آئین مستان

مادرمی محبتت تو تقدیرم
تا كه میگم یافاطمه ، جون میگیرم
دعایِ خیر تو نباشه میمیرم ، مادر ای مادر
تویی كه گردنم یه عمره حق داری
سنگِ تموم برام همیشه میذاری
چی بهتر از این كه برا من غم خواری ، مادر ای مادر
تو دین و دنیامی ، درمون دردامی
رویایِ شب هامی ، ای مادر ..
ای بهترین خواهش ، دارم من آرامش
وقتی تو باهامی ، ای مادر ..
دار و نداره عالم بالایی تو
ذكرِ مناجات شب مولایی تو
بهونۀ خلقت این دنیایی تو ، مادر ای مادر
پیچیده ذكر خیر تو مادر هر جا
همیشه مهربونیات كرده غوغا
به زیر دین تو تمومیه دنیا ، مادر ای مادر
ای قبلۀ حیدر ، ای جانِ پیغمبر
ای بانویِ محشر ، ای مادر ..
لطف تو پاینده ، داری چقدر بنده
داری چقدر نوكر ، ای مادر ..
به این علم چقدر ارادت دارم من
به لطفِ تو چقدر لیاقت دارم من
وقتی كه با حسین رفاقت دارم من ، مادر ای مادر
همیشه زیر منت این دربارم
گریه و ناله تا قیامت شد كارم
سینه زن حسینتم تا جون دارم ، مادر ای مادر
منو هوایی كن ، بازم خدایی كن
كرب و بلایی كن ، ای مادر ..
بذار سرم منت ، دیگه دلُ راحت
از این جدایی كن ، ای مادر ..

  بُنَیَّ، سرم اومد از هر چی که میترسیدم
بُنَی، سرت رو آخرش رو نیزه ها دیدم
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
بُنَیَّ، میاد یادت موهاتو شونه میکردم
بُنَیَّ، حالا موی پریشونت شده دردم
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
چرا کشتن ! چرا مویت کشیدن
چو گرگی پنجه بر رویت کشیدن
چرا کشتن چرا آبت ندادن
چرا زان در نایابت ندادن
بُنَیَّ، کی مثل خواهرت داغ برادر دید
بُنَیَّ، کی مثل من تن بچه ش رو بی سر دید
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
بُنَیَّ، کی مثل تو سرش با نیزه دعوا شد
بُنَیَّ، کی مثل تو عزیزش اربا اربا شد
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
چرا کشتن چرا خاکت نکردن
کفن بر جسم صد چاکت نکردن
چرا با بوریا باید کفن شی
"مُرَمِّل بالدِّماء"عریان بدن شی
بُنَیَّ، یه دختر بچه دنبال سر افتاده
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
بُنَیَّ، کنار قتلگاهت معجر افتاده
بُنَیَّ، دم خیمه چقدر نیلوفر افتاده
بنی، چقدر زینب به یاد مادر افتاده
نمیذارن تنت آروم بگیره
چرا از قتلگاه بیرون نمیره
چرا پیراهنت رو پاره کردن
دارن دنبال انگشتر میگردن
چرا کشتن چرا آبت ندادن
چرا زان درّ نایابت ندادن
چرا با چکمه پهلوتو شکستن
چرا با چکمه رو سینه ت نشستن
حسیین... وااااای...

یه وقتا از آه می سوزه سینه م

شکر خدا راهی از مدینه م

انگاری الان دارم می بینم

که مادرم می بره منو

رو پاش گذاشته سر منو

می گیره با آستین خودش

اشک چشای تر منو

به لب جون رسید، مادر

نفس هام برید، مادر

از اون روز تو کوچه

که چشمات ندید، مادر

به کسی قصه ی درد یه عزیزو نمیشه گفت

اگه مادر بشه بیمار همه چیزو نمیشه گفت

غم دیوار نمیشه گفت

غم مسمار نمیشه گفت

غم سیلی نمیشه گفت

روی نیلی نمیشه گفت

به کسی قصه ی درد یه عزیزو نمیشه گفت

اگه مادر بشه بیمار همه چیزو نمیشه گفت

یه عمره از درد می سوزه قلبم

به کوچه ها چشم می دوزه قلبم

چی اومد اونجا به روز قلبم

کوه مصیبت رو دوشمه

صدای سیلی تو گوشمه

دلیل این که همیشه تو

آتیش غیرت می جوشمه

دیگه تا دم آخر

یه گوشه توی بستر

زیر چادر از بابا

همه ش رو گرفت مادر

به کسی علت آه دل تنگو نمیشه گفت

اثر ضربه ی دستی مثل سنگو نمیشه گفت

روضه ی مادر شهادتینم

وصیت من به زینبینم

اشکات بمونه برا حسینم

عریان میشه پیکر حسین

به نیزه میره سر حسین

دل همه زیر و رو میشه

به ناله مادر حسین

چی اومد سر حنجر تشنه با خنجر نمیشه گفت

چی اومد سر خیمه ی آل پیامبر نمیشه گفت

چیزی از اون تن زیر سم مرکب نمیشه گفت

توی گودال چی آوردن سر زینب نمیشه گفت

ما در دو جهان فاطمه جان دل به تو بستیم
محبان تو هستیم
نظر کن ز عنایت ، به فردای قیامت
در معرکۀ عشق تو ما مرد جنونیم
همه فاطمیونیم
به دنبال شهادت ، فدایی ولایت
در عشق علی سینه سپر تا دم آخر
تویی عاشق حیدر
خروش تو در این راه ، علیاً ولی الله
ما در دو جهان فاطمه جان دل به تو بستیم
محبان تو هستیم
نظر کن ز عنایت ، به فردای قیامت
دست همه بر چادر تو در صف محشر
به قربان تو مادر
اگر توبه شکستیم ، به امید تو هستیم
ما در دو جهان فاطمه جان دل به تو بستیم
محبان تو هستیم
نظر کن ز عنایت ، به فردای قیامت
ای روح علی جان نبی ام ابیها
تویی حضرت زهرا
فدای تو پیمبر ، به قربان تو حیدر
ای راضیه و مرضیه و کوثر و طاها
تویی عصمت کبری
پناه همه عالم ، تویی فاطمه جانم
ما در دو جهان فاطمه جان دل به تو بستیم
محبان تو هستیم
نظر کن ز عنایت ، به فردای قیامت
ماییم فدای حرم زینب کبری
به فرمان تو زهرا
همه بندۀ عشقیم ، نگهبان دمشقیم
نوحۀ ما و همه این سلاما
نثار روح همه پیر غلاما
قال رسول الله نور عینی
«حسین منی و انا من حسین»
حسین

ببین صدای گریه های من شده بلند

برای بار آخرم شده فقط بخند

بخندو چشمای کبودتو به روم ببند

بخند که لحظه های آخر عوض کنی

یه بار دیگه حال حیدرو عوض کنی

همه سفارشا رو کردی باز میگی

یادت بمونه که باید درو عوض کنی

به در نگاه نکن به قتلگاه محسنم

همش میگی مگه چی بود گناه محسنم

کی داغ بچتو سه ماهه به دلت گذاشت

یه روزمیگیره دامنش رو آه محسنم

تورو به جون من کنار من بمون

قرار قلب بیقرار من بمون

نرو نرو، نرو نرو بمون….

نگو یه روز گرفتن از سرم عماممو

که نشنیده میگیرن این روزها سلاممو

میبینی حال ذوالفقار در نیاممو

به قلب زارم حق بده بسوزه دق کنه

به ذوالفقارم حق بده یه روزه دق کنه

برای حیدرت همین بسه که چشمشو

به چشم نیمه باز تو بدوزه دق کنه

چشاتو وا کنو نگاهتو بده نشون

تو رو به جون خاطرات خوبمون بمون

منو نگاه کنو تو این غروب رفتنت

زمین نزن منو نرو به سمت آسمون

تورو به جون من کنار من بمون

قرار قلب بیقرار من بمون

نرو نرو، نرو نرو بمون….

بهت که گفته بودم آخه بی، خبر نرو

به قطره قطره اشکی دم، سحر نرو

یا لااقل بدون همسفر سفر نرو

داری میری سفر دعا کن همسفر برام

میدونم این جدایی میشه دردسر برام

میری ولی برا دلی که میشه تنگ تو

دو خط نوشتی یادگاری روی در برام

نوشتی روی در که بچهام فدای تو

الهی من فدای اشک بچه های تو

ببین حسینمو چه جوری گریه می کنه

فدای غربت غریب کربلای تو

حسین حسین حسین کلام آخره

شاید که این سلام سلام آخره

حسین....