آئین مستان

پیچیده توی كوچه

 شمیم یاس پرپر

چیزی نموده دیگه

از آیه های كوثر

در سوخته، پر سوخته

 آتیش و دود كینه

تو كوچه ی مدینه

 یه مادری افتاده رو زمینه

بال و پر مقدسه

 زخمی و مجروحه ولی

اُمده توی كوچه ها

 تا جون بده برا علی

دستش از دامن مولا

شدجدا عاقبت اما

افتاده فاطمه از پا

مرو مادر ،مرو مادر

اگه من صداتُ نداشته باشم

لطیف نگاتُ نداشته باشم

اگه خنده هاتُ نداشته باشم

نسیم دعاتُ نداشته باشم

دیگه نفس كشیدن انگار ،حرومه،حرومه،حرومه

دیگه بدون كه كار حیدر، تمومه ،تمومه،تمومه

همه زندگی تو به پام گذاشتی

نذار من بگم رفتی جام گذاشتی

امید و گرفتی زدست حیدر

یه قلب شكسته برام گذاشتی

آتیش  نزن دل منو با دعاها

پر می كشی ز پیش مولای تنها

دیگه نفس كشیدن انگار ،حرومه،حرومه،حرومه

دیگه بدون كه كار حیدر، تمومه ،تمومه،تمومه

نگات كه می اُفته سوی مناره

هی از ابر چشمات بارون می باره

یه فصله كه اُفتادی توی بستر

مصلی  یه فصله كه بیقراره

بذار كه مهر برات بذارم، عزیزم ،عزیزم، عزیزم

چادر نمازت و بیارم، عزیزم، عزیزم ،عزیزم

دیگه نفس كشیدن انگار ،حرومه،حرومه،حرومه

دیگه بدون كه كار حیدر، تمومه ،تمومه،تمومه

رسیده ای كبوتر، موسم رهایی

شده پر از شراره، این شب جدایی

ببین كه نیمه جونم،جان من كجای

راهی شدی امشب ،رو شونه ی یارت

مسافر خسته، خدا نگهدارت

تو حاجت دلت رو، از خدا گرفتی

چه دردایی كشیدی، تا شفا گرفتی

از اون شبی كه رو از ،مرتضی گرفتی

ببین به سر كردم، خاك عزای تو

تا بازوتو دیدم، مردم برای تو

راهی شدی امشب ،رو شونه ی یارت

مسافر خسته، خدا نگهدارت

حالت وخیمه، خداكریمه

ان شاءالله خوب شی

ای روح امید، بانوی خورشید

نكنه زهرا ، رو به غروب شی

اگه شدی پیر، شدی زمین گیر

نداری تقصیر، تقصیر من بود

این همه غربت، غصه و محنت

درد و مصیبت، تقدیر من بود

افتادم از پا، میون غم ها

وقتی كه زهرا، اشكاتو دیدم

چی شده بی بی، گوشواره ای كه

شب عروسی،  هدیه خریدم

داره می جوشه، غم توی سینم

چی بگم از این، دل حزینم

اون از لباسات، حالا كه دارم

مقنعه هاتم ، خونی میبینم

زهرا برات بمیرم

چی بگه حیدر،  از دل مضطر

شكوندن آخر،  پشت علی رو

غلاف و بازو،  لگد و پهلو

لرزش زانو ، كشته علی رو

دلم وآذُرد، دیگه علی مرد

وقتی چشمام خورد،  به زخم گونه ات

آهی كشیدم،  وقتی كه دیدم

یه تار موی،  سوخته رو چوپه

اشكت می باره، مثل ستاره

چشات دوباره،  ابر بهاره

اگه مغیره،  بهم نخنده

پس كی بخنده ، عیبی نداره

قنفذ همیشه ، با علی لج بود

این روزا واست،  روز فرج بود

دیگه گذشته است ، این حرفا اما

كاش نوك مسمار،  یه ذره كج بود

زهرا برات بمیرم

عمرت شده كم،  قدت شده خم

غم دو عالم،  به جونت اُفتاد

سرخی چشمات، نم نم اشكات

تاول دستات،  خجالتم داد

آروم نداری،  دل بیقراری

چادر می ذاری ، حتی تو خونه ات

صد دفعه مردم،  وقتی كه دیدم

رد یه دست ه ، به روی گونه ات

از بعد كوچه ، دیگه بریدی

چرا اُمیدی،  توی نگات نیست

حدس زده بودم،  خون مردگیه

چشات برایه ،  كم خوابیات نیست

ببین چه درد و غمی كشیدم

امیدم این بود،  بدی امیدم

تا جلو چشمات ، تابوت و دیدی

بعد یه چند وقت،  خندتو دیدم

زهرا برات بمیرم

آخرش دلم کباب شد

روسرم فلک خراب شد

فاطمه رفتی و حیدر

شده حیرون ،شده حیرون

پاشو دلبرت رسیده

کی به روت پارچه کشیده

پاشو چشمام شده زهرا

پر بارون، پر بارون

انگاری یه عمری خوابی

به علی بده جوابی

باوفا،حالا چرا

می خوای علی رو جا بذاری

بی کسم ،دلت می آد

بری منو تنها بذاری

چه بلایی سرم اُمد

بچه های قد و نیم قد

همه بغض کرده نشستند

دور بستر ،دور بستر

هستیه رفته به بادم

بی تو دشمن شاد شادم

پاشو باز اشکامو پاک کن

جون حیدر، جون حیدر

منو از ریشه سوزوندی

جونم و رو لب رسوندی

پاشو باز، ای دل نواز

کارای خونه رو بگردون

آشنا ،محض خدا

دوباره دستاس و بچرخون

فاطمه یا فاطمه یا فاطمه

اگه بری از این قفس كاردلم تمومه

خودت بگو دوای زخم قلب من كدومه

نفس كشیدن بعد تو برای من حرومه

مادر، مادر، چرا امشب بی تابی

مادر،مادر، دیگه آروم می خوابی

ای دل ،ای دل، امون از دست این دل

غبار سرد احتضار تیمم وضوته

ترانه های  انتظار تو تنگیه گلوته

انگار كه آغوش نبی دوباره روبروته

مادر ،مادر ،همه خونه خاموشه

ماد،رمادر ،چرا بستر گل پوشه

مادر، مادر، چرا امشب بی تابی

مادر،مادر، دیگه آروم می خوابی

ای دل ،ای دل، امون از دست این دل

بغضی كه توی سیناته امشب دیگه رها كن

بجای صبر من یك كم برای خودت دعا كن

یه بار دیگه تو چشمای كبود من نگاه كن

مادر ،مادر ،تو و قلب شیدایی

مادر ،مادر، من و زخم تنهایی

مادر، مادر، چرا امشب بی تابی

مادر،مادر، دیگه آروم می خوابی

ای دل ،ای دل، امون از دست این دل

علی به امید دیدار

گریه كن، پهلوون من گریه كن

گریه كن ،به سامون من گریه كن

گریه كن، این قدر توی خودت نریز

گریه كن ،تو رو جون من گریه كن

خستگی هام مونده فقط، برات علی جان

جون من فدات علی جان

یعنی من یه چاه نمی شم

قربون اون اشكات علی جان

یادش بخیر، شونه به شونه ات بوده زهرا

تو خوشی ،میون غم ها

حالاچی، كه شده قدم

هم قد بچه هات علی جان

شكستند شاخه ی  درخت عمر من و چیدن سیب كالم

چه فایده بودنم،نبودنم، حالا كه بر دوشت وبالم

گفتم به پات می شم پیر كه شدم،دیگه مهم نیست سن و سالم

اگه زحمتی نیست، یكم بلندتر بگو كه كردی حلالم

علی به امید دیدار

سرورم،من مگه از تو چی می خوام

حیدرم،جون تو جون بچه هام

چیزایی شنیدم كه جاشه بگم

عوض خدانگهدارم سلام

نگو كه ما دو مصرع بیتیم همیشه

قافیه ی كمم چی میشه

علی گل هجده بهارم،دیگه دراُمده زریشه

سنگی كه بر سر می خرید،رسول هستی

سنگی كه بر شكم می بستی

عوض دل تو سینشون بود،شكستن از من بار شیشه

اگر خونت مرتب نیست،ببخش، پای كنیزت لب گوره

ببین از چشم من ،اگر كه نون هایی كه پختم قدری شوره

نذاری سنگ قبر برام علی،خواهش یه سنگ صبوره

اذیت نمی شی تو كفن و دفن،كه جسم زهرا جمع و جوره

علی به امید دیدار

دستای یارم و بستند تو خونه

طناب دارم و بستند تو خونه

اینقدر بهم  رسید اجر بابام

چهل نفر بارمو بستند تو خونه

تا در غدیر دست اباالحسن بلند شد

دستی به روی من بلند شد

بذار به پای هیزم هاشون

اگر دود از كفن بلند شد

شنیده ام خوردی زمین تو كوچه آقا

راه و كه گم نكردی آقا

راستی زمین وقتی می خوردی

بگو آه حسن بلند شد

برای آخرین بار بوسیدم،هر دو تا چشم حسنم رو

دیگه نمی شنوی كنار اون باغچه لالایی خوندنم رو

زینبم از رو گل های لباسم می شمرد زخم تنم رو

گفتم یه روز نتونی بشمری زخم گل بی كفنم رو

علی به امید دیدار