آئین مستان

رسیده با قد خم، هلال ماه ماتم

یه بارِ دیگه آقا، شد عزادارت عالم

دوباره خیمه ی عزا به پا شد

دوباره نذر خادما ادا شد

دوباره درد عاشقا دوا شد

ای دسته ی سینه زنا کجایید

بر تن کنید پیرهن سیاه بیایید

یارای امروز حسین شمایید، شمایید

بر تو سلام ای ماه غم محرم

زیر این خیمه موندم، گریه کردم گریوندم

تو شبای تنهایی، روضه ی مسلم خوندم

یاد تو آبرو به من داده

دلمو کربلا فرستاده

عشق تو از سرم نیفتاده

از خشکی لبای تو حسین جان

با یاد بچه های تو حسین جان

جون می دن عاشقای تو حسین جان، حسین جان

بر تو سلام ای ماه غم محرم

ماییم و کربلامون، تو سپاه مولامون

کابوس دشمن ها شد، رجز یا زهرامون

ما همه مسلم و زهیر با تو

ما همه عابس و بریر با تو

ما همه عاقبت به خیر با تو 

دشمن دلش می لرزه از صدامون

می‌ترسه از حماسه و عزامون

از صوت قرآن توو خیمه‌هامون، دمادم

بر تو سلام ای ماه غم محرم

شب اول عزا، خود صاحب عزا

دم در با قد خمِ

شب اول عزا، پیرهنت ای آقا

زینت عرش اعظمِ

یه پیرهن زخمی، یه پیرهن پاره

یه پیرهن خونی که جای سالمی نداره

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای، حسین وای

شب اول عزا، همه سینه زن ها

دعوتن واسه نوکری

شب اول عزا، به همه ی نوکر ها

کربلا میده مادری

همه دلها با هم، همه زیر پرچم

همه سر سفره اش می شینند شب های محرم

فرقی نداره خوبه یا بده

هرکسی که توی روضه آمده

دست رد به سینه اش نمی زنی

حتی آنکه سینه نزده

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای،حسین وای

شب اول عزا، از غم کربلا

دل زینب پر غمه

دیگه شد روضه خوون، خود صاحب زمون

شده خون دل فاطمه

ای بی کفن آقا، عریان تن آقا

غریبه و یاری نداری، دور از وطن آقا

زینب و غم دوری حسین

زینب و غم بی برادری

زینب و روز هایی که بی حسین

توی اسارت می شه سپری

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای، حسین وای 

ای قبله ی دل، کعبه ی جان، عشق من آقا

من چی بگم از کوفه ی پیمان شکن آقا

کوفه شده دوزخ، رخ ماه تو بهشت است

این دفعه رو با اشک چشام نامه نوشتم

 پسر عمو، از مسلم به تو درود

شرمنده ام ،از تو با همه وجود

چطور بگم قولاشون دروغی بود

چه بی وفان این دنیا و آدماش

سفیر تو موند و کوه غصه هاش

نمی رسه به جایی دیگه صداش

کوفه میا، یا مولا کوفه میا

بسته دلم از روز ازل بر تو دخیل و

این کوفیا نشناختن آقا ابن عقیل و

جرمم همینه بنده ی درگاه حسینم

فخرم اینه اول شهید راه حسینم

فدایی تم سر میدم به پای تو

الهی که با لطف و دعای تو

حلال کنن من رو بچه های تو

با اسم تو می بارم بی اختیار

اگه داری میای سمت این دیار

برا خودت حتما یک کفن بیار

کوفه میا، یا مولا کوفه میا

دستم به روی سینه دلم پیش نگاره

بشنو تو سلام منو از دارالعماره

لب تشنه ام و یاد لبت خون جگرم من

دروازه ی کوفه با سرم منتظرم من

میای و از اینجا کربلا میری

و عاقبت سمت قتلگاه میری

تو قتلگاه زیر دست و پا میری

دیدم تو خواب صبح محشره حسین

به سرزنان زینب مضطره حسین

همه ش میگه واویلا سر حسین

کوفه میا، یا مولا کوفه میا

اشک تو چشمام، دل پر درده

عشق تو راهه، کاش برگرده

خودم گفتم بیای اما

چی میدونی از این مردم

که دنباله سرت هستند

همه اینجا واسه گندم

جون سه ساله دخترت برگرد، برگرد

جون منم فدا سرت برگرد، برگرد

حیا نمونده تو کوفه

به بی وفایی معروفه

تو این شهر، مردم آزار

راهم افتاد بین بازار

شنیدم من که مرد زن

نظر دارن به گهواره

شده دعوا، همه حرفا

سر چشم علمداره

تیر سه شعبه میخرن برگرد، برگرد

تا که نمونی بی کفن برگرد، برگرد

شدم اسیر نامردی

الهی آقا برگردی

حیا نمونده تو کوفه

به بی وفایی معروفه

حرف از غارت، از خلخاله

حرف از شمر و از گوداله

دم آخر روی لب هام

باید اسم شما باشه

چه تقدیری باید انگار

سرم از تن جدا باشه

تا نشه با تو رویرو برگرد، برگرد

خواهشمِ به سر عمو برگرد، برگرد

یه روز تو این شهر مهمونی

رو نیزه قرآن میخونی

حیا نمونده تو کوفه

به بی وفایی معروفه

گفت ای گروه هر که ندارد هوای ما

سر گیرد و برون رود از کربلای ما

ناداده تن به خواری و ناکرده ترک سر

نتوان نهاد پای به خلوت­سرای ما

شاه سلامٌ علیک آقا سلامٌ علیک

ماه سلامٌ علیک مولا سلامٌ علیک

برگردد آنکه با هوس کشور آمده

سر ناورد به افسر شاهی گدای ما

ما را هوای سلطنت مُلک دیگر است

کاین عرصه نیست در خور فر همای ما

شاه سلامٌ علیک آقا سلامٌ علیک

ماه سلامٌ علیک مولا سلامٌ علیک

رویِ دار العماره ، اشکِ چشمام میباره
سلامِ من به آقام با لب پاره پاره  
پایِ عشق تو میمیرم ، غمِ عشقت چه شیرینه
ولی شرمندتم آقا ، همۀ درد من اینه
کوفه پرِ غم ، کوفه پرِ درد ، کوفه شهر نامرد
جانِ اکبرت ، جانِ زینبت ، سمت حرم برگرد  
از این اشکِ خجالت ، لبِ خشکم میشه تر
نیا برگرد مدینه ، بیا از کوفه بگذر
 گرد غربت رو پیشونیم ، منم و اوج حیرونیم
مِنایِ مسلمت کوفه ، برا تو میشه قربونی
این بی وفاها ، این بی حیاها ، عهدت و شکستن
دارم میبینم روزی که دستِ زینبتُ بستن
کوفه پرِ غم ، کوفه پرِ درد ، کوفه شهر نامرد
جانِ اکبرت ، جانِ زینبت ، سمت حرم برگرد