آئین مستان

 کنار حرم پیغمبر
زمین خاک ، حرم خاک ، ضریح مادرم خاک  
مزار پسرای حیدر
همین خاک ، از این داغ ، میریزم به سرم خاک
یه روز تو دنیا ، صدا می پیچه ، انا ابن الحیدر
به زودی زود ، حرم می سازیم ، برای مادر ...
 میشه یه روز بقیع صحنی که
نوشته ، رو درهاش ، یازهرا و پسرهاش  
روزی که صحن شو می سازیم
ایشاالله ، که باشیم ، یکی از کارگرهاش
آقام میادو ، برا اجدادش ، حرم میسازه
دیگه روزو شب ، تموم درهاش ، به رومون بازه
یه روز تو دنیا ، صدا می پیچه ، انا ابن الحیدر
به زودی زود ، حرم می سازیم ، برای مادر ...
نمیزاریم که داغ این عشق
رو دلها ، بمونه ، خدا خودش میدونه
اگه راه مدینه واشه
صدامون ، غمش رو ، به عالم میرسونه
مانسلی هستیم که راه و این بار به دشمن بستیم
مدافع های ، حریم عمه ، حرم ما هستیم

من بقیعم
همون زمینِ پر ستاره
همون که یادتون میاره
که مجتبی حرم نداره ...
من بقیعم
پر از دلِ شکسته هستم
پر از درایِ بسته هستم
از این زمونه خسته هستم
یا امام مجتبی،دلِ من هوات و کرده
دلِ من هوایِ دیدن کبوترات و کرده

 ای فدایت دلُ جونم

پایِ عشقِ تو می مونم
یابن زهرا
اسیرِ قوم نانجیبی
شبیهِ مادرت غریبی
تو ابتدایِ عطر سیبی
من شنیدم
گلِ تو کربلا رو دیده
به مقتلِ عمو دویده
یکی دو دستشُ و بریده ...
یادگارِ مجتبا،رویِ سینۀ عموشه
طوری گریه میکنه،انگاری بابا پیش روشه
ای فدایت دلُ جونم

 پایِ عشقِ تو می مونم
 من شنیدم
که قاسمت به خون تپیده
چِنان حماسه آفریده
که جامی از عسل چشیده
قاسم تو
تنش به خاک و خون نشسته
ولی لب از رَجز نبسته
غرورِ دشمن و شکسته
نوجوونِ عاشقِ تو،داره جون می ده به مقتل
می دونستم که شهیدِ از همون نگاه اول
ای فدایت دلُ جونم

پایِ عشقِ تو می مونم
ای شهادت
دلم به دستِ تو اسیره
بی کربلا داره می میره
من و ببر که خیلی دیره
راهی ام کن
که چشمِ خیس من به راهِ
اگر چه رویِ من سیاهِ
کی گفته آرزو گناهِ
آخرش با دستِ مجروح،دستم و می گیره رهبر
می بینم کنار اون،امامم و لحظه آخر
ای فدایت دلُ جونم

 پایِ عشقِ تو می مونم

میگن یه روز توی مدینه

همون جایی که شهر حزینه

چهار امام غریب شیعه

که قبرشون تو خاک بقیعه

داشتن ضریحُ یه سایبونی

نشونه ای بود تو بی نشونی

آه واویلا

اما یه روزی یه عده ملعون

کردن دلای شیعه رو محزون

اون ضریحُ اون حریم پاکی

به دستشون شد چهار قبر خاکی

دیگه نه صحنی نه یه رواقی

نه یه ضریحُ نه یه چراغی

تا کی خدایا شیعه ی مولا

غریب بمونه ، غریب تنها

کاشکی بشه تا بیاد آقامون

که دل محزون بگیره سامون

بیاد که این دل براش ببازیم

برا اماما حرم بسازیم

آه واویلا

غروب و غم هوای بقیع / غروب مدینه شبای بقیع

گرفته دلم برای بقیع / برای غم غصه های بقیع

از این همه غربت خدا چه کنم / از این همه غربت خدا چه کنم

 بیچاره کبوترای بقیع / تو حسرتِ گنبد طلای بقیع

کجا بپرن کجای بقیع / که جایی ندارن به جای بقیع

از این همه غربت خدا چه کنم / از این همه غربت خدا چه کنم

چشمام دریای خون / قبرا بی سایه بون

اشکام مثل بارون می باره

جز خاک چی می بینی / رو خاک ها می شینی

از این غم سنگینی همواره

آی مدینه آقام حرم نداره نداره نداره

بیاید تو بقیع قدم بزنیم / ایشاالله همین جا حرم بزنیم

هوای غم و بهم بزنیم / قدم توی باب الکرم بزنیم

کنار مزار امام حسن / کنار مزار امام حسن

ترانه دل نوای حسن / ضریحی بسازیم برای حسن

بیاید همه برای حسین / بریم همه پایین پای حسن

به دور ضریح زیر بام حسن / به دور ضریح زیر بام حسن

هر چی دارم آقا / کار بارم آقا

قلب زارم آقا نذر تو

من به پات افتادم / پرواز دادی یادم

خونه ام خانوادام نذر تو

آی مدینه آقام حرم نداره نداره نداره