینِ میثاق اهل بیت

بالا ترین سلام

خونین ترین پیام

لبیک یا حسین

میثاق هر امام

محکم ترین کلام

لبیک یا حسین....

سر زده ماه گریه ها وای من

فاطمه میزنه صدای وای من

دلم شده مسافر کربلا

چه پر بلاست کربلا وای من

صدای مسلم رسد از کوچه ها

کوفه نیا کوفه نیا وای من

کوفه شده دشمن تو یا حسین

دروغ بوده نامه ها وای من

گر شدم آواره در کوی تو

جان هزاران مسلم و روی تو

فکر رباب و اصغرت وای من

قد رشید اکبرت وای من

ماه بنی هاشم و روی زمین

قامت میر لشکرت وای من

سیلی و غارت شدن خیمه ها

روی کبود دخترت وای من

شمر نهد خنجر و بر حنجرت

پیش نگاه خواهرت وای من

راس حسین به نیزه ها وای من

آتیش زدن به خیمه ها وای من

بی سرو سامان تو ام یا حسین

دست به دامان تو ام یا حسین

کشته ی افتاده به صحرا حسین

زهره منظومه زهرا حسین

سر حسین به نیزه ها وای من

آتیش زدن به خیمه ها وای من

گفت ای گروه هر که ندارد هوای ما

سر گیرد و برون رود از کربلای ما

ناداده تن به خواری و ناکرده ترک سر

نتوان نهاد پای به خلوت­سرای ما

شاه سلامٌ علیک آقا سلامٌ علیک

ماه سلامٌ علیک مولا سلامٌ علیک

برگردد آنکه با هوس کشور آمده

سر ناورد به افسر شاهی گدای ما

ما را هوای سلطنت مُلک دیگر است

کاین عرصه نیست در خور فر همای ما

شاه سلامٌ علیک آقا سلامٌ علیک

ماه سلامٌ علیک مولا سلامٌ علیک