آئین مستان

وای وای

وقتی که می دیدم عمه م رو زیر تازیونه ها

وای وای

وقتی که رو نیزه سنگ خوردی از رو بوم خونه ها

وای وای

وقتی از رو نیزه افتادی رو خاک ها

وای وای

وقتی از رو نیزه دیدی منو بابا

وای وای، تا اسم تو رو بردم

وای وای، سیلی و لگد خوردم

وای وای، با هر قدم مُردم

وای وای، ذره ذره جون دادم

وای وای، از رو ناقه افتادم

وای وای، اسمم رفته از یادم

وای وای

وقتی که لرزیدم از شرم اون چشمهای بی حیا

وای وای

وقتی که می دیدم میبندن سرها رو، روی نیزه ها

وای وای

 از دست نامردها تو کوچه و بازار

وای وای

 از سیل اشکهای این گریه ی زار زار

وای وای، تا اسم تو رو بردم

وای وای، سیلی و لگد خوردم

وای وای، با هر قدم مُردم

وای وای

وقتی که می پیچید زنجیرم دور این گلوی من

وای وای

وقتی که سر نیزه سرخ می شد با خون عموی من

وای وای

پیرم کرد درد این زنجیر روی دوشم

وای وای

از درد سیلی و زخم روی دوشم

وای وای، این چشم ها دیگه تاره

وای وای، از زخم های گوشواره

وای وای، از این معجر پاره

شبهای خرابه چقدر خاموش و سرده

اون روزایی که رفته دیگه برنمیگرده

اون روزایی که جونی توی بال و پرم بود

اون روزایی که سایه ی تو روی سرم بود

بابا حسین رفتی و اسیر شدم

بعد تو من از این دنیا سیر شدم

سه سالمه اما خیلی پیر شدم

روی لبم شکوه از زمونه هست

روی دلم داغ بی کرونه هست

روی تنم رد تازیونه هست

من الّذی أیتمنی یا اباء

خورشید سحرگاهیمن ای فلق نور

من که طبق سر ندیدم پس طبق نور

بابا منو با موی پریشون دیده بودی

با سر برسه سرزده مهمون دیده بودی

بابا فدا چشم بارونیت بشم

فدای این زخم پیشونیت بشم

تو خرابه میخوام قربونیت بشم

خودم دیدم که با خیزرون میزد

روی لبات ضربه بی امون میزد

ناله زنان بر سر عمه جون میزد

من الّذی أیتمنی یا اباء

بابا صورتم زخمیه مثل سر زخمیت

بوسه میگیرم از رگای حنجر زخمیت

با روضه ی گودال تو آواره شدم من

چهل منزلو دنبال تو آواره شدم من

سر تو شد چهل منزل نگین نی

بودی بابا تو بالانشین نی

تو روی نی بودی من پایین نی

بارونی شد چشم من مثه فرات

منم مثه باقی مخدرات

پایین نی لطمه میزدم برات

من الّذی أیتمنی یا اباء

شبی که من جا موندم و

 وجودم ماتم گرفت

صدات زدم نشنیدی و

تنها شدم گریم گرفت

هر کاری کردم گریه نکنم نشد

خواستم به لبهات بوسه بزنم نشد

تار میبینم سرم سنگینه

 عجب دستی داشت خیر نبینه

بالا سرم رسید و گفت

 کجا میخوای فرار کنی

موهام هی کشید و گفت

حالا میخوای چیکار کنی

هر چی دوییدم تا که برسم نشد

انقدر که هق هق بود تو نفسم نشد

بیابون بود و منه سرگردون

 با اون بی رحم نامسلمون

تار میبینم سرم سنگینه

 عجب دستی داشت خیر نبینه

زهرا اومد کمک ولی نشد برام کاری کنه

دشمن نزاشت که مادرم ازم پرستاری کنه

مادر میخواست آرومم کنه نشد

موهام و اومد شوونه بزنه نشد

پای چشمام گل آتیشه

دیگه تا زندم خوب نمیشه

هر کاری کردم گریه نکنم نشد

خواستم به لبهات بوسه بزنم نشد

تار میبینم سرم سنگینه

 عجب دستی داشت خیر نبینه

مادر، منم مثل تو خمیدم
تو تو کوچه من بیابون
مادر، منم مثل تو شهیدم
تو تو خونه من تو ویرون
 بازوم مث بازوت
ابروم مث ابروت
پهلوم مث پهلوت
اما، مادر، تو تن باباتو، تو صحرا ندیدی
روی جسم بابات، جای پا ندیدی
صورت باباتو، رو خاکا ندیدی
 بازوم مث بازوت
ابروم مث ابروت
پهلوم مث پهلوت 
 مادر، منم مثل تو نشستم
تو رگبار تازیونه
مادر، منم مثل تو شکستم
مثل تو قدم کمونه 
 مثل تو پیرم مادرم
پیر و اسیرم مادر
دارم میمیرم مادر 
اما، مادر، تو با دست بسته، به صحرا نرفتی
بی رمق دنبال سرا راه نرفتی
با پاهای زخمی رو خارا نرفتی
 بازوم مث بازوت
ابروم مث ابروت
پهلوم مث پهلوت 
مادر، مث تو افتادم از پا
تو با گریه من با ناله
مادر، به من کل همسفرها
میگن زهرای سه ساله
چشمام مث تو تاره
شب تا سحر میباره
پلکم جراحت داره
اما، مادر، تو تک و تنها تو شب تار نبودی
با لباس پاره تو بازار نبودی
تو طناب و زنجیر گرفتار نبودی
مادر تو تن باباتو تو صحرا ندیدی
روی جسم بابات جای پا ندیدی

قرارمون نبود، بیای بری

دیر اومدی و زود، می خوای بری

امشب این خرابه، باتو کربلا شد

روضه ی غروب  قتله گاه به پا شد

گوشواره ای که تو خریدی، نگونگونگونگو

زیر لگد همش می گفتم ، عموعموعموعمو

واااااای وااااای

اونی که رحمی بر دلم نکرد

تو  غُل و زنجیرم، ولم نکرد

گریه کن بابا جون به مصیبت من

جای دست زجر  روی صورت من

زورشونو نشون می دادن،  به من،  به من ، به من ، به من

فایده نداشت هرچی می گفتم،  نزن نزن نزن نزن

وااااای واااااای

غریبه گی نكن با دخترت

چرا میاد هنوز خون از سرت

آسمون چشام باز بارون گرفته

از تنور سر تو، بوی نون گرفته

هرجوری بود ازم گرفتن تو رو ، تو رو،  تو رو ، تو رو

تا که نریختن تو خرابه برو برو برو برو

وااااای وااااای

نگفتی من دل دارم، رفتی
نگفتی دختر داری، رفتی
بدون اینکه بار غم رو
از رو دلم برداری رفتی
 حالا من بدونِ تو کجا برم
حالا من بدونِ تو چیکار کنم
اینقد گریه میکنم که نیمه شب
از خواب ناز سرتو بیدار کنم 
 آه، آه، آه   دلم بابا
آه، آه، آه   سرم بابا
از بس زدنم کمرم بابا 
حسین
 ندیدی ما رو رویِ ناقه
دیدم رها شد موهات در باد
سرم رو پایِ عمه بود که
از رویِ نیزه سر تو افتاد 
کاش میشد سر تورو بغل کنم
کاش میشد سر تورو رها کنه
بابا کی دلش اومد که اینجوری
رگ هایِ گَردنتو جدا کنه
آه، آه، آه   سرم خونی
آه، آه، آه    سرت خونی
گفتی که میری ماه مهمونی
 آه، آه، آه   دلم بابا
آه، آه، آه   سرم بابا
از بس زدنم کمرم بابا
حسین حسین
یادم نمیره دشمنت میگفت
بالایِ نی میبینی باباتو
رو نیزه دیدم چشمات وا بود
هیچکی نبود بِبَنده چشماتو
میدیدی که بچه هاتو تو دستُ پا
میدیدی که بچه هاتو تو آتیشن
میدیدی رو خارایِ اون بیابونا
دارن دختراتو بابا میکِشن
آه، آه، آه   دویدم من
آه، آه، آه   بُریدم من
دندون شکستتو دیدم من
 آه، آه، آه   دلم بابا
آه، آه، آه   سرم بابا
از بس زدنم کمرم بابا

 نگفتی من دل دارم، رفتی
نگفتی دختر داری، رفتی
بدون اینکه بار غم رو
از رو دلم برداری رفتی
حالا من بدونِ تو کجا برم
حالا من بدونِ تو چیکار کنم
اینقد گریه میکنم که نیمه شب
از خواب ناز سرتو بیدار کنم
 آه، آه، آه   دلم بابا
آه، آه، آه   سرم بابا
از بس زدنم کمرم بابا