آئین مستان

علی تنها وسطِ یه جاده

با یه مشت مردم بی اِراده

داره میره تنها و پیاده

که علی از سرشون زیاده

تویِ تاریکیِ شهر تاریک

یه غریب الغربایِ غربت

صدایِ شرشر بارونِ اشک

میشه آهنگ صدای غربت

نفسش مونده میونِ بن بست

انگاری قهره با آسمونا

چی میتونه بگه با اونا که

خودشون و میزنن به اون راه

علی تنها وسطِ یه جاده

با یه مشت مردم بی اِراده

داره میره تنها و پیاده

که علی از سرشون زیاده

نشونِ وصل دلا با هم بود

دو سه تا وصلۀ بی قواره

با همون کفشایِ وصله دارش

پا رویِ بال مَلک میذاره

با همون کفشایی که می ارزید

به حکومت ، به یه عده نامرد

یه روزی رفت رویِ دوش احمد

بُتای کعبه رو زیر و رو کرد

حالا با نَفس و منم منم ها

پره بت خونه شده تو کوفه

همه مست از مِی بی خیالی

پره میخونه شده تو کوفه

«علی تنها وسطِ یه جاده

با یه مشت مردم بی اِراده

داره میره تنها و پیاده

که علی از سرشون زیاده»

دیگه جز یارای خوب خوبش

همگی کارنامشون سیاهِ

دین و سر به سر زدن با دنیا

مثلاَ کاسبیشون به راهِ

علی کیسه رویِ دوش خسته اش

ولی این ها همه کیسه بافن

تو حساب تک تک نبردا

برایِ سهمیۀ اضافه ان

اونی که ظلمت و پاره میکرد

کفشای پارش و وصله میزد

با نخ خاطره های زهراش

جیگرِ پارش و وصله میزد

علی مونده با یه مشت غریبه

که توی فتنه میگن به من چه

خدایی خالیِ دور مولا

جایِ مردایِ تویِ شلمچه

علی تنها وسطِ یه جاده

با یه مشت مردم بی اِراده

داره میره تنها و پیاده

که علی از سرشون زیاده

علی مونده با یه مشتِ بی عار

که بهونش شده حال خسته

خدایی خالیِ دور مولا

جایِ غواصا با دست بسته

علی مونده با یه عده کوفی

که وفا پوسیده تو دلاشون

خدایی خالیِ دور مولا

جای افغانیِ فاطمیون

جای سیزده ساله هایِ ایران

که شدن همسفر خمینی

خدایی خالی جای اونها

که با یه جلوه شدن حسینی

خداحافظ ای تنهایی ها

سلام ای بانوی خوبی ها

چه سخته دنیای بی زهرا، واویلا

وای، سه روزِ بیدارن یتیما

وای، سه روزِ نخوابیده مولا

وای، سه روزِ علی دم گرفته .. یازهرا

سرِ زینب به زانوشِ

حسن تکیش به دیوارِ

سر ارباب تو آغوشه، علمدارِ

وای، سه روزِ بیدارن یتیما

وای، سه روزِ نخوابیده مولا

وای، سه روزِ علی دم گرفته .. یازهرا

دلش تو غربت زندونیه

نگاهش ابری و بارونیه

که سر بند مولا خونیه ، واویلا

میگه زینب که ای بابا

چه زخمی روی ابروته

چرا باز گوشۀ خونه، یه تابوته

وای، سه روزِ خزونِ بهارش

وای، سه روزِ شده روضه کارش

وای، سه روزِ فقط اشک و آهِ .. افطارش

دلش تو غربت زندونیه

نگاهش ابری و بارونیه

که سر بند مولا خونیه ، واویلا

خداحافظ ای تنهایی ها

سلام ای بانویِ خوبی ها

چه سخته دنیای بی زهرا، واویلا

شبیه چادر خاکی

عمامه ش غرق در خونه

غریبِ کوفه ای مردم، نمیمونه

وای، سه روزه که نقش زمینه

وای، سه روزه داره غم تو سینه

وای، سه روزه همش کربلا رو ، میبینه

میمونه از روزِ عاشورا

سه روز رو خاک گرم صحرا

حسینیش بی سر ارباً اربا .. واویلا

واویلا علی الحرم .. واویلا علی الحرم

واویلا علی الخیام .. واویلا علی الرضیع

واویلا علی الحسین ..

حبل المتین .. علی ، سلطانِ دین .. علی

ای شعلۀ شدید بر ناکثین .. علی

شمشیر قسطِ حق بر قاسطین .. علی

طوفان صاعقه بر مارقین .. علی

تنها تویی امیر بر مومنین .. علی

مظلومِ اولی  پیروزِ آخری .. علی

یا سیدالوصیین یاعلی ..

یاعلی ... علی علی..

ای عشق خاص و عام ، ای اولین امام

ای جرأت و جَنم ، شمشیرِ بی نیام

ای مجتهد ترین ، در خطبه و کلام

ای مروه و صفا ، ای مسجدالحرام

شد ذکر ما فقط ، یا علیُ والسلام

یا سیدالوصیین یاعلی ..

یاعلی ... علی علی..

معصومِ مستجاب ، محبوب مستطاب

باجلوه ات شود ، بت خانه ها خراب

منظومۀ شرف ، مجموعۀ ثواب

درسینه ام حرم ، داری عالیجناب

جانم سرشته از ، خاکِ ابوتراب

یا سیدالوصیین یاعلی ..

یاعلی ... علی علی..

ای دُرِ در صدف ، منظومۀ شرف

جز تو کسی نشد ، با خَصم دین طرف

امشب بیا بگیر ، جانِ مرا به کف

یا مرتضی علی ، شاهنشهِ نجف

یا سیدالوصیین یاعلی ..

یاعلی ... علی علی ..

مسطور کبریا ، مامور انما

با اسم اعظمت ، دردم شده دوا

مولا ابالحسن ، مارا سوا نوا

عشق حسین تو ، در روح و جان ما

یا حضرت حسین ، یا شاه کربلا

یابن سیدالوصیین یاحسین ..

یاحسین .. حسین حسین

پیچده توی اتاق باز بوی فاطمه

فرقم شده مثه پهلوی فاطمه

با صورت برافروختم

نگاهمو به در دوختم

هنوز تو گوشم نالش

صدا میزد علی سوختم

از اون روز دیگه زندگی برام عذابه

دیگه بعد زهرا علی خونه خرابه

"امون از غریبی غریبی غریبی"

پیچده توی اتاق باز بوی فاطمه

فرقم شده مثل پهلوی فاطمه

با صورت برافروختم

نگاهمو به در دوختم

هنوز تو گوشم نالش

صدا میزد علی سوختم

از اون روز دیگه زندگی برام عذابه

دیگه بعد زهرا علی خونه خرابه

"امون از غریبی غریبی غریبی"

دل گرمی حسین

آغوش زینبه

بار غم کربلا رو دوش زینبه

یه روز میون این کوفه

دختر من پریشونه

زینبمو میگردونن

خدا به خیر بگردونه

به نیزه سر حسین وعباس و میبندن

به اشک سه سالش به نالش میخندن

این شبا که شب درده

شب غصه یه مرده

بگو با یتیم کوفه

که بابات بر نمی گرده

هنوز چشم براه باباست

مرگشو باور نداره

شبا تو خوابش میبینه

که روی دوشش سواره

هی میگه مادر کجاست اون بابای مهربونی که میومد منو رو دوش سوار می کرد....

بابا حیدر بابا حیدر

شب و تاریکی صحرا

کنار مزار مولا

یتیماش عزا گرفتند

یاد مادر یاد بابا

یکی قرآن، یکی خرما

یکی هم گلاب میاره

زینبم رو خاک قبرش

چند تا شاخه یاس میذاره

بابا منزلت مبارک

تو به آرزوت رسیدی

بگو چی شد موقعی که

صورت مادر رو دیدی

دل من تنگ برای

نگاهی که مهربونه

راستی بابا هنوز مادر

 قامتش از غم کمونه

بابا حیدر بابا حیدر

دارند میان از تشییع جنازه امام حسن و ابی عبدالله، دیدند از یه خرابه ای صدای آه و ناله میاد، فرمود: حسین جان بیا بریم ببینیم چه خبره، اومدند دیدند یه پیرمرد نابیناست، امام مجتبی اومد بالای سرش بابا چرا داری آه و ناله می کنی چرا داری اشک میریزی، عرضه داشت: چند شبه اون رفیق مهربونی که هر شب میومد بهم سر میزد سرم رو به بالین می گرفت درد دل باهام می کرد من درد دل می کردم. اینها شاید درد دلهایی باشه که آوردند زبون حاله گاهی وقتا می نشست باهام یه حرفهایی میزد میگفت: پیرمرد یکی بود یکی نبود یه روزی تو مدینه یه خونه رو آتیش زدند، دستای یه مرد رو غریبونه بستند، جلوی چشمش خانومش رو می زدند، وقتی وارد این خرابه می شد در و دیوار بهش سلام می کردند. امام مجتبی فرمود: پیرمرد ما الان داریم از تشییع جنازه ی اون آقا میایم، اون آقایی که میگی بابای من بود؛ اگه قراره کسی روضه بخونه من باید برات روضه بخونم، آخه جلوی چشمای من مادرم رو زمین افتاد، نذاشتم بابام بفهمه، جلوی من مادرم رو زدند، چرا این رو گفتی، اینجا چرا رفتی، میخوام بگم علی جان کارت این بود به خرابه ها می رفتی سر میزدی، خرابه نشینها رو نوازش می کردی من هم یه خرابه رو سراغ دارم، اینقدر خرابه نشین ها رو نوازش کردند، تا صداش بلند شد گفت: بابا، کجا کسی سراغ داره یه دختر بچه نیمه شب اون هم دختری که بابا از دست داده بهانه بابا بگیره، بگن سر بریده باباشو براش ببرید؛ هر کی رفته حرم این بی بی می دونه اینقدر عروسک رو ضریح ریختند یعنی آی مردم شام دختر بچه رو با عروسک آروم می کنند نه با سر بریده بابا ....

رفتی پدر کوفه دگر بعد شما صفا نداره

دنیا بدون تو به اهل بیت تو وفا نداره

زینب دلگیرم اززمونه سیرم

بعد ازتومن می میرم

چشمام پر ز خونه اشکم فراوونه

دخترت روضه خونه، دخترت روضه خونه

یا حیدر، یا مرتضی یا حیدر یا مرتضی

این خانه بعد از تو پدر ماتم سرای دخترت شد

دیگر زمان وصل تو با محسن و با دلبرت شد

گو از جانب من بر مادر پیغامی رسان بر او سلامی

این دل غرق ناله دخترت بی حاله زینب بی پرو باله

یا حیدر، یا مرتضی یا حیدر یا مرتضی

از کربلا گفتی پدر دل تا سحر روضه می خونه

ترسم از آن روزی که دلدارم حسین تشنه بمونه

حسینم غریبه، بی کس و حبیبه

کربلا غم نصیبه

خواب خنجر دیده، برنیزه سردیده

راس بی معجر دیده

یا حیدر، یا مرتضی یا حیدر یا مرتضی

می لرزه برخواب و بگوید خواهرت غرق عذابه

ناموس حق جایش مگر در مجلس بزم و شرابه

رقیه ام عزیزه، چرا اشک می ریزه

 کی گفته اون کنیزه

بر روی ریحانه دشمن وحشیانه می زد با تازیانه

یا حیدر، یا مرتضی یا حیدر یا مرتضی

کرب وبلا خسته شدم بنگر که من چشم انتظارم

با من بگو جان حسین آخر مگر من دل ندارم

خاکت آبرومه، با تو دل آرومه

شش گوشه آرزومه

در دامت اسیرم، ازعشقت زنجیرم

 دور از تو من می میرم

کربلا کربلا کربلا