آئین مستان

ای حُسنِ مطلع همۀ عاشقانه ها

حس لطیف پرشده بین ترانه ها

زهراترین ستارۀ اوجِ کرانه ها

از تو شنیده اند تمام زمانه ها

دیگر به خانۀ همه دختر مقدس است

با جلوۀ تو واژۀ مادر مقدس است

دیگر رسیده است زمان رسیدنت

سیب بهشت، لحظه ی از شاخه چیدنت

گوشِ خدا نشسته به پای شنیدنت

چشمان مرتضی شده مبهوت دیدنت

تو آمدی برایِ نبی مادری کنی

هجده نفس به پایِ علی حیدری کنی

هر واژۀ رسیده کنار تو کال شد

عاشق شدن بدونِ تو امری محال شد

تصویر آب با نظر تو زلال شد

قرآن به یمن سورۀ تو لم یزال شد

شبهای قدر ما به تو پیوند خورده است

تقدیر را خدا به دو دستت سپرده است

هر كس كه دم زده ز كلامت كلیم تر

ای از همه به امر ولایت سهیم تر

در بین خانوادۀ رحمت ، رحیم تر

هر نسل دورتر شده از تو ، عقیم تر

نسل تو نسل یلتقیان و مطهر است

هر کس که بوده دشمنِ نام تو ابتر است

یک مصحفِ الهیِ غرق مطالبی

مثل اصولِ دینی و ارکانِ واجبی

تو مظهر العجائبِ شاهِ عجائبی

مصداق دیگر اسداللهِ غالبی

قرآن نوشته است به دریا مُلَّقبی

اصلاً علی تویی که به زهرا مُلَّقبی

تو آمدی جهانِ محقر بزرگ شد

با تو مقام و رتبۀ مادر ، بزرگ شد

هر کوچکی به نام تو دیگر بزرگ شد

اینگونه بود سورۀ کوثر بزرگ شد

هستی ، شبیه دستۀ دستاس دست توست

عالم فدایی دلِ حیدر پرست توست

جاری شد از خروشِ قنوت تو صد قنات

ای دختر مباهله، ای همسر زکات

نام تو نقش بر علم کِشتی نجات

ای مادر حماسۀ حی علی الصلاه

در کربلا و شام، تو در یاد زینبی

حس غرورِ مخفی فریاد زینبی

فرزندهایِ تو همه طوفان غیرتند

در جنگ و صلح مرد نبرد و شهامتند

فرزندهایِ تو همه مست ولایتند

لب تشنه های جام شراب شهادتند

فرزندهایِ تو حسنی و حسینی اند

دلداده هایِ نهضت پاکِ خمینی اند

موج محبتت به دلِ ما نشسته است

با عشقِ تو طناب تعلق گسسته است

مادر! شبیه تو دل ما هم شکسته است

بر سینه ام جمال علی نقش بسته است

این سینه را به سینۀ سَینا نمی دهم

یک ذرّه از محبت زهرا نمی دهم