آئین مستان

غریبم و ندارم آشنایی
نمونده توی حنجرم صدایی
کاش بودی و میدیدی توی کوفه
پُر شده از دروغ و بی وفایی
کوفه چه نامرده ، تاریک و دلسرده
کوفه چه بی رحمه ببین با من چه ها کرده
خستم از این مردم از این شهری که پُر درده
شرمندم من از وفای کوفه
آوارم تو کوچه های کوفه
اینه رسم مردمای کوفه
ثارالله، حسین عزیز زهرا
خسته شدم از این شبای تیره
که داره دیگه جونمو میگیره
نامه نوشتم که بیای شرمندم
میخوام بگم نیا میدونم دیره
بیتاب و حیرونم، لبریز بارونم
گفتم بیا اما ولی حالا پشیمونم
نقشه برات دارن واسه اینه که دل خونم

وقتی بازارو نگاه میکردم
واسه زینبت دعا می کردم
زیر لب تورو صدا میکردم
ثارالله، حسین عزیز زهرا
عهدی که بستن و شکستن آقا
دستامو توی کوچه بستن آقا
بازار تیر و نیزه ها چه داغه
در انتظار تو نشستن آقا
کوفه چه در پیشه ، برگرد که آتیشه
برگرد که سهم خواهر تو آه و آتیشه
پیش نگاهش کربلا دریای خون میشه
این اشکام روضه برات میخونه
برگرد اکبرت هنوز جوونه
داغ اصغرت به دل میمونه
ثارالله، حسین عزیز زهرا

میان کوچه‌ها، غریبم ای خدا
به مولایم بگو، به کوفه نیا نیا
کوفه میا جان من، اینجا که جای تو نیست
حرف است همه نامه‌ها، کوفه فقط مدعی‌ست
من هراسانم از کوفیان پلید
به دل با تواند در عمل با یزید
سلام علیک فرید الوحید، سلام علی الحسین
عالم بمیرد، برای آن دمی که اسیر می شوند زینبین
علینا بالعزا، علینا بالبکا
علینا بالحسین، علینا بکربلا

بی تو چی سر من، آورد آقا کوفه

تنها موندم اینجا، نیا کوفه نیا کوفه

خیلی بی وفا اهل دنیا کوفه

تنها موندم اینجا، نیا کوفه نیا کوفه

به جز یک پیر زن تنها

نکرد کسی به روم در وا

سفیر تو شده دیگه، غریب و بی کس و تنها

بیا برگرد نیا اینجا، که کینه دارن از ما

با من اینجوری کردن پس سر تو چی میاد آقا

نیا آقا که اینجا خولی و شمر و صنان داره

نیا آقا توی این شهر رقیه ات میشه آواره

امون ای دل امون ای دل

من که دل بریدم از این شهر باطل

ای وای از غریبی

امون ای دل امون ای دل

هر گوشه توی این شهر آقا داره قاتل

ای وای از غریبی

امون ای دل امون ای دل

آقا خیلی شدم مضطر، شنیده ام حرمله آخر

که داره می رسه از راه علی اصغر

می سازه نیزه آهنگر، سفارش داده شمر خنجر

الهی که توی گودال به دست شمر نشی بی سر

بیا برگرد از اینجا که سرت میره روی نی ها

چی دیدم که دلم زاره، یکی که دختری داره

می گفت که از سفر واست میارم بابا گوشواره

بیا برگرد که این ها بی حیا و دزد ناموسن

بیا برگرد که اینجار محجر و گوشواره می دزدن

بیا برگرد که اینجا سرت میره روی نی ها

زن و بچه ات رو بعد از تو کنیزی می برن آقا

نیا آقا که اینجا خولی، شمر و صنان داره

نیا آقا توی این شهر رقیه ات میشه آواره

امون ای دل امون ای دل

رسیده با قد خم، هلال ماه ماتم

یه بارِ دیگه آقا، شد عزادارت عالم

دوباره خیمه ی عزا به پا شد

دوباره نذر خادما ادا شد

دوباره درد عاشقا دوا شد

ای دسته ی سینه زنا کجایید

بر تن کنید پیرهن سیاه بیایید

یارای امروز حسین شمایید، شمایید

بر تو سلام ای ماه غم محرم

زیر این خیمه موندم، گریه کردم گریوندم

تو شبای تنهایی، روضه ی مسلم خوندم

یاد تو آبرو به من داده

دلمو کربلا فرستاده

عشق تو از سرم نیفتاده

از خشکی لبای تو حسین جان

با یاد بچه های تو حسین جان

جون می دن عاشقای تو حسین جان، حسین جان

بر تو سلام ای ماه غم محرم

ماییم و کربلامون، تو سپاه مولامون

کابوس دشمن ها شد، رجز یا زهرامون

ما همه مسلم و زهیر با تو

ما همه عابس و بریر با تو

ما همه عاقبت به خیر با تو 

دشمن دلش می لرزه از صدامون

می‌ترسه از حماسه و عزامون

از صوت قرآن توو خیمه‌هامون، دمادم

بر تو سلام ای ماه غم محرم

شب اول عزا، خود صاحب عزا

دم در با قد خمِ

شب اول عزا، پیرهنت ای آقا

زینت عرش اعظمِ

یه پیرهن زخمی، یه پیرهن پاره

یه پیرهن خونی که جای سالمی نداره

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای، حسین وای

شب اول عزا، همه سینه زن ها

دعوتن واسه نوکری

شب اول عزا، به همه ی نوکر ها

کربلا میده مادری

همه دلها با هم، همه زیر پرچم

همه سر سفره اش می شینند شب های محرم

فرقی نداره خوبه یا بده

هرکسی که توی روضه آمده

دست رد به سینه اش نمی زنی

حتی آنکه سینه نزده

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای،حسین وای

شب اول عزا، از غم کربلا

دل زینب پر غمه

دیگه شد روضه خوون، خود صاحب زمون

شده خون دل فاطمه

ای بی کفن آقا، عریان تن آقا

غریبه و یاری نداری، دور از وطن آقا

زینب و غم دوری حسین

زینب و غم بی برادری

زینب و روز هایی که بی حسین

توی اسارت می شه سپری

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای، حسین وای 

ای قبله ی دل، کعبه ی جان، عشق من آقا

من چی بگم از کوفه ی پیمان شکن آقا

کوفه شده دوزخ، رخ ماه تو بهشت است

این دفعه رو با اشک چشام نامه نوشتم

 پسر عمو، از مسلم به تو درود

شرمنده ام ،از تو با همه وجود

چطور بگم قولاشون دروغی بود

چه بی وفان این دنیا و آدماش

سفیر تو موند و کوه غصه هاش

نمی رسه به جایی دیگه صداش

کوفه میا، یا مولا کوفه میا

بسته دلم از روز ازل بر تو دخیل و

این کوفیا نشناختن آقا ابن عقیل و

جرمم همینه بنده ی درگاه حسینم

فخرم اینه اول شهید راه حسینم

فدایی تم سر میدم به پای تو

الهی که با لطف و دعای تو

حلال کنن من رو بچه های تو

با اسم تو می بارم بی اختیار

اگه داری میای سمت این دیار

برا خودت حتما یک کفن بیار

کوفه میا، یا مولا کوفه میا

دستم به روی سینه دلم پیش نگاره

بشنو تو سلام منو از دارالعماره

لب تشنه ام و یاد لبت خون جگرم من

دروازه ی کوفه با سرم منتظرم من

میای و از اینجا کربلا میری

و عاقبت سمت قتلگاه میری

تو قتلگاه زیر دست و پا میری

دیدم تو خواب صبح محشره حسین

به سرزنان زینب مضطره حسین

همه ش میگه واویلا سر حسین

کوفه میا، یا مولا کوفه میا