آئین مستان

اميد قلب خسته در اين شب سياهی
در راه مانده‌ای را درياب با نگاهی
ديگر بيا که بی‌تو از دست رفته‌ ام من
ای وای از تباهی، ای وای از تباهی
افتاده بودم از پا در جاده ‌ی غم اما
دادم به خود تسلا ديگر نمانده راهی
در سايه ‌سار لطفت جايی برای ما هست
با دل چه کرده بی‌ تو شب‌ های بی ‌پناهی
برگرد ای انیس شب گریه ‌ی مدینه
عمری ‌ست مانده آقا بر راه تو نگاهی
ای التیام سیلی، با چشم ‌های نیلی
مادر تو را صدا زد هر شام و صبحگاهی
یک گوشواره گم شد، در بین کوچه و رفت
یک گوشواره از دست در غارت سپاهی
انگشتری به دست تو دوخته دمادم
چشمان حسرتش را از بین قتلگاهی

زمان لطف ، صحبت از حقارتم نمی کنی
کریمی و نظاره بر لیاقتم نمی کنی
تو را ز یاد می برم زمان معصیت ولی
مرا مؤاخذه برای غفلتم نمی کنی
دلم شکسته و کسی به داد من نمی رسد
میان راه مانده ام ، حمایتم نمی کنی
چه نذرها نکرده ام ، که زیر و رو شود دلم
به هر دری که می زنم اجابتم نمی کنی
اسیر ظلمت دلم شدم ، عزیز فاطمه
به یک دعا مرا غریق رحمتم نمی کنی
اگر بناست سهم من همیشه دوری ات شود
چرا مرا نمی کُشی و راحتم نمی کنی
کسی من خراب را به سوریه نمی برد
در این بساط عاشقی ضمانتم نمی کنی
فدای عمه ای که با دل شکسته ناله زد
برادرم چرا نظر به غربتم نمی کنی
بزرگ این قبیله ام  مرا نزن عقیله ام
چرا حیا و شرم از شرافتم نمی کنی

نذر دیدار رخت را کی ادا خواهم کرد
همه را غیر تو یکروز رها خواهم کرد
زیر بال و پر تو بودن من بندگی است
رو به تو گر بکنم رو به خدا خواهم کرد
تو اگر یک سحر از کوچۀ ما رد بشوی
یک قدمگاه دراین کوچه بنا خواهم کرد
مادرم دست مرا داد به دستت آقا
مادرم را همۀ عمر دعا خواهم کرد

 هر قدر هم که محلم ندهی آقا جان
دم به دم اسم تو را باز صدا خواهم کرد
دیر یا زود مهم نیست ولی آخر سر
من خودم را بغل امن تو جا خواهم کرد
هرچه سرمایه بدستم برسد شکی نیست
نذر یک شب سفر کرببلا خواهم کرد
جان اگر بر لب من هم برسد آرامم
پنج تن را به دم مرگ صدا خواهم کرد

مجلس ما یا بن الحسن،منوره به نور تو
می دونم اینجایی آقا،حس می کنم حضورتو
یابن الحسن...
تو هستی و رو قلب ما اثر می ذاری آقا جون
می دونم این شبا چقدر تحت فشاری آقا جون
شروع کنیم روضمونو با نوحه ی قدیمیا
فریاد یا محمدا،حسین رسید به کربلا
سکینه باعمه اومد،با مادرش قاسم اومد
 رقیه روی شونه ی ماه بنی هاشم اومد
همه دارن میان
نجمه اومد رباب اومد
قربون قدمات حسین
اصغر اومد، اکبر اومد، همراهشون از آسمون
 گریه کنون مادر اومد
نگاه سردار حسین به شاه کم سپاهشه
شاهی که بیشتر از سپاه ،بچه کوچیک همراهشه
در دل خود تکیه می بندیم ما
سینه  را از عشق آکندیم ما
لحظه لحظه سال با کندی گذشت
 تا محرم، منتظر ماندیم ما
روایته ها
دست شیطان و هوای نفس را
با طناب گریه می بندیم ما
ما سیه پوش عزای زینبیم
 دور از شادی و لبخندیم ما
اذن داد ارباب در روز ازل
 با گل پاکش بپیوندیم ما
زاده ی زهرا کجاو ما کجا
او ضرر کرده مگر چندیم ما
اولین نوحست بر لب ها همه
آجرک الله یابن فاطمه  
یا امام زمان
تا بلا بر عاشقان تکلیف شد
جایگاه عشق تو تعریف شد
بس که محکم بود عهدت با خدا
مقتلت روز ازل تعریف شد
در رگ اسلام خون پاک توست
مکتب بی کربلا تحریف شد
در کشاکش ها به داد دین رسید
هر کجا دین خدا تضعیف شد
نوحه ی تو لوح محفوظیست که
در خود عرش خدا تصنیف شد
چهره ی زیبایت ای وجه خدا
با زبان مهدیت توصیف شد
چهره ات چطور توصیف شد، امام زمان چطوری توصیف کرد؛ السلام علی الخدالتریب، السلام علی الشیب الخضیب، کجا بودی
بنده ای که هیچ جا جایی نداشت
آمد اینجا صاحب تشریف شد
عالمی سر گشته و سر دار،تو
ما اسیر و سیدالاحرار تو
طاعتش از یاربت تفسیر شد
جزءجزء مذهبت تفسیر شد
یا غیاث المستغیثین تو با
ذکر یارب یاربت تفسیر شد
میهمان داری و لطف و جود تو
هر کجا شد موکبت تفسیر شد
آن شبی که وعده کردی روز بعد
صبح راز آن شبت تفسیر شد
در کنار آب بودی یا عطش
با ترک های لبت تفسیر شد

ای خوش آن روز که بر دیده دری باز شود

دارم امید دری از سحری باز شود

مگر از خدمت صاحب نفسان فیض رسد

ورنه از غیب بعید است دری باز شود

جز غم و غصه ی تو غصه و غم نیست مرا

سفره ی دل نه به هر خیره سری باز شود ‎

مرغ بی بال و پرم گوشه ی زندان خراب ‎ ‎

باید از کنج قفس بال و پری باز شود

جز حریم نظرت نیست پناه دگری

گره بسته ی ما با نظری باز شود

دم به دم یاد تو هستم که تو یادم باشی

درد گفتم که ز کویت خبری باز شود

بس دعا کردم و گرییدم و دادم قسمت

تا در وصل تو با چشم تری باز شود

تشنه‎ام تشنه می کرب و بلا می خواهم

در حرم دایره ی بیشتری باز شود‎

تمام راه مراقب شدم که غم نرسد

به سمت محمل معصومه ها قدم نرسد

تمام راه نگاهم سوی بیابان بود

عذاب زندگیم خار و پای طفلان بود

خدا نکنه یه خار تو پای طفلت بره ...

تمام راه روی دوش مشک میبردم

چقدر غصه طفل رباب را خوردم

تمام راه مدد یاحسین برلب بود

همه حواس ابالفضل پیش زینب بود

تمام راه حرم باوقار و بی غم بود

وبالش سر طفلان همیشه دستم بود

هر بچه ای که میخواست بخوابه تو بغل من بود ...

ندید ابرغمی آسمان محملها

عمو شدم بشوم سایبان محمل ها...

عباس جان کجا بودی .... عمو شدم ...

سپرده ام که رقیه به غصه پا بزند

گرفت اگر دل تنگش مرا صدا بزند ...

عین امی العباس ...

رسیده ایم به اینجا زمین کرببلا

منای یوسف زهرا زمین کرببلا

رسیده ایم به اینجا که کارها بکنیم

دوباره خیمه توحید را به پا بکنیم

رسیده ایم به اینجا رکاب باید شد

عصای دست خدای حجاب باید شد ...

مراقبم که حضورش شکوه جاده شود

به احترام تمام از شتر پیاده شود

مباد فاطمه جمع ما زمین بخورد

مباد پیش روی چشمها زمین بخورد

مباد خاک نشیند بروی معجر او

مباد اینکه شود باز چادر سر او

گوش بکنید داره میاد، یه صدایی از مدینه

چشماتونو باز بکنید، شاید که چیزی ببینه

صدا می‌گه امت من، پیغمبر شما منم

مهدی من تو غربته، از همه‌تون گله دارم

چرا دل عزیزمو، خون می‌کنید مسلمونا

برا ظهور مهدی‌ام، چرا نمی‌کنید دعا

مهدی من غصه داره، عزیز من تو انتظار

منتظر دستور حق، تا که بیاد با ذوالفقار

غریبم آقام، آقام، آقام، آقام

گوش بکنید داره میاد، یه صدایی از تو نجف

لباتونو ببنید و، هرگز نباشه هیچ حرف

صدا می‌گه من ولی ام، شیر خدا من علی ام

مهدی من غصه داره، از همه‌تون ناراضی‌ ام

چرا عزیز دلمو، با کاراتون رنجش می‌دید

آی شیعه‌ ها با شماهام، مهدی رو هی عذاب می‌دید

مهدی من چاه نداره، که درد دل باهاش کنه

مهدی من یار نداره، که اونو همراهش کنه

گوش بکنید داره میاد، یه صدایی از مدینه

حواستون رو جمع کنید، صاحب اون صدا کیه

صدا میگه من فاطمه‌ ام، دختر پیغمبرتون

خوب می‌دونید که ندارم، رضایت از اعمالتون

فرزند من مثل خودم، غریبه و وای بر شما

این طور می‌ خواید که ما باشیم، شفیعتون روز جزا

من عاشق فرزندمم، مهدی هم عاشق منه

خدا نیامرزه اونو، که قلبشو زخم بزنه

من مادرم اون پسرم، طاقت ندارم ببینم

مهدی من غصه داره، الهی هیچ وقت نبینم

گوش بکنید داره میاد، یه صدایی از تو بقیع

چشماتونو باز بکنید، غربت می‌باره از بقیع

صدا می‌گه من حسنم، سید اهل جنتم

مسلمونا جواب بدید، از شماها در حیرتم

تلخی زهر انتظار، به کام مهدی نمونه

شیعه باید کاری کنه، تا مهدی تنها نمونه

تلخ‌تر از زهریه که، جگر من رو پاره می‌کرد

دست از دعا برندارید، شاید خدا اشاره کرد

گوش بکنید داره میاد، یه صدایی از کربلا

دیوونه‌ها گریه کنید، با صدای ثار خدا

صدا می‌گه من حسینم، عاشق و معشوق خدا

آی عاشقا چرا شدید، از یاد عشقتون جدا

مهدی من منتقمه، خون من و مادرمه

هر روز نگاش و دوخته، بر پیرهن پاره ی من

صدای حق وقت ظهور، به گوش مهدی می‌ رسه

از خونی که از پیرهنم، می‌ریزه و جاری می ‌شه

عزیز من می‌فهمه که، لحظه ی موعود رسیده

با ذوالفقار و ذوالجناح، میره به مکه مدینه

حسینیا حسینه و دل که سرشار از خونه

چرا برای پسرش، کسی دعا نمی‌خونه

گوش بکنید داره می‌یاد، یه صدایی از کربلا

دستاتونو پنهان کنید، از شرم ساقی خدا

ساقی می‌گه عباس منم، ساقی تشنگان منم

غیرتتون کجاست شما، استاد عاشقان منم

چرا عزیز مادرم، تنهاست و یاری نداره

شیعه‌ ها پس چی شد وفا کار شما گریه داره

دست ندارم ولی چشام، رو به سوی لطف خدا

تا عزیزم مهدی، از غربت و غم بشه جدا

گوش بکنید داره می‌یاد، یه صدایی از سوریه

خوب گوش کنید این صدای، اُسوه دلداگیه

صدا می‌گه من زینبم، عمه مهدی‌ ام منم

می‌خوام که وقتی اون میاد، یکی مثال من باشه

عاشقونه دل بیاره، خطبه‌هاش ریشه‌ کن باشه

سینه سپر کنه جلو، دشمنای مهدی من

گوش بکنید داره میاد، صدایی از مشهدمون

ولی نعمت ماها، آبروی ایرانیون

صدا می‌گه رضا منم، غریب غربا منم

اما برای غربته، مهدی خود گریه کنم