آئین مستان

هر چه بهتر تنت از دور که پیدا می شد

بیشتر قامت من در غم تو تا می شد

تو خودت تشنه لب جام شهادت بودی

ور نه خاک از نظر لطف تو دریا می شد

هیبت حیدریت تا که کنار من بود

 زنده پیش نظرت جلوه ی مولا می شد

وقت بر لشکر دشمن زدنت می دیدم 

 که دهان ها همه از حیرت تو وا می شد

خیز از جا که دو تا دست تو را آوردم

کاش می شد علمت باز سر پا می شد

کاش می شد که علمدار حرم می ماندی

 اصلا ای کاش کسی جای تو سقا می شد

تا که خواندیم برادر به خودم گفتم کاش 

  زودتر دیده ی تو زائر زهرا می شد

از کرامات قد و قامتت امروز این بود

   تیرها هر چه که آمد به تنت جا می شد

چشمت زدند بس که تماشات می کنن

این نیزه ها که چشم مرا مات می کنن

ای قد بلندتر از همه نیزه دارها

حال به خنده مراعات می کنن

محراب ابروان تو با پشت من شکست

بنگر حرم چگونه مناجات می کنن

افتاده لرزه بر بدن دختران من

نامحرمان که صحبت سوغات می کنن

دلدار قد رشید اباالفضل مرتضی

جاری ترین امید اباالفضل مرتضی

با بودنت همیشه به قلب حسین بود

هر غصه ناپدید اباالفضل مرتضی

آغاز رفتن تو و زینب پس از حسین

غیر از بلا ندید اباالفضل مرتضی

چندین هزار تیر به سویت روانه شد

زخمی ترین شهید اباالفضل مرتضی

تو غرق خون و زینب خسته در اضطراب

فریاد می کشید اباالفضل مرتضی

آمد کنار نعش شریفت حسین و گفت

دیگر قدم خمید اباالفضل مرتضی

در حیرتم چگونه در این معرکه عدو

دست تو را برید اباالفضل مرتضی

آواز العطش ز دل خیمه ها به تو

آیا نمی رسید اباالفضل مرتضی

آقا خمیده آمد و خسته عمود را

از خیمه ات کشید اباالفضل مرتضی

وقتی به خاک مثل قدت خیمه اوفتاد

رنگ همه پرید اباالفضل مرتضی

طفلی به ناله گفت به صحرای بی کسی

انی اناالغریب اباالفضل مرتضی

بر ساق عرش حضرت زهرا نوشته است

والاترین شهید اباالفضل مرتضی

جان همه فدای تو سردار علقمه

بر ما نگاه مرحمتی جان فاطمه

دل كمونها كه گرفت نبودی بارون می اومد

فاطمه اومد ندیدم آخه چشام خون می اومد

تو  و  گریه ،من و خجالت، علم رو زمین

همه رفتند، برای غارت، پیش من نشین

الوداع یا حسین

تا حالا تو دنیا كسی، ندیده من گریه كنم

ولی برا غربت تو ،حالا می خوام جار بزنم

داره زینب ،می ره اسارت،حرم رو ببین

همه رفتند، برای غارت، پیش من نشین

الوداع یا حسین

به دورمون حلقه زدن ،تا روی پات سر نذارم

همه با شمشیر اومدن، حالا كه من دست ندارم

بگو مُردم ،من از خجالت، به اُم بنین

همه رفتند، برای غارت، پیش من نشین

الوداع یا حسین

تا مشکتو تو آب زدی

موجای دریا شد آروم

تا رو به ساحل اومدی

بغضی نشست توی گلوم

همون دم بود غربت دنیا شد نصیبم

رو لب گل کرد ناله های امن یجیبم

بلند شو بنگر که شمشیر ها رو کشیدن

آخه می دونن بدون تو من غریبم

ابا الفضل اباالفضل

دشمن با داغ اکبرم

آتیش زده بر جیگرم

حالا شکسته با غمت

مثل سر تو کمرم

روی قلبم دیگه این زخم غم میمونه

کمرم دیگه مثل مادر خم میمونه

می دونی چه فکری می سوزونه دلم رو

تو این فکرم خواهرم بی محرم میمونه

پاشو ببین توی حرم عزاخونه به پاشده

تا آرزوی کوفیا با کشتنت روا شده

بدون تو توی هر خیمه پا می ذارن

رد پاهاشونو تو آتیش جا می ذارن

دیگه زینب دستاشو روی سر می گیره

پیش چشماش داغمو رو دلها می ذارن

ابا الفضل ابا الفضل

یا عباس مرو برادرم

برپا شده ، تو خیمه آه و ولوله

روی لبای دشمنامه هلهله

نشونده چشم ماه من رو بین خون

تو علقمه سه شعبه تیر حرمله

اومد بیرون، سکینه از حرم

نموند قرار، به قلب خواهرم

میاد داداش کنار جشم تو

ناله های مادرم

یا عباس مرو برادرم

منو رها نکن میون کربلا

زجا بلند شو غیرت خدا ببین

یه عده زل زدن به سمت خیمه ها

اگه داداش ز پیش من بری

نمی مونه روسرها معجری

ز آتیش شرار سیلی شون

پیر میشه دختری

یا عباس مرو برادرم

بی تو میشه، شکسته قلب مضطرم

تو شعله های کینه میسوزه پرم

ببین که شمر بی حیا کنار تو

نگاشو بر نمیداره ز حنجرم

با رسم این قبیله آشنام

اینا کفن نمیذارن برام

تو این زمین غروب که میرسه

ماه روی نیزه هام

کاش می گشتم فدای دست تو

تا نمی دیدم عزای دست تو

خیمه های ظهر عاشورا هنوز

تکیه دارد بر عصای دست تو

از درخت سبز باغ مصطفی

تا فتاده شاخه های دست تو

اشک می ریزد ز چشم اهل دل

در عزای غم فزای دست تو

یک چمن گل های سرخ نینوا

سبز می گردد به پای دست تو

گلشنی از لاله های زخم شد

ابتدا تا انتهای دست تو

رود شد، دریا شد، اقیانوس شد

چشمه ای از ماجرای دست تو

می شود آن سوی اقیانوس رفت

تا خدا با ناخدای دست تو

در شگفتم از تو ای دست خدا

چیست آیا خون بهای دست تو

دیده ام در کربلای دست تو

عالمی را مبتلای دست تو

کربلا اینقدر شیدایی نداشت

بی تو و بی ماجرای دست تو

می کشد این حسرتم آخر که کاش

بود دست من بجای دست تو

علقمه در علقمه تکثیر شد

موج پژواک صدای دست تو 

چشم من با گریه می بندد دخیل

بر ضریح با صفای دست تو

هر که با دست تو دارد عالمی

من که می میرم برای دست تو

تا همیشه دست تو مشکل گشاست

ای خدا مشکل گشای دست تو

اوفتاد از پا امام عاشقان

تا که خالی دید جای دست تو

خم شد و برداشت و با احترام

بوسه زد بر پاره های دست تو

ای به سودای تو اسماعیل ها

سر نهاده در منای دست تو

آب پاکی روی دست آب ریخت

ای به قربان صفای دست تو