آئین مستان

 نام کتاب: لا یوم کیومک یا اباعبدالله (ع)

موضوع: گریزهای مداحی

نویسنده: علی اکبر لطیفیان

تعداد صفحات: 341

معرفی کتاب: گریز یعنی گفتاری را منتهی به موضوع دیگر کردن، مطلبی را به مطلب دیگر پیوست دادن چنانکه روضه خوان ها از یک روایت به روضه به واقعه ی کربلا و یا یکی از شهدا می روند. در این محموع روایات و حکایت های جمع آوری شده که قابل گریز به روضه سید الشهدا (ع) و شهدای کربلا هستند.

دانلود بخش سوم - امام علی (ع)

مناجات من روضه علی امشب ، می ترسم مناجات بخونم دیگه وقت نشه روضه بخونم ؛ گریه برا آقام برای من مهمتر تا گریه برای حال روزم، امشب زینب برا علی گریه میکنه من بیام برا خودم گریه کنم. نه ؛ دلم امشب حیدریه

ایوان نجف عجب صفایی دارد / حیدر بنگر چه بارگاهی دارد

چشم های به رنگ خون ات را / به پرستار خود کمی وا کن

دل من شور می زند بابا / گریه های مرا تماشا کن

گر چه بستم شکاف زخمت را / خون تازه دوباره می ریزد

گر چه بر معجرم گره زده ام / لخته خون پاره پاره می ریزد

شیر بردن برای قاتل ، خانم زینب یه بار رفت قاتل ببینه بهش فرمود بابام خوب می شه ، از بستر بلند میشه ضربه ای که زدی جبران می کنه ، مردم امونت نمی دن؛ اومد بره گفت آی دختر علی بزار آب پاکی رو دستت بریزم؛ شمیر هزار درهم خریدم، هزار درهم دادم تیز کردند ، هزار درهم دادم به یه سمی آغشته شده یه قطره اش تو دریا بریزه ماهی ها می میرن ، برو دیگه کار بابات تمومه یه جوری زدم ، داد زینب بلند شد ، وا ابتاه

بعد لبخند قاتلت بر من / تو چرا خنده می کنی بابا

شب بی مادری ما را باز / این چنین زنده می کنی بابا

لب تکان می خورد ، چی میگه علی ، هر کسی در لحظه های مرگ خاطرات تلخش تو ذهنش میاد ؛ نه اینکه علی از این خاطرات تو لحظه رهایی داشته ، الان اوج خاطراتشه ، کدوم خاطرات؛ این شبا علی یاد غدیر نبود ، خاطره خوش بود دیگه؛

واژه هایی که خاطرات من است / باز تکرار می کنی هر بار

کوچه ی تنگ، خنده و هیزم / میخ در، دود، آتش و دیوار

سر شب از شکاف در دیدم / حال عباس را ز نیت تو 

مردم از روضه خوانی ات امشب / سوختم پای وصیت تو

دست او را گرفتی و گفتی / آبرویم بخر، امید علی

پیش زهرا کن آبرو داری / رو سپیدم کن ای رشید علی

جان تو، جان خواهرت زینب / ای علمدار کاروان حسین

حیدر بی مثال عاشورا / جان تو، جان دختران حسین

پسرم نکند کودکی شود تشنه / نکند دختری زمین بخورد

نشود با تو خیمه ای بی آب / نکند مادری زمین بخورد

دست هایت اگر زمین افتاد / نام زهرا به لب ببر، جان گیر

بدنت را سپر کن و بشتاب / خم شو و مشک را به دندان گیر

تشنه لب مشک آب را بردار / به لب کودک بگیر عباس

تیر وقتی به چشم هایت خورد / مدد از زانوان بگیر عباس

دست وقتی که نیست با صورت / از سر زین به خاک می افتی

غرق در تیر، ای کمان ابرو / به زمین چاک چاک می افتی

مادری می رسد به بالینت / دست دارد به روی پهلویش

کاش چشمت نبیندش وقتی / جای یک دست مانده بر رویش