آئین مستان

من زینبم از صحنه های جنگ اومدم
از فتح شهر فتنه و نیرنگ اومدم
سرافراز ولی دلتنگ اومدم
عباس نبود سرِ رامون نشستن
عباس نبود دست ماها رو بستن
عباس نبود فرق منو شکستن
وای حسین حرف بود که شنیدیم
سنگ بود که می بارید
مشت بود که می اومد ، ولی خدا دید
عباس نبود سرِ رامون نشستن
عباس نبود دست ماها رو بستن
عباس نبود فرق منو شکستن
وای حسین حرف بود که شنیدیم ،
سنگ بود که می بارید
مشت بود که می اومد ، ولی خدا دید
من از چهل شامِ سیاه و تار اومدم
از زجر سرگردونی تو بازار اومدم
با این چشای خونبار اومدم
عباس ندید سنگایِ روی بامو
عباس ندید نالۀ دخترامو
عباس ندید هلهله هایِ شامو
وای حسین هیچ کسی توی بازار
حالم رو نفهمید
اشکامو ندیدی ، ولی خدا دید
 عباس نبود سر رامون نشستن
عباس نبود دست ماها رو بستن
عباس نبود فرق منو شکستن  
وای حسین حرف بود که شنیدیم
سنگ بود که می بارید
مشت بود که می اومد ، ولی خدا دید
من اومدم با نیزه ها دنبال سرت
تو اومدی با سر به دنبال دخترت
منو کشت غمِ یاسِ پرپرت
من بودم و گریه و آه و ناله
من بودم و تنِ کبودِ لاله
من بودم و جنازه ی سه ساله
وای حسین از بس که کتک خورد ،
از بس که نخوابید
جونش به لب اومد ولی خدا دید
حسین...

این چهل روزه که پریشونم

از غمت داداش ببین که خیلی داغونم

از لحظه ی جانسوز آخر

یادم میاد که زار و مضطر

وقتی سرت رو میبریدن

یکی میگفت غریب مادر

همه موهام داداش سپیده

قامت من دیگه خمیده

هر کسی رسید میزد ماهارو

یکی لگد یکی کشیده

برات بمیرم ای برادر

برادر ای عزیز خواهر

سر تو رو نی ، تن تو رو خاک

ما میرفتیم پا برهنه به روی خاشاک

بسته بودن دستای مارو

میکشیدن گوشواره هارو

میفتادیم به روی خاکا

تا میزدن هی بچه هارو

شد بدنم پر از نشونه

از ضرب چوب و تازیونه

دار و ندار خیمه هارو

میبرد عدو چه وحشیانه

برات بمیرم ای برادر

برادر ای عزیز خواهر

باورت میشه صد دفعه مردم

هر دفعه که با رقیه ات به زمین خوردم

یادم میاد اون اضطرابو

یادم میاد بزم شرابو

وقتی که چوب زدن به لبهات

یادم میاد اشک ربابو

هنوز دلم در اضطرابه

یادش برام خیلی عذابه

شرمندتم اگر برادر

رقیه جا موند تو خرابه

برات بمیرم ای برادر

برادر ای عزیز خواهر

آمده ام در برت، خواهر زارت ببین

گشته ام از دوریت، خون جگر و دل غمین

خیز و ببین یا اخا، خواهر تو زینبم

این دم آخر شده، ذکرحسین بر لبم

ای کس و کار من یا حسین

کشته بی کفن یا حسین

ای همه ی آرزوی قلب زارم

زینبم و بی محرم و بیقرارم

 جانم حسین، جان حسین

ازغم هجران تو، زار و پریشان شدم

باغ گلم شد خزان، بی سر و سامان شدم

دل نگران توام، کشته بی پیرهن

آیه ای قرآن بخوان، قاری قرآن من

دیگر جان برلبم یا اخا

زینبم زینبم یا اخا

یک اربعین رنج و بلا دارم به دل

ناقه ی زینب یا اخا مانده به گل

 جانم حسین، جان حسین

دلخوشی من چرا، بی کس و تنها شدی

خفته به دشت بلا، زائر زهرا شدی

بال و پرم یا حسین، تاج سرم یا حسین

داغ و بلا دیده ام، دربه درم یا حسین

الوداع ای یار و دلبرم

الوداع هستی مادرم

از پیش تو میروم با چشم گریان

کن حلالم، ای بهارم، ای حسین جان

جانم حسین، جان حسین

کوه غمت به شانه آورده ام

قامت خم نشانه آورده ام

ناز مرا مکش که از بهر تو

قصه ی نازدانه آورده ام

کبوتران بال و پربسته را

باز به آشیانه آورده ام

خیز و ببین شبیه زهرا شدم

نشان تازیانه آورده ام

قسم به خون دل و زخم سرم

قسم به کام خشک و چشم ترم

قسم به جان خاتم الانبیا

قسم به جانِ پدر و مادرم

قسم به دست‌های عباس تو

قسم به آن دو کودک بی‌سرم

هزار بار اگر، به شامم برند

باز تو را، باز تو را، یاورم

سایه ی من فرش بیابان توست

لاله ی من، خار مغیلان توست

یه اربعینِ که از تو دورم

پاشو داداش که اومدم پیشت بمونم

یه اربعینِ دلم گرفته

حدیث غربتت رو من دارم میخونم

خواهرت اومده پاشو عزیز برادر

اومده خسته از سفر چه زار مضطر

چهل روزه ندیدمت سخته به والله

خودت پاشو دستی بکش رو قلب خواهر

دارم میسوزم از این فراغ و درد هجران

پاشو بهت بگم از کوفه و شام ویران

حسین من یا مظلوم

یه اربعینِ زخمیِ قلبم

از بس که داد زدم داداش، صدام گرفته

یه اربعینِ اسیر دردم

از بس که راه رفتم داداش، پاهام گرفته

به روی نیزه ها دیدی چیا کشیدم

دنبال رأس تو همش من میدویدم

پاشو برات بگم داداش از این جماعت

زخم و زبون هایی رو که اونجا شنیدم

هلهله بود غوغا، میرقصیدن جلو ما

وقتی سرت می افتاد می خندیدن به ماها

حسین من یا مظلوم

پاشو برادر اومده خواهر

از بس غصه خوردم از غمت شدم پیر

پاشو برادر اومده خواهر

عصای دست من بشو شدم زمین گیر

گفته بودی صبوری کن صبوری کردم

هرچی بهم سپردی رو برات آوردم

اما یکی جاموند داداش توی خرابه

شرمندتم رقیتو من نیاوردم

جاموند توی خرابه غنچه نازنینت

نشد بیارمش من کربلا اربعینت

حسین من برادر

منزل به منزل خسته در اسارت

دیدم به هرجایی فقط جسارت

یک الامان از کوفیان بدنام

صد الامان از بی حیایی شام

دیگر ندارم یاوری، از من نمانده پیکری

من باغبان باغی از یاسم که شد نیلوفری

از کوفه و شام الامان

من شاهد بزم شراب شامم

بی حرمتی کردند و بر امامم

من شاهد لبها و ضرب به چوبم

سر را به محمل بی امان بکوبم

دشمن به دشنام آمده

سنگ لب بام آمده

آذین سهر یزید

رأس تو در شام آمده

از کوفه و شام الامان

دیگر از این غم ها شدم زمین گیر

شهر مرا اینگونه کرده تکفیر

سویی ندارد دیدۀ کبودم

خونین جگر از کوچۀ یهودم

میزد عدو یار تورا

دلدار و غم خوار تورا

با سنگ طعنه زد زکین

رأس علمدار تورا

دیگر ندارم یاوری، از من نمانده پیکری

من باغبان باغی از یاسم که شد نیلوفری

از کوفه و شام الامان