آئین مستان

 کنار حرم پیغمبر
زمین خاک ، حرم خاک ، ضریح مادرم خاک  
مزار پسرای حیدر
همین خاک ، از این داغ ، میریزم به سرم خاک
یه روز تو دنیا ، صدا می پیچه ، انا ابن الحیدر
به زودی زود ، حرم می سازیم ، برای مادر ...
 میشه یه روز بقیع صحنی که
نوشته ، رو درهاش ، یازهرا و پسرهاش  
روزی که صحن شو می سازیم
ایشاالله ، که باشیم ، یکی از کارگرهاش
آقام میادو ، برا اجدادش ، حرم میسازه
دیگه روزو شب ، تموم درهاش ، به رومون بازه
یه روز تو دنیا ، صدا می پیچه ، انا ابن الحیدر
به زودی زود ، حرم می سازیم ، برای مادر ...
نمیزاریم که داغ این عشق
رو دلها ، بمونه ، خدا خودش میدونه
اگه راه مدینه واشه
صدامون ، غمش رو ، به عالم میرسونه
مانسلی هستیم که راه و این بار به دشمن بستیم
مدافع های ، حریم عمه ، حرم ما هستیم

من بقیعم
همون زمینِ پر ستاره
همون که یادتون میاره
که مجتبی حرم نداره ...
من بقیعم
پر از دلِ شکسته هستم
پر از درایِ بسته هستم
از این زمونه خسته هستم
یا امام مجتبی،دلِ من هوات و کرده
دلِ من هوایِ دیدن کبوترات و کرده

 ای فدایت دلُ جونم

پایِ عشقِ تو می مونم
یابن زهرا
اسیرِ قوم نانجیبی
شبیهِ مادرت غریبی
تو ابتدایِ عطر سیبی
من شنیدم
گلِ تو کربلا رو دیده
به مقتلِ عمو دویده
یکی دو دستشُ و بریده ...
یادگارِ مجتبا،رویِ سینۀ عموشه
طوری گریه میکنه،انگاری بابا پیش روشه
ای فدایت دلُ جونم

 پایِ عشقِ تو می مونم
 من شنیدم
که قاسمت به خون تپیده
چِنان حماسه آفریده
که جامی از عسل چشیده
قاسم تو
تنش به خاک و خون نشسته
ولی لب از رَجز نبسته
غرورِ دشمن و شکسته
نوجوونِ عاشقِ تو،داره جون می ده به مقتل
می دونستم که شهیدِ از همون نگاه اول
ای فدایت دلُ جونم

پایِ عشقِ تو می مونم
ای شهادت
دلم به دستِ تو اسیره
بی کربلا داره می میره
من و ببر که خیلی دیره
راهی ام کن
که چشمِ خیس من به راهِ
اگر چه رویِ من سیاهِ
کی گفته آرزو گناهِ
آخرش با دستِ مجروح،دستم و می گیره رهبر
می بینم کنار اون،امامم و لحظه آخر
ای فدایت دلُ جونم

 پایِ عشقِ تو می مونم

اینجا به گوش ناله و فریاد و زمزمه است

گویی صدای گریه ی زهرا و فاطمه است

اینجا سرشک دیده غم دل نصیب ماست

اینجا مزار چهار امام غریب ماست

اینجا اگر چه نیست نجف تربت علیست

هر گوشه گوشه اش سند غربت علیست

اینجا تمام هستی و بود و نبود ماست

اینجا بهشت دامن یاس کبود ماست

اینجا همواره بوی گل یاس می‌رسد

از خاک قبر مادر عباس می رسد

اینجا به گوش ناله ی زینب مکرر است

دخت علی هنوز عزادار مادر است

اینجا به حرمت نبوی پشت پا زدند

سیلی به همسر علی مرتضی زدند