آئین مستان

سلام یار و یاور حسین
سلام مرد واله خدا
سلام ای دلاور حسین
سلام عبد صالح خدا
تویی که وزیر شاه و
تویی که سپهسالاری
برای اباعبدالله
یه تنه یل کراری
باب حاجات ... سقای حرم
از دستات میریزه دریای کرم
سلام یار و یاور حسین
سلام مرد واله خدا
سلام ای دلاور حسین
سلام عبد صالح خدا
سلام ای غیور باوفا
سلام ای عزیز فاطمه
سلام ای دلیر دلربا
سلام ای امیر علقمه
دل توئه بیت الزینب
دل منه بیت العباس
جایی که میاد اسم تو
امام زمانم اونجاست
این دل مست القاب توئه
آب زمزم توی سرداب توئه
سلام یار و یاور حسین
سلام مرد واله خدا
سلام ای دلاور حسین
سلام عبد صالح خدا
سلام ای امیر منتخب
سلام مهر و ماه منجلی
سلام عشق هاشمی نسب
سلام یابن مرتضی علی
دوباره دخیل میبندم
به علم تو ای ساقی
چه گره هایی وا میشه
تو حرم تو ای ساقی
ای رزاق ... خوان کربلا
ای جان شیعه سلطان کربلا
سلام یار و یاور حسین
سلام مرد واله خدا
سلام ای دلاور حسین
سلام عبد صالح خدا
تویی که وزیر شاه و
تویی سپهسالاری
برای اباعبدالله
یه تنه یل کراری
دلم پر زده برا حسین
برام برات حرم بده
مثه فطرس ملک بیا
به من اذن پر زدن بده
سلام ای امید و آرزو
سلام علت حیات من
سلام بحر رحمت خدا
سلام کشتی نجات من
چی میشد آقا این شب ها
با دلی که طوفانیه
تو حرم تو میخوندم
مناجات شعبانیه
مست عشقم مست کربلام
ای سالار زینب علیک السلام

هر که از قافله فطرسیان جا مانده
نظرش خیره به گهواره ی سقا مانده
زور بازویِ تو بی حدّ و عدد خواهد شد
بعد از این ام بنین، ام اسد خواهد شد
با وجود تو زمین حیدرِ دیگر دارد
کعبه جا دارد اگر باز ترک بردارد
از درِ خانۀ او پا نکشیدم هرگز
چون حسینی تر از عباس ندیدم هرگز
این اباالفضل که از قبله فراتر می رفت
مرتضی بود که بر دوشِ پیمبر می رفت
علی اکبر به ثنا گویی او می آید:
چقدر منبرِ کعبه به عمو می آید
خطبه خواند و همه را محوِ صدایِ خود کرد
در حقیقت همه را قبله نمایِ خود کرد
گفت این خانه که حق آمد و ایجادش کرد
مسجدی بود که بابایِ من آبادش کرد
از درِ خانۀ او پای نکشیدم هرگز
چون حسینی تر از عباس ندیدم هرگز
«کاشفَ الکرب» تویی؛ خنده ی ارباب تویی
«پدر خاک» علی و «پدر آب» تویی!
رویِ چشمِ تو بود جایِ حسن جای حسین
هست مابین دو ابروی تو بین الحرمین
پیش خورشید و قمر سایه ی تو سنگین است
و فقط محضر زینب سر تو پایین است
ساقی ما چه شرابی چه سبویی دارد
بنویسید رقیّه چه عمویی دارد!
صحبت از مردی تو کار بنی هاشم بود
نام تو در دل میدان رجز قاسم بود
زور بازوی علی ریخته در بازویت
ذوالفقاری نبود تیزتر از ابرویت
تیغ چرخانده ای و پیش تو طوفان هیچ است
لشگری پیشت اگر آمده میدان، هیچ است
وسط جنگ زمین را به زمان دوخته ای
فن شمشیر زنی را ز که آموخته ای؟!
ای جوان! پیرِ رَهَت کیست از آن شاه بگو؟
«أشهد أنَّ علیاً ولیُ الله» بگو
او علمدار حسین است ببخشید مرا
مدح او کار حسین است ببخشید مرا

باید حسین دم بزند از فضائلت
وقتی حسینی است تمام خصائلت
تعبیرهای ما همه محدود و نارساست
در شرحِ بیکرانی اوصاف کاملت
بی شک در آن به غیر جمال حسین نیست
آئینه ای اگر بگذاری مقابلت
ای کاشفُ الکروب عزیزان فاطمه
غم میبری ز قلبِ همه با شمائلت
در آستانه ی تو گدایی بهانه است
دلتنگِ دیدن تو شده باز سائلت
با زورقِ شکسته ی دل سال هایِ سال
پهلو گرفته ایم حوالیِ ساحلت
چشم امید عالم و آدم به دست توست
بابُ الحسین هستی و پرچم به دست توست
تو آمدی و روشنی روز و شب شدی
از جنس نور بودی و زهرا نسب شدی
در قامتت اگرچه قیامت ظهور داشت
الگوی بندگی و وقار و ادب شدی
هم چشمهای روشنت آئینه ی رجاست
هم صاحب جلال و شکوه و غضب شدی
در هیبت و رشادت و جنگاوری و رزم
تو اسوه ی زهیر و حبیب و وَهب شدی
در دست تو تلاطم شمشیر دیدنی ست
فرزند مرتضایی و شیر عرب شدی
فرمانده ی سپاهی و آب آورِ حسین
ای نافذ البصیره ترین یاور حسین
فردوسِ دل همیشه اسیر خیال توست
حتی نگاه آینه محو جمال توست
تو ساقی کرامت و لطف و اجابتی
این آب نیست زمزمه های زلال توست
ایثار و پایمردی و اوج وفا و صبر
تنها بیان مختصری از کمال توست
در محضر امام تو تسلیم محضی و
ها بیان مختصری از کمال توست
والاترین خصائل تو امتثال توست
فردا همه به منزلتت غبطه می خورند
فردا تمام عرش خدا زیر بال توست
باب الحوائجی و اجابت به دست تو
تنها بخواه، عالم هستی مجال توست
بی شک خدا سرشته تو را از گل حسین
سقا با فضیلت و دریا دل حسین

سلام امیر عشق،دلاورِ حرم

ماه هاشمی،صاحب علم

اِی نور ، اِی جان

اِی شور ،  اِی جان

به خدا تو کس و کار منی

منم که حیرون توام

به خدا که تو لیلای منی

منم که مجنون توام

ای آقام ...

تو ماه شب تاری

تو جهانداری

تو علمداری...

سلام انبیا،سلام اولیاء

به محضر ادب،به ماه کربلا

ای یار بی همتای شاه،اِی جان

شیرین ترین شور دل آه،اِی جان

یه روز آخر میام تو حرمت

قیم اون خونه میشم

بزا هرکی میخواد هرچی بگه

عاشق و دیوونه میشم

تو یار وفادری

تو سپهداری

تو علمداری...

سلام من رویِ،پر فرشته ها

میاد و میرسه،به محضر شما

زیبا ترین معنای عشق،اِی جان

زیبا ترین رویای عشق،اِی جان

تب و تاب دل بیکِس من

نگاه تو تمنای من

تو نباشی میمیرم به خدا

دلم فقط برا تو میزنه

تیر عشق تو کاری

تو علم گیری

تو علمداری...

یا اباالفضل یا اباالفضل

آرزومه که بمیرم

زیر پای تو اباالفضل

یا اباالفضل یا اباالفضل

آرزومه که شهید شم

با لوای تو اباالفضل

یا اباالفضل یا اباالفضل

اگه گره داری ، گره داری

یا که گنه کاری ، گنه کاری

دیدی اگه اشکات ، اگه اشکات

بازم شده جاری ، شده جاری

دیگه نخور غصه ، نخور غصه

هر چی نفس داری ، نفس داری

بلند بگو اباالفضل .. اباالفضل ...

من دخیلمو به تو بستم

نکِشی تو دامن از دستم

هر جا حاجتم روا میشه

زیرِ دِینِ مادرت هستم ..

حضرت عباسی .. نون و نمک می شناسم

حضرت عباسی .. بزرگی کردی واسم

حضرت عباسی .. دیونۀ عباسم

حضرت عباسی .. تویی امیرم آقا

حضرت عباسی .. جایی نمیرم آقا

حضرت عباسی .. برات میمیرم آقا

دل که پریشونه ، پریشونه

غمش فراوونه ، فراوونه

آخه کجا داره ، کجا داره

بهتر ازین خونه ، ازین خونه

دردمو جز آقا ، به جز آقا

هیشکی نمی دونه ، نمی دونه

بلند بگو اباالفضل .. اباالفضل ...

تو که آقا ، تو که معصوصی

تو یه اقیانوسِ آرومی

امیدِ عمۀ ساداتی

عمویِ رقیه خانمی ..

حضرت عباسی .. به تو بدهکارم من

حضرت عباسی .. نباشی بیچارم من

حضرت عباسی .. خیلی دوست دارم من

حضرت عباسی .. تویی امیرم آقا

حضرت عباسی .. جایی نمیرم آقا

حضرت عباسی .. برات میمیرم آقا

اگه دلت زاره ، دلت زاره

خیلی گرفتاره ، گرفتاره

اگه همه روزات ، همه روزات

مثه شبِ تاره ، شبِ تاره

اگه دیگه چشمات ، دیگه چشمات

بارون نمی باره ، نمی باره

بلند بگو اباالفضل .. ابالفضل ...

تویی اون که پر چمش بالاست

تویی اونکه آینۀ مولاست

دلِ من جدا از عشقِ تو

نمیشه به حضرتِ عباس

حضرت عباسی .. تویی امیرم آقا

حضرت عباسی .. جایی نمیرم آقا

حضرت عباسی .. برات میمیرم آقا

باقدمِ یار اومده بهار
گلِ عاشقی از تو آسمون میباره
روشنه فلک...فطرس ملک..
برا هممون براتِ حرم میاره
دوباره دلا هوایی و دلا بیتابه...بیتابه
اومد اونی که به همه نوکرا اربابه...اربابه
عاشقی بکن با دلی که شده دیوانه
کربلا بگیر عیدیِ سوم شعبانه
دل پرِ تَبه...شب،شب  شمعه و پروانه
اومده حسین،شاه دین، دلبری جانانه
سیدی حسین یا حسین یا اباعبدالله...
باقدمِ یار اومده بهار
گلِ عاشقی از تو آسمون میباره
روشنه فلک...فطرس ملک..
برا هممون براتِ حرم میاره
دوباره دلا هوایی و دلا بیتابه...بیتابه
اومد اونی که به همه نوکرا اربابه...اربابه
عاشقی بکن با دلی که شده دیوانه
کربلا بگیر عیدیِ سوم شعبانه
دل پرِ تَبه...شب،شب  شمعه و پروانه
اومده حسین،شاهِ دین، دلبری جانانه
سیدی حسین یا حسین یا اباعبدالله...
ساقیا سلام ما همه غلام
تویی امیری که دلا بهت اسیره
قبله ی امید؛ ای یل رشید
کیه  آخه غیرِ تو قَمرَالعشیرِه
تا به همیشه تو دلاوری و دلداری
به خدا که امیری و یلی و سالاری
ماه هاشمی، عالَمی، سائلِ دستاته
غیرتِ خدا، این گدا مدیونِ چشماته
عشقِ رویِ تو،کویِ تو،قبله ی حاجاته
اون که بانیِ سُفرته مادرِ ساداته
مولا اَلدخیل...الدخیل...ابالفضل...
باقدمِ یار اومده بهار
گلِ عاشقی از تو آسمون میباره
روشنه فلک...فطرس ملک..
برا هممون براتِ حرم میاره
دوباره دلا هوایی و دلا بیتابه...بیتابه
اومد اونی که به همه نوکرا اربابه...اربابه
عاشقی بکن با دلی که شده دیوانه
کربلا بگیر عیدیِ سوم شعبانه
دل پرِ تَبه...شب،شب  شمعه و پروانه
اومده حسین،شاهِ دین، دلبری جانانه
سیدی حسین یا حسین یا اباعبدالله