آئین مستان

به سمت گودال از خیمه دویدم من

شمر جلو تر بود دیر رسیدم من

سر تو دعوا بود ناله کشیدم من

سر تورو بردن دیر رسیدم من

عزیز خواهر....غریب مادر

یه گوشه گودال مادر و دیدم من

که رفته بود از حال دیر رسیدم من

صدا زدی من رو خودم شنیدم من

صدای رگهات بود دیر رسیدم من

عمامتو بردن دیر سیدم من

شمشیرت رو بردن دیر رسیدم من

افتان و خیزان و نفس بریدم من

پیرهن و بردن دیر رسیدم من

با بوسه از رگهات به خون تپیدم من

میان خاک و خون دیر رسیدم من

عزیز خواهر....غریب مادر

خیمه شد بر پا

دلشوره افتاده تو دل دختر زهرا

حسین خیمه زده به کربلا

غمش خیمه زده به قلب ما

علمدار سایبون فرزند ربابه

دلها پر امیده مشک ها پره آبه

چشم ها گریونه

 علی اکبر داره زیر لب اشهد میخونه

همه روی لبا شهادتین

 همه مُحرم کعبه حسین

اباالفضل مثه کوهه پشت سر ارباب

میتابه به خیمه نورش مثه مهتاب

علمدار سایبون فرزند ربابه

دلها پر امیده مشک ها پره آبه

زینب بی تابه

بی تاب حرفای بین ارباب و اصحابه

میگه این جا مسیر آخره

 اگه هر کی میخواد بره بره

ابالفضل نمیشه دور از محمل زینب

 از هُرم نگاهش قرص دل زینب

بیا ای خواهر

شاید فرصت نشد گریه کنیم دم آخر

ببین سرخیه وعده گاهم و

ببین گودی قتلگاهم و

ابالفضل میشه پرپر رو دامن مادر

مردا همه میرن حتی علی اصغر

علمدار سایبون فرزند ربابه

دلها پر امیده مشک ها پره آبه

رسیده با قد خم، هلال ماه ماتم

یه بارِ دیگه آقا، شد عزادارت عالم

دوباره خیمه ی عزا به پا شد

دوباره نذر خادما ادا شد

دوباره درد عاشقا دوا شد

ای دسته ی سینه زنا کجایید

بر تن کنید پیرهن سیاه بیایید

یارای امروز حسین شمایید، شمایید

بر تو سلام ای ماه غم محرم

زیر این خیمه موندم، گریه کردم گریوندم

تو شبای تنهایی، روضه ی مسلم خوندم

یاد تو آبرو به من داده

دلمو کربلا فرستاده

عشق تو از سرم نیفتاده

از خشکی لبای تو حسین جان

با یاد بچه های تو حسین جان

جون می دن عاشقای تو حسین جان، حسین جان

بر تو سلام ای ماه غم محرم

ماییم و کربلامون، تو سپاه مولامون

کابوس دشمن ها شد، رجز یا زهرامون

ما همه مسلم و زهیر با تو

ما همه عابس و بریر با تو

ما همه عاقبت به خیر با تو 

دشمن دلش می لرزه از صدامون

می‌ترسه از حماسه و عزامون

از صوت قرآن توو خیمه‌هامون، دمادم

بر تو سلام ای ماه غم محرم

شب اول عزا، خود صاحب عزا

دم در با قد خمِ

شب اول عزا، پیرهنت ای آقا

زینت عرش اعظمِ

یه پیرهن زخمی، یه پیرهن پاره

یه پیرهن خونی که جای سالمی نداره

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای، حسین وای

شب اول عزا، همه سینه زن ها

دعوتن واسه نوکری

شب اول عزا، به همه ی نوکر ها

کربلا میده مادری

همه دلها با هم، همه زیر پرچم

همه سر سفره اش می شینند شب های محرم

فرقی نداره خوبه یا بده

هرکسی که توی روضه آمده

دست رد به سینه اش نمی زنی

حتی آنکه سینه نزده

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای،حسین وای

شب اول عزا، از غم کربلا

دل زینب پر غمه

دیگه شد روضه خوون، خود صاحب زمون

شده خون دل فاطمه

ای بی کفن آقا، عریان تن آقا

غریبه و یاری نداری، دور از وطن آقا

زینب و غم دوری حسین

زینب و غم بی برادری

زینب و روز هایی که بی حسین

توی اسارت می شه سپری

پیراهن تو پرچم خداست

پیراهن تو روضه ی منه

پیراهن تو وقتی می بینه

فاطمه لطمه می زنه

حسین وای، حسین وای 

گفت ای گروه هر که ندارد هوای ما

سر گیرد و برون رود از کربلای ما

ناداده تن به خواری و ناکرده ترک سر

نتوان نهاد پای به خلوت­سرای ما

شاه سلامٌ علیک آقا سلامٌ علیک

ماه سلامٌ علیک مولا سلامٌ علیک

برگردد آنکه با هوس کشور آمده

سر ناورد به افسر شاهی گدای ما

ما را هوای سلطنت مُلک دیگر است

کاین عرصه نیست در خور فر همای ما

شاه سلامٌ علیک آقا سلامٌ علیک

ماه سلامٌ علیک مولا سلامٌ علیک

اشکای آسمون می ده گواه

رسیده کاروون با سوز و آه  

لحظه ی غروب و آسمون گرفته

زینبت تو خیمه باز زبون گرفته

کم نشه سایت از سر من

حسین، حسین

بیا بخاطر من

حسین، حسین

واااای وااااای

یه دنیا دلهوره تو قلبمه

زمین کربلا پر از غمه

مردی که تو دستاش داره تیر و نیزه

خیره میشه سمتت،قلب من می لرزه

معلومه از نگاه دشمن

حسین، حسین

تو رو می خوان بگیرن از من

حسین، حسین

وااااای وااااای

ترسم ِ كه یه روز برادرم

نامحرما بیان دور و برم

وای اگه یه روزی،باشه بین گودال

رأس تو جدا و پیكر تو پامال

نذار ببینم اون روزا رو

حسین، حسین

سر تو روی نیزه های

حسین، حسین

وااااای وااااای