آئین مستان

بازم دوباره نوبت قصه بی وفائی شد

نغمه غربت علی توی دلها نوایی شد

خورشید دل کرده غروب از ظلمت نامردمان

دل تموم شیعیان خونه ز ظلم کوفیان

چشمای من بارونیه غرق غم غریبیه

غریبی یه پهلوون که نام زیباش علیه

مظلوم عالم علیه

داره بوی یتیمی بر صورت زینب می شینه

حسین داره آروم آروم داغ باباش و می بینه

حسن توی نگاه سردش یه ماتم قدیمیه

تو خاطر یه کوچه و صورت و ضرب سیلیه

وا غربتا ابالعلی ذکر تموم عالمه

اگر برای حرمتش همه بمیرن باز کمه

مظلوم عالم علیه

بیاید همه با هم بریم یه سر به خونش بزنیم

مثل یتیما کاسه شیر برا آقا ببریم

تا اسم ما رو هم توی لیست گداها بیارن

ما رو هم میون لشگر عشق تو مولا بذارن

خدا میدونه زندگیم بسته به نام حیدره

عمرم بدون عشق تو لحظه مرگ و آخره

مظلوم عالم علیه

یا مرتضی دلم گرفته از سوز اشک و روضه ها

وقتی توی هیئت میام دلم میره به کربلا

بیا پا در میونی کن حسین ماها رو بخره

ما رو یه نیم نگاه کنه کرب و بلامون ببره

خدا دیگه تا کی باید حسرت دوری بکشم

همه بیاین زیارت و منم خماری بکشم

من و ببر به کربلا