آئین مستان

من بی قرار روضه ی زهرای اطهرم
خدمتگزار روضه ی زهرایاطهرم
روزی که روزی همه را داد ذوالمنن
بر من ولای فاطمه را دادذوالمنن
با مهر او حوالی عشق خدا شدم
دیوانه ی ولای علی مرتضی شدم
با مهراو حیات مجدد گرفته ام
اسلام واقعی ز محمد گرفته ام
یک شب که خواب آمد و هستمرا گرفت
دیدم نگار آمد و دست مرا گرفت
فارغ دلم ز فکر غم انتظار کرد
آمدقرار سینه مرا بی قرار کرد
روح مرا به وادی عشق خدا کشید
در مجلس منوری ازانبیا کشید
دیدم تمام در بر آدم نشسته اند
با احترام محضر خاتم نشستهاند
آنجا خلیل خادم و جبرئیل سینه زن
موسی کلیم همره او مانده از سخن
عیسیمسیح گوشه ای از مجلس خدا
در زمزمه بیا قمر نرگس خدا
ناگه نگار بر سر منبرنهاد پا
این گونه گفت مدحت زهرای مصطفی
بسم اللهش سلام به زهرای عشقبود
روضه نبود جنت اعلای عشق بود
بعد از سپاس خالق یکتا امیر عشق
گفتاسلام مادر خیر کثیر عشق
اول سلام بر سکنات الهی ت
دوم سلام بر وجنات الهیت
سوم سلام بر دل پر از خدای تو
بر دست های زخمی و مشکل گشای تو
چهارمسلام بر همه ی جلوه های تو
بر گریه های نیمه شب و ربنای تو
پنجم سلام بر تو وبابات مصطفی
بر همسر غیور و صبور تو مرتضی
مادر سلام بر تو و اولاد پاکتو
مانده هنوز مخفی از خلق خاک تو
مادر سلام بر همه ی غصه های تو
بر غربتمدینه ی کرب و بلای تو
مادر سلام بر خم ابروی زخمیت
بر پهلوی شکسته و بازویزخمیت
مادر سلام بر تو و تابوت چوبیت
بر آفتاب دیده ی پاک و غروبیت
مادرسلام بر همه ی ناله های تو
آتش گرفت خاک زمین زیر پای تو
اینجای روضه یارگریبان درید و گفت
آه از درون سینه ی خسته کشید و گفت
مادر سلام بر تو و حیدرکه شب نخفت
بر غنچه ای که در وسط شعله ها شکفت
فریاد وای از همه ی انبیاءبلند
آواز آه از دل عرش خدا بلند
اما سخن میان زبانها ادامه داشت
او میسرود روضه و غوغا ادامه داشت
ناگه کلام رنگ خدایی تری گرفت
شوری عجیب مجلسپیغمبری گرفت
زهرا اگر نبود خدا عالمی نداشت
زهرا اگر نبود علی پرچمینداشت
زهرا اگر نبود تکامل فسانه بود
حتی خدا بدون دلیل و نشانه بود
زهرااگر نبود سعادت سراب بود
فریاد وا خدا به خدا بی جواب بود
زهرا اگر نبودهدایت ضلال بود
فهمیدن نجات و تعالی محال بود
زهرا اگر نبود شفاعت خرافهبود
حتی قلم ز جرم خلایق کلافه بود
زهرا اگر نبود ولایت هلاک بود
دین خداو عشق علی زیر خاک بود
زهرا اگر نبود کسی سینه زن نبود
از شور و عشق و نغمه یمستی سخن نبود
کم کم اذان صبح شد و حرف ناتمام
مولا نمود بحر نماز شبشقیام
ناگه به خویش آمدم و غرق التهاب
دیدم که خواب بودم و با چشم پر زآب
روی لبم نوای غریبانه ای نشست
بغضم به یاد خواب خوش دیشبم شکست
گفتمسلام مادر اعجاز فاطمه
سوز مرا به گریه نما ساز فاطمه

رفتن تو مرگ برام ،بمون كه با تو زنده ام

می ری ولی این و بدون، حروم  بی تو خنده ام

نمی تونم باور كنم،باید سیاه به تن كنم

آخه چه جوری می تونم،فاطمه مو كفن كنم

دارم نفس می كشم و میلی به موندن ندارم

موقع تشییع تنت،خودمو تو خاك می ذارم

چرا این طوری نگاهم می كنی

دل من افتاده كه مسافری

خانمم داره نگات حرف می زنه

می گه از خونه ی من می خوای بری

دل حیدر و داری خون می كنی

وقتی رخت مشكیمو در می آری

وقتی كه تو گریه می خندی

می دونم درد بازو تو به روم نمی آری

تو بمون بذار كه شرمنده نشم

بذار حق فدكت رو بگیرم

اگه تو عزم سفر كنی عزیز

ظاهراً زنده ام اما میمیرم

می دونم دنیا برات چون قفسه

می دونم از این زمونه سیر شدی

فاطمه منو ببخش منو ببخش

می دونم تو این سه ماهه پیر شدی

مرو مرو زهرا،مرو مرو زهرا

السلام ای ثمر عمر پیمبر زهرا

داده طاها لقبت حضرت مادر زهرا

کفو و همتای علی فاتح خیبر زهرا

به ائمه شده ای حجت اکبر زهرا

التماسیم و به الطاف شما محتاجیم

با همان دست ، دعا کن به خدا محتاجیم

وقت آن است که از خاک تو زر جمع کنیم

چادرت را بتکانی و قمر جمع کنیم

باید از بین کلام تو نظر جمع کنیم

باز هم خطبه بخوانی و گهر جمع کنیم

آن کسانی که به آئین خدا محتاجند

به بیانات تو در دین خدا محتاجند

با ولای تو نوشتند نجات ما را

با تو امروز نداریم غم فردا را

پس مگیر از لب ما خواهش یا زهرا را

انقلاب تو گرفته است همه دنیا را

از علی و غم او سخن آغاز نما

سفره ی درد غریبانه خود باز نما

چند وقتیست سرم روی تنم می افتد

دست من نیست که گاهی بدنم می افتد

نقش لاله به روی پیرهنم می اُفتد

دست من کار کند، مطئنم می اُفتد

من چگونه بپرم بال و پرم سوخته است

به خدا بیشتر از تو جگرم سوخته است

من ز تب کردن و بیمار شدن خسته شدم

بر سر خادمه سربار شدن خسته شدم

با تن سوخته تب دار شدن خسته شدم

من از این دست به دیوار شدن خسته شدم

شانه از دست من افتاد ، دل زینب سوخت

چشم من بر حسن افتاد ، دل زینب سوخت

آنقدر آب شدم من که تنی نیست که نیست

مثل تصویر شدم من، بدنی نیست که نیست

جز حلالم کن علی جان  سخنی نیست که نیست

هر چه گشتم به خدا یک کفنی نیست که نیست

کاشکی زودتر این پیرهن آماده شود

بهر فردای حسینم کفن آماده شود

مگر كسی كه كشته شد ،تنش برهنه می كنند

مگر كه كهنه پیروهن ،به پیكرش روا نبود

حسین من، حسین من

خدایا مارو به كربلا برسان،مارو برا حسین بمیران

مگر حسین تشنه لب، عزیز مصطفی نبود

مگر به كربلا كفن ،به غیر بوریا نبود

حسین من، حسین من

در زلف چون كمندش، ای دل مپیچ كه آنجا

سرها بریده بینی، بی جرم و بی جنایت

منظومه ی كرم ، بی بی  بی حرم

كاش سید بودم و بودی تو مادرم

ولی ، شنیدم هر كی، كه دوست داره

می تونه بهت بگه مادر

مادر،  نوكرت محشر،  اگه گرفتاره

می تونه بهت بگه مادر

مادر،  یا اُم الشهدا

ای درد و غم چشان

بانوی بی نشان

در یاری علی،  رفتی كشان كشان

حیف كه،  دیدنت بی یار

زدنت سیلی،  تو ی كوچه های نامردی

صد بار،  مردی و زنده ، شدی تا وقتی

با حسن به خونه برگردی

مادر، در بین كوچه ها

مادر ، بی كس بودی چرا

مادر،  یا اُم الشهدا

منظومه ی كرم ، بی بی  بی حرم

كاش سید بودم و بودی تو مادرم

هر دم تو در تبی

زار و جون به لبی

بیشتر از همه كس،  در فكر زینبی

فكره،  سفرش هستی

سفری كه با،  سالارش می ره كربلا

یاد،  عطش حسین ، توی گودالی

لحظه ی غروب عاشورا

مادر گریان كربلا

دارد غریبی تو نفس گیر می شود

باید به پشت در بروم دیر می شود

در باغ خُرّم من و تو یا علی ببین

باد خزان چگونه سرازیر می شود

این دشمن حرامی و روبه صفت چرا

این جا برای شیر خدا شیر می شود

در بین شعله سوره تكبیر خواندنی است

این سوره پیش چشم تو تفسیر می شود

در پشت در به راه تو می جنگم و ببین

این میخ ها به سینه ی من تیر می شود

این در شكست و دختر من هُل كرده است

او را به حجره ای ببرش پیر می شود

اَجر رسالت پدرم را  گرفته ام

با ضرب در زفاطمه تقدیر می شود

زاین پس دگر نیاز به عم یجیب نیست

دارد دعای فاطمه درگیر می شود

ناد علی مو خوندم میون آتیش

اُف به تو رو نشوندم میون آتیش

وقتی به پات می سوختم در وسط دود

روشنی رو كشوندم  میون آتیش

زپیش رویت ،خسته نشستم

زپا فتادم ،شكست دستم

من كوثرم اما زمینای تو مستم

در كل عالم من طرفدار تو هستم

یا امیرالمؤنین حیدر، یا امیرالمؤنین حیدر

هیچ كی خبر نداره از حال زارم

برای زنده موندن اُمید ندارم

خجالتم زروی مقدس تو

بیشتر از این نداشتم به پات بذارم

آتیش گرفتم، تا تو بمونی

پیر تو گشتم ،توی جوونی

كردم حمایت از تو با پهلوی خونی

شاهد مثال فاطمه قد كمونی

یگانه حامی شیر خدایی

یار گرامی شیر خدایی

گواه پاكی  شیر خدایی

تو زندگانی شیر خدایی

عشق و جوانی شیر خدایی

تو یار خسته ی شیر خدایی

سرو شكسته ی شیر خدایی

ترانه ی دل شیر خدایی

تمام حاصل شیر خدایی

تو زور بازوی شیر خدایی

تمام نیروی شیر خدایی

ای بهترین یار علی زهرا

زهرا علمدار علی زهرا

کاش بودمشعله تا شمع مزارت می شدم

چلچراغ زائر شب زندهدارت می شدم

کاش بودم پرچم حاشیه دار ماتمت

تا که زینت بخش بزم سوگوارت می شدم

کاش بودم حلقه حلقه همچو زنجیرعزا

در کف دل بی قرار بی قرارت میشدم

کاش بودم درشب شام غریبان تا که من

پاسدار خیمه ی بیپاسدارت می شدم

رنگ پاییز به دیوار بهاری اُفتاد

بر در خانه ی خورشید شراری اُفتاد

فاطمه ظرفیت کل ولایت را داشت

وقت اُفتادن او ایل و تباری اُفتاد

تکیه بر در زدنش درد سرش شد بخدا

او کنار در و در نیز کناری اُفتاد

بعد یک عمر مراعات کنیزان حرم

فضه ی خادمه آخر به چه کاری اُفتاد

خواست خودش را زود برساند به علی

سر این خواسته ی خود دو سه باری اُفتاد

ناله ای زد که ستون های حرم لرزیدند

به روی مسجدیان گرد و غباری اُفتاد

غیرت معجر او دست علی را وا کرد

همه دیدند سقیفه به چه خاری اُفتاد

وقت برگشت به خانه همه جا خونی بود

چشم یاری به قدوقامت یاری اَفتاد

آنقدر فاطمه از دست علی بوسه گرفت

بعد از آن روز دگر رفت و  کناری اُفتاد

مدینه شد قفسم،تا به خدا برسم

یکی شده شب و روزم

شکسته پهلوی من،کبوده بازوی من

طبق طبق پرسوزم

می روم به خاطر دلم،می روم به سوی حاصلم

می روم ولی شکسته بالم

می روم به دامن سحر،می روم به آخرین سفر

می روم به سمت اوج عالم

می روم به خاطر دلم،می روم به سوی حاصلم

می روم ولی شکسته بالم

آماده ی سفرم ،ستاره ی سحرم

علی بیا به بر من

خمیده شد کمرم،کجایی ای پدرم

شکسته بال و پر من

می بری زخانه ات مرا،می بری مرا ای آشنا

می بری به سوی دریا

می بری شبانه بدنم ،می بری کنار محسنم

می بری مرا کنار بابا

می روم به خاطر دلم،می روم به سوی حاصلم

می روم ولی شکسته بالم

نهان کنی کفنم، زدیده ی حسنم

اگر نه می رود از دست

غسل دهی بدنم،ز روی پیروهنم

که این بدن پر زخم است

خداحافظ ستاره های شب،خداحافظ زمین و تاب و تب

خداحافظ دل کبود زینب

خداحافظ سرشک بی صدا،خداحافظ غبارکوچه ها

خداحافظ که جان رسیده بر لب