آئین مستان

رسیده میوۀ  قلبِ پیمبر

رسیده همسرِ ساقیِ کوثر

ملائکه همگی  ماتن و مبهوت

عیدی می‌گیرند از خالقِ داور

شبِ غم سر اومد ، شافعِ محشر اومد

واسۀ نوکرها حضرتِ مادر اومد

باز برایِ دلم امید دیگر  اومد

واسه ارض و سماء زینت و زیور اومد

همه دنیای منی ، شور  شبهای منی

آره  مجنون توام ، بی بی لیلای منی

میلادت مبارک مادر

حدیث لولاک در شأن تو بانو

به محضرت  حیدر میزنه زانو

هرکی گرفتاره تو هر دو عالم

نام شما بی بی ولله دارو

ذکرِ دلنشین توی دلها میشینه

توی میدون جنگ ذکرِ علی همینه

تا میگم یازهرا هر چی گره اس وا میشه

با دعای مادر کربلا م  امضاء میشه

همه دنیای منی ، شور  شبهای منی

آره  مجنون توام ، بی بی لیلای منی

میلادت مبارک مادر

اومده برگی از گلهای احساس

می آد ز عرش حق عطر گل یاس

اومده اُسوه و نگینِ اطهر

بانوی با وقار حضرت زهرا

رَهِ برتر اومد انیس حیدر اومد

به  زنان عالم یاور و سرور آمد

نور دلها اومد گوهری والا اومد

دُرِ علم و دانش مریم کبری اومد

جان جانان منی ، رکن ایمان منی

همه جا میگم اینو ، آره قرآن منی

همه دنیای منی ، شور  شبهای منی

آره  مجنون توام ، بی بی لیلای منی

میلادت مبارک مادر

خدا را تجلاّیِ دیگر مبارک

تبّسم به لب هایِ حیدر مبارک

به سادات میلادِ مادر مبارک

نشاط و سرورِ پیمبر مبارک

به افلاکِ توحید ، محور مبارک

به قرآن بگویید کوثر مبارک

گلِ باغ عصمت فداها خوش آمد

جمالِ خدا روح طاها خوش آمد

پیمبر بود محو خورشید رویش

خدیجه شده ماتِ حُسن نکویش

درود خدا باد بر خُلق و خویش

نیاز آورد صد چو رضوان بکویش

ملک راست ذکر و دعا گفتگویش

محمّد محمّد ببوسش ببویش

که آیات نور است نقش جمالش

کمال است مبهوت فضل و کمالش

علی یا علی یا علی یا علی

گل است و رباید دل از باغبانش

مه است و شرف داده بر آسمانش

سلام خدا باد بر جسم و جانش

محمّد بود زائرِ آستانش

خداوند را وحی ثانی بیانش

زمین غرق نور آمد از دودمانش

وجودش سراپا ، بهشتِ محمّد

بهشتِ محمّد سرشتِ محمّد

به گردون بگویید این محور تو است

به حوّا بگویید این سرور تو است

به آدم بگویید این مادر تو است

به احمد بگویید این دختر تو است

به قرآن بگویید این کوثر تو است

به حیدر بگویید این همسر تو است

به فردوس گویید افتد به پایش

به جبریل گویید گوید ثنایش

وجودش سراپا ، بهشتِ محمّد

بهشتِ محمّد سرشتِ محمّد

امامت گلِ سرخی از دامن او

ولایت بهاریست از گلشن او

نبوّت در آیینۀ روشن او

شفاعت شمیمی زِ پیراهن او

علی دوستی همچو جان در تن او

بهشتِ سماواتیان مدفن او

گرفته حیات از دمش تا قیامت

نبوّت ، رسالت ، ولایت ، امامت

فلک گشته بر گرد بیتِ گِلینش

ملک سجده برده به خاک زمینش

گرفته ز دم روح روح الامینش

خداوند را دست در آستینش

نبی عاشقِ طلعت نازنینش

علی زندهء از خندۀ دلنشینش

خدا مدح فرموده در هل اتایش

پدر بارها گفته جانم فدایش

وجودش سراپا ، بهشتِ محمّد

بهشتِ محمّد سرشتِ محمّد

خدا برد معراج ، پیغمبرش را

به او داد نیکوترین گوهرش را

نه نیکوترین گوهرش کوثرش را

نه کوثر که صدّیقۀ اطهرش را

نه صدّیقۀ اطهرش مظهرش را

نه مظهر که آیینۀ منظرش را

سلام خدا بر جمال و جلالش

که مولا علی گشته محوِ کمالش

سلام ای وجود تو رکن ولایت

سلام ای به دستت تمام عنایت

سلام ای عنایات تو بی نهایت

سلام ای جهانت به ظلّ حمایت

سلام ای حسینت چراغ هدایت

پیام تو قرآن کلام تو آیت

زمام دو گیتی بوَد در کف تو

ولیّ خدا کاتب مصحف تو

وجودش سراپا ، بهشتِ محمّد

بهشتِ محمّد ، سرشتِ محمّد

تو جانِ گرامی به جسم جهانی

تو نور عیانی تو سرّ نهانی

تو مریم نه والله بهتر از آنی

و همچون کتابِ خدا جاودانی

تو مشکل گشایِ امام زمانی

تو زهرا ، تو منصورۀ آسمانی

تو ممدوحۀ حضرت کبریایی

تو سر تا قدم خاتم الانبیایی

سزد مدح تو حیّ داور بگویید

فداها ابیها پیمبر بگویید

رسول خدا بر تو مادر بگوید

ولّی خدا کفو و همسر بگویید

کتاب خداوند کوثر بگوید

به هر آیه وصفت مکرّر بگوید

مجسّم کنم گر همه حسن ها را

نبینم نبینم به غیر از شما را

وجودش سراپا ، بهشتِ محمّد

بهشتِ محمّد ، سرشتِ محمّد

کیم من غلامت نه، خاکِ غلامت

غباری که بنشسته بر گرد بامت

ثنا گستری بی خبر از مقامت

فقیری که خواند به هر صبح و شامت

غریبی که از دور گوید سلامت

گدایِ طوافی به بیتُ الحرامت

الا ای به چشمت نگاه الهی

به میثم نگاهی نگاهی نگاهی

وجودش سراپا ، بهشتِ محمّد

بهشتِ محمّد ، سرشتِ محمّد

با تو آرامش دارم ، بی تو محرومم

با تو آزادم اما ، بی تو محکومم

تو نباشی میخشکه رگم و ریشه م

تو که پیشم باشی من آرومم ...

ای آرامشم مادر

تنها خواهشم مادر

خاکِ پاتو مِثه سرمه

به چشمام میکشم مادر

دوسِت دارم تو رو ، تو دنیای منی

تو حسّ عشقِ تویِ چشایِ منی

دوسِت دارم تو رو ، تو دنیای منی

تو ماهِ آسمونِ شبای منی ...

مادر یافاطمه ... مادر یافاطمه ...

مادر یافاطمه فاطمه فاطمه ...

رویِ بالِ سجّاده ، رویِ اَبرایی

بویِ یاس هرجا باشه ، تو همونجایی

نمیبنده مولا دل به کسی جز تو

تو همونی که عشقِ مولایی

 ای ابرِ کرم مادر

سایه ت رو سرم مادر

صدایِ قلبِ من داره میگه

دوسِت دارم مادر ...

دوست دارم تو رو ، تو یاسِ حیدری

تو به هر کی حسینی شده مادری

دوست دارم تو رو ، تو نوری ،تو کوثری

تو دل هامونو تا نجف میبری ...

مادر یافاطمه ... مادر یافاطمه ...

مادر یافاطمه فاطمه فاطمه ...

تو که عطرتِ دنیارو میکنه زیبا

تو که دستاتو تا عرش میبری بالا

تو که اسمت دردارو میکنه درمون

خودِ مولا هم میگه یازهرا ...

مادر قلب من جاته ، تو عرش ردّ پاهاته

اگه من شیعۀ مولا علی ام ، از دعاهاته

عشقت تو سینمه ، بی تو دنیام غمه  

جونم رو هم بدم واسۀ تو کمه

کوهی از غصّه ها ، وقتی رو قلبمه

قلبم وا میشه وقتی میگم : فاطمه

مادر یافاطمه ... مادر یافاطمه ...

مادر یافاطمه فاطمه فاطمه ...

با تو آرامش دارم ، بی تو محرومم

با تو آزادم اما ، بی تو محکومم

تو نباشی میخشکه رگم و ریشه م

تو که پیشم باشی من آرومم ...

ای آرامشم مادر

تنها خواهشم مادر

خاکِ پاتو مِثه سرمه

به چشمام میکشم مادر

دوسِت دارم تو رو ، تو دنیای منی

تو حسّ عشقِ تویِ چشایِ منی

دوسِت دارم تو رو ، تو دنیای منی

تو ماهِ آسمونِ شبای منی ...

مادر یافاطمه ... مادر یافاطمه ...

مادر یافاطمه فاطمه فاطمه ...

سلام دریا .. سلام کوثر ..

سلام بارون .. سلام مادر ..

محبتت روزِ محشر ، سایۀ رویِ سرمه

دلی که دارم تو سینه ، هدیۀ رویِ مادرمه

اُم الحسن ، اُم الحسین

اُم الزینب ، جانِ حیدر ..

ممنونتم اجازه دادی  منم بهت بگم ، مادر ..

تویی که لیلایِ دلهایِ شیدایِ مولایی

منم اون دلداده افتاده اولادِ زهرایی

ای جان .. مادر ... ای جان .. مادر ...

تویی احمد .. تویی حیدر ..

سلام بانو .. سلام مادر ..

برایِ لبخندِ علی ، ذکرِ یازهرا می گیرم

تو روزِ محشر پا میشم ، دستمو بالا میگیرم

فاطمه ای جانِ علی ، محشر میشه باتو محشر

ممنونتم اجازه دادی ، منم بهت بگم ، مادر ...

تویی که لیلایِ دلهایِ شیدایِ مولایی

منم اون دلداده افتاده اولادِ زهرایی

تویی که دنیایی عقبایی عصمتِ کبرایی

منم اون دلداده افتاده اولادِ زهرایی

ای جان .. مادر ... ای جان .. مادر ...

سلامِ ماهِ .. شبِ محشر ..

سلام یاسِ علی مادر .. سلام مادر ...

هر دلی که با فاطمه ست می تونه دریایی بشه

دستِ خدا رو سَرِشه ، هر کسی زهرایی بشه

مادر ببین شد دله من به عشقِ بامت کبوتر

ممنونتم اجازه دادی ، منم بهت بگم مادر

تویی که لیلایِ دلهایِ شیدایِ مولایی

منم اون دلداده افتاده اولادِ زهرایی

تویی که دریایی زیبایی دخترِ طاهایی

منم اون دلداده افتاده اولادِ زهرایی

ای جان .. مادر ... ای جان .. مادر ...

داریم به دل گرمیِ طوفانِ نجف را

داریم به لب مِدحت سلطانِ نجف را

داریم به سر سجده به ایوانِ نجف را

خوردیم فقط شُکرِ خدا نانِ نجف را

ما نانِ علی خورده ، نمک گیرِ غدیریم

سوگند به زهرا همه درگیرِ غدیریم

دل اول این شعر به ایوان نجف رفت

گفتیم همه فاطمه و جان به نجف رفت

باید به در خانۀ زهرا بنشینیم

تا لطفِ خدا را به تماشا بنشینیم

تا در خنک سایۀ طوبی بنشینیم

تا ظِلّ قیامت همه بالا بنشینیم

بوسیدن دستان شما واجب عینی است

تعظیم تو بر شیرِ خدا واجب عینی است

دستی که زده بوسه پیمبر فقط این است

آن دخترکی که شده مادر فقط این است

کفوی که شده معنی حیدر فقط این است

یاسی که شده قبلۀ قمصر فقط این است

خانم ، حرمی از تو در این سینه خدا ساخت

از نورِ رُخت یازده آئینه خدا ساخت

بالاتر از آن خط که نوشتند تو هستی

مدحی که نخواندند و نگفتند تو هستی

با نقطۀ با ، نقطۀ پیوند تو هستی

آئینۀ قدیِ خداوند تو هستی

چیزی به جز از نور خداوند نداری

سوگند به توحید که مانند نداری

بانو چه شگفت است هبوطی که تو داری

قدر است چه قدری ملکوتی که تو داری

یا جمع جلال و جبروتی که تو داری

صد رشته قنات است قنوتی که داری

ای آنکه به تو تکیه کند شیرِ خداوند

ای خطبۀ تو غیرتِ شمشیر خداوند

از روز ازل هر تپشت یاد علی بود

نبضت ، ضربانت ، نفست ناد علی بود

این هشت فلک فاطمه آباد علی بود

خانم همۀ حرفِ تو فریاد علی بود

از ریشۀ آن چادر اگر ریشۀ شیعه است

از خطبۀ برّنده‌ ات اندیشۀ شیعه است

در سینه اگر آتشی از شور تو داریم

در دست اگر رایتِ منصور تو داریم

ما چشم فقط جانب منشور تو داریم

دردیم چه غم ، نور علی نور تو داریم

از بارشت ای باد ، پر از لاله شد این باغ

از لطفِ نگاه تو چهل ساله شد این باغ

هر جا که بلند است به زیرِ قدمِ ماست

بر هرچه سه تیغ است شکوهِ علم است

هر بیش که دارند در این پهنه کم ماست

موجیم که که آسودگیِ ما عدم ماست

ما درس جز از محضرِ اسلام نگیریم

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم

هر باد مخالف شده جوشن به تن ما

هر لاله توان داد به برخاستنِ ما

با ماست همیشه نفس بت شکن ما

در سایۀ زهراست تمام وطن ما

صائب چه خوش آورد ز شرح جگر ما

«آسایشِ منزل نبود در سفر ما»

یک روز از این ظلم گران هیچ نماند

از دشمن اسلام نشان هیچ نماند

از آل فلان آل فلان هیچ نماند

از حسرت این پیر و جوان هیچ نماند

یک روز از این دل پر پرواز بسازیم

در خاک بقیع چهار حرم باز بسازیم

گفتید که : سرگرم پریشانی خویشم

سرخوش ز سبویِ غم پنهانی خویشم

شرمندۀ جانان ز گران جانی خویشم

دل بستۀ یارانِ خراسانی خویشم

یاران خراسانی‌ ات امروز به گوشند

لب تر بکنی پایِ شما مرگ بنوشند

موجیمُ و ساحل تویی
اوجِ مراحل تویی
قرآن نازل تویی
انسان کامل تویی
ما مُبتلاتیم
ما خاکِ پاتیم
تو مادریُ و ما بچه هاتیم
مهربونِ مهربونایی
آسمونِ آسمونایی
مادرما حضرت زهرایی  
مُهرِ تولی تویی
عرشِ معلی تویی
قلب دودنیا تویی
ام ِ ابیها تویی
حالِ من از این بهتر نمیشه
هیچکی برا من مادر نمیشه
کوثرِ نور دخترِ نوری
همسرِ نور مادر نوری
روشنیه هر سحر نوری
ما مبتلاتیم
ما خاک پاتیم
تو مادریُ و ما بچه هاتیم
مهربونِ مهربونایی
آسمونِ آسمونایی
مادرما حضرت زهرایی
روحِ مناجات تویی
اوجِ مقامات تویی
رمزِ کرامات تویی
هستیِ سادات تویی
امشب دلامون شُد مستِ مولا
عیدی میگیریم از دستِ مولا
روی اسمت شیعه حساسه
اوج شور و‌عشق و احساسهِ
عطر عشقت عطر گل یاسه
ما مُبتلاتیم
ما خاکِ پاتیم
تو مادریُ و ما بچه هاتیم
مهربونِ مهربونایی
آسمونِ آسمونایی
مادرما حضرت زهرایی