آئین مستان

ضَربُ الاَجَل
ای شیرِ جَمَل

رو کنید به سوی کریم
حَیِّ عَلَی خَیرُ العَمَل

حسن! صدای قلب من
حسن! منو صدا بزن

ای کریمِ کریمان
ای رفیقِ صمیمی

دست و دل بازِ عالم
سفره داره قدیمی

حسن، حسن، جانم حسن

جانم حسن
جانانم حسن

قبله پیچِ زلفِ تو و
 حجِ منو قرآنم حسن

حسن! پناه هر دلی
حسن! آیینه ی علی

ای جواب سلامم
ای تو ختم کلامم

صحبت این روزا نیست
از قدیما غلامم

حسن، حسن، جانم حسن

فخر زمان
ای شاه جهان

ای مسیر اَمن و اَمان
در کنفت کون و مکان

حسن! خواهشمه همین
حسن! که امسال اربعین

واسطه شی که من هم
باز تو مشایه باشم

از نجف راه بیفتم
راهیه کربلا شم

حسین حسین ، جانم حسین

بعد مادر مغیره را می‌دید
هی مُکرر مغیره را می‌دید
 روی منبر مغیره را می‌دید
پیش آن در، مغیره را می‌دید

او که این روزها کنارش بود
زدن خانم، افتخارش بود
 غم‌همین بس که
مغیره به حسن‌ میخندید 

یادش افتاد، روی پا برخواست
دست نامرد بی هوا برخواست
آنچنان خورد که صدا برخواست

روضه‌ام گیر سنگ دیوار است
همه تقصیرِ سنگ دیوار است

*فقط مادر افتاد؟ نه!...*
پسر ارشدش زمین افتاد
با تمام قدش زمین افتاد

بعد ضرب بدش زمین افتاد
چقدر بد زدش، زمین افتاد

*آخ! امان از این کوچه، آه قنفذ میزد میرفت کنار، مغیره میزد میرفت کنار، یه بی شرفی می اومد جلو، میگن هم چپ دست بوده هم دستش خیلی سنگین بوده ..این از یه کوچه ...
اما یه کوچه سراغ دارم، دیدن زینب داره دوان دوان داره میاد، یه کوچه درست کردن وای .. یه عده نامحرم، سنان میزد میومد کنار، خولی میزد میرفت کنار، حرمله می اومد، اما تو اینا یه بی شرفی بود  مثل نشونه ای که از مدینه از دومی دادم، اینجا میخوام یه نشونه بدم اون بی شرف مدینه دستش سنگین بود، این بی شرف کربلا دیدن با چکمه داره میاد پای سنگین و سینۀ حسین....*

از بس که حُسن نام تو شد مشق جوهرم
عطر بقیع می‌وزد از باغ دفترم

شوق بهشت سهم بقیه، ز من مخواه
از گندم مزار شما ساده بگذرم

مسکین، یتیم، اسیر، همه زود آمدند
مثل همیشه در صف این خانه آخرم

*چه‌خونه ای ،چه آقایی، چه‌کریمی، قربونت برم آقا ...دیدی یه مشکلی برات پیش میاد فکر میکنی میگی
 این مشکل رو با کی درمیون بذارم؟ به اون آدم‌ِ نزدیک زندگیت فکر میکنی، باز  میگی اصلا بهش بگم؟ نگم؟ نکنه بهش بگم فکری با خودش بکنه؟ نکنه روم رو زمین بندازه؟
اما من همین قدر میتونم برات بگم هرکسی تو زمان امام ‌حسن مجتبی تو‌ مدینه زندگی میکرد، هروقت به مشکلی برمیخورد خیالش راحت بود، میگفت: میرم پیش کریم اهل بیت مشکلم رو‌ حل میکنه، دوست و دشمنم نداشت، أغوشش همیشه به روی همه باز بود .
تو قیامت میگن: اصحاب امام‌حسین کجان؟ یه جمعیت عظیمی بلند میشن، میگن اصحاب امام حسن کجان ؟ یه جمعیت کمی بلند میشن...
میخوام غربت رو بدونی، تو ‌مدینه وقتی امام‌حسن رو میدیدن از مرکب پیاده نمیشدن، از رو‌ مرکب میگفتن:  "السَّلام عَلَیکَ یا مُذِلَّ المُؤمنین"...
اینقدر سائل عطا میکرد، که سائل می موند، اصلاً باورش نمیشد، در تاریخ أوردن یه روزی از صبح تا شب صدقه و هدیه میداد به سائلهای مختلف، هرچی داشت عطا میکرد، شب یه سائلی اومد، گفت: بده آقا! در راه خدا،  حضرت فرمود: هرچی داشتم از صبح دادم، همین کفش ها مونده برام، اینارو بدم بهت برو بفروش...
دیدی میگن: فلانی به داداشش رفته؟ تو ‌گودال از حسین همه چی رو  بردن، عبا، عمامه، کلاه خود،رِدا،کفش هاارو بردن، ساربان اومد دید دست خالی مونده، انگشت و انگشتر رو برداشت .....*

نقش است بر کتیبه‌ی خلقت، هُوَ الکَریم 
ثبت است بر جریده‌ی عالم، هُوَ الکَریم

من خواب دیده‌ام پس از آبادی بقیع
نذر ضریح توست النگویِ مادرم

آنقدر حلقه بر در این خانه کوفتم
حالا خودم کُلونِ قدیمی این درم

گفتند سائلان که پس از تو کجا رویم
گفتی که این شما و سرای برادرم

حسین جان ...حسین‌جان ...

این‌ها دو واژه‌اند که با هم غریبه‌اند
بر صفحه چون دو خط موازی: حسن، حرم

حسن جان ...

"صلی الله علیک یا سیدنا الغریب صلی الله علیک یا سیدنا المظلوم صلی الله علیک یا سیدناالعطشان"

*با امام رضا گریه کنیم...بسم الله ...* *حسین‌جان یه سلام میخوام بدم‌و یه توضیح بدم برا گریه کنا .... "صلی الله علیک یا سیدنا الظمعان" *عطشان و ظمعان هر دو‌ تو لغت یعنی تشنه، اما عطشان به کسی میگن که تشنه است اگه آبش بدی زنده می مونه...ولی ظمعان‌کسیکه آبش بدی آبش ندی تلف میشه... دوتا لبهاش مثل دوتا چوب خشک بهم میخورد، هی صدا میزد: عربا جیگرم داره میسوزه..."صلی الله علیک یا سیدنا العریان"* اگر کشتن چرا خاکت نکردن کفن برجسم صدچاکت نکردن *یه نیشتر اول روضه به دلت بزنم آبش ندادن کفنش نکردن ..* اگر کشتن چرا خاکت نکردن کفن برجسم صدچاکت نکردن * تو اخبار آوردن وقتی امام رضا اومد وداع کنه به اهل و عیالش فرمود گریه کنید ..‌ اما من یه آقا سراغ دارم اومد وداع کنه به اهل وعیالش گفت مبادا گریه کنید .. آخه اینا به اشک شما میخندن .... امام رضا باهمه یکی یکی خداحافظی کرد اما این خداحافظی حال یه خواهر رو از همه بیشتر بهم ریخته.. هی امام رضا میرفت، هی برمیگشت حضرت معصومه رو‌میدید... چشما پر از اشک‌..یه جمله میخوام بگم، آقا رفت دیدن حضرت معصومه رفت بالای پشت بام خونه ایستاد هی میدیدم امام رضا دارن دور میشن .. منم یه خانوم سراغ دارم هرچی حسین دور میشد، هی صدا: میزد "مهلا مهلا..." یا حضرت معصومه اومدی بالای بلندی قشنگ ببینی رضارو اما دیگه کسی امام رضارو دوره نکرد... زینب اومد بالا بلندی دید دور گودال شلوغه ..نیزه دارمیره‌ جلو برمیگرده شمشیر دار میره جلو برمیگرده یه عده دامان رو پرسنگ کردن میرن‌جلو برمیگردن، میگن به نیت قربة الی الله بزن....دیدن یه عده پیرمردا عصا زنون دارن میان یکی یکی عصارو بالا میبرن ... چه خبره ؟بگم همه دادبزنید....*

جنجاله، مادرِ تو وسطِ گوداله

 زیر اسبا بدنت پاماله

 توی دست دشمنا خلخاله

 شمشیرِ بدنت، پُر از سنان و تیره

 نیزه با پهلوی تو‌ درگیره

یه نفر میگه ببر که دیره

 میبُرن رگای حنجرتو میبرن

 دارن از پشت سرتو میبرن

 حسین حسین حسین ....

میدُزدن دارن از هم، سَرِ تو‌ میدُزدن

 سرآب آور‌ تو‌ میدزدن ..حسین

معجر خواهرتو میدُزدن حسین

 یابن شبیب عمه ما راه دور رفت

میخواست قتلگاه بماند به زور رفت

 آتش گرفت چادرش اما کسی ندید

 پنجاه وپنج سال قدش را کسی ندید

 یابن شبیب عمۀ ما احترام داشت

 چندین امام زاده و چندین امام داشت ..

یا بن شبیب بس که زمین خورد جان نداشت

میخواست راه علقمه گیرد توان‌نداشت

یابن شبیب مشک‌ گرفتار تیر شد

 یابن شبیب عمه ما هم اسیر شد

 گفت تلاش کرد نیفتد ولی زپا افتاد

 شبیه مادر خود بین کوچه ها افتاد

 چه خوب شدکه مسیر عبور خلوت بود

 کسی ندید که آقای ما کجا افتاد

 شبیه چادر خاکی عبا شده خاکی

 به پای خویش نیوفتاد بی هوا افتاد

کسی مزاحم جان دادن امام‌نشد

 به یاد چکمه وگودال کربلا افتاد

 میان آن همه قاتل یکی جلو آمد

 به ضرب نیزه او شاه از صدا افتاد

کنار گودی گودال مادرش میدید

 محاسن پسرش دست بی حیا افتاد

 به اسبها همگی نعل تازه کوبیدن

به این دلیل بدن بین بوریا افتاد

میان کوچه و بازار بسکه رقصیدن

 سَرِ بریدۀ آقا زنیزه ها افتاد

میون کوچه و بازار کار از کار گذشت

 زینب از میونِ انظار گذشت

 از سر کوچه و بازار گذشت

. . *میگن: امام رضا از خونه مأمون اومد بیرون یه دست به دیوار گرفته بود یه دست رو‌ دلش گذاشته بود .میگن امام رضا تو کوچه هی نفس نفس میزد هی رو خاک می‌نشست بلند میشد، به هر بنشستن وبرخاستن میگفت ای مادر... این روزا یه مادر هم سراغ دارم دست رو دلش گرفته بود، این مادر هم هی صدا میزد:آه محسنم ....* .

 دانلود بخش اول 

 دانلود بخش دوم 

امسالم که راه‌ ها باز شد
باز جا موندم

امسالم منو نخواستی 
تنها موندم

همین الان، همین لحظه
رفیقام کربلان

بگو آخه چیکار کردم 
جا نبود من بیام

بدا هم دل دارن وٰاللّه 
خوبا باید بیان

کاش لااْقل به گوش تو حرفامو
اشک برسونه

چند ساله حرم نرفتم
باشه اینم بمونه

نه کربلا، نه امام رضا  
خَسَرَ الدُّنیٰا خَسَرَ الدُّنیٰا