آئین مستان

 ای عمه سادات ، من برات بمیرم
از داغ تو ماتم میگیرم  
فدای تو ...
توئی ناموس کبریا
توئی بانوی کربلا
روحی نفسی لک الفداء
فدای تو ...
تو که ماتم کشیده ای
تو که سرو خمیده ای
تو که قطعا شهیده ای
کیه که ، ندونه
همیشه ، می‌مونه
دین و آئین و قرآن ، زیر دِینت
وجودت ، وجودش
نبودی ، نبودش
یدونه گریه کن ، واسه حسینت
 وای   
داری میری کم کم ، با قدّ خمیده
صبر تو بانو سر رسیده
یکسال و نیم ...
روضه‌خونی و سینه زن
واسه‌ی عشق بی‌کفن
تو و اون کهنه پیرهن
یکسال و نیم ...
تو فقط اشک و ناله ای
داغ یک باغ لاله ای
عزادار سه ساله ای
دمای آخرت ، پیش چشم ترت
خاطراتی میاد ، واسه‌ت عذابه
امون از دل تو ، شده قاتل تو
که جامونده رقیه تو خرابه
 وای   
 اون که تورو کشته ، غصه های شامه
اون غصه‌ی بزم شرابه  
تو که دیدی ...
قامتای کمونی‌رو
رو به روت رأس خونی‌رو
لبای خیزرونی‌رو
چی کشیدی ...
با روی نیلی و کبود
جائی که محرمی نبود
شنیدی طعنه از یهود
دیگه داری میری ، حالا دم میگیری
بیا که خواهر تو ، خیلی تنهاست
ای پناه حرم ، سایه‌ی رو سرم
برای دیدنت ، بی تابم عباس
 وای

تو رفتی،گله ای ندارم

خزونم،برا تو میبارم

برای سَرِ تو برادرم

یه دنیا دلشوره دارم

شده آرزوی خواهرت

تنها با قلب بی قرار

کاشکی سر تو رو زمین

آروم بذاره نیزه دار

تو بازار، خجالت از سرت کشیدم

تو بازار، به آخرین نفس رسیدم

تو بازار، به جون مادرم بریدم

حسین،حسین..

میبینی نمی بینه چشمام

نمونده رمقی به پاهام

خدایا چه سر و صداییِ

دَمِ این دروازه ی شام

میخنده حرمله حسین

چشماتو وا کن و ببین

اطراف نیزه ی علی

پا میکوبه رو زمین

تو بازار، حراجِ روسری و معجر

تو بازار، رو نیزه ها علی اصغر

تو بازار، رسیده کار ما به آخر

تو بازار، خجالت از سرت کشیدم

تو بازار، به آخرین نفس رسیدم

تو بازار، به جون مادرم بریدم

حسین،حسین..

رسیده نفس های آخر

میوفتم یاد تو برادر

تو گودال، سر تو رو می بُرند

بمیرم برای مادر

میزد صدا تو رو حسین

وای از کبودی تنت

دریای خون شدی چرا

حتی نمونده پیکرت

بُنَیَّ،تو رو به خاک و خون کشیدند

بُنَیَّ، سر از تنت چرا بریدند

بُنَیَّ، پاشو که تا حرم رسیدند

تو بازار، خجالت از سرت کشیدم

تو بازار، به آخرین نفس رسیدم

تو بازار، به جون مادرم بریدم

حسین،حسین..